Alle inzendingen over verkroppen

is slaap te verkroppen mis ik dan de dag niet dus ik waak totdat door ledigheid mijn hoofd wegzakt…

Het haantje-de-voorste dat het niet kon verkroppen meer en meer de toppositie kwijt te raken zich daarom liet ombouwen tot einzelgänger waardoor het probleem voor altijd is opgelost…

Wat doet het er nog toe van het schrijven alleen al ben ik moe soms denk ik te stoppen wat moet een mens aan kritiek wel niet verkroppen toch ga ik door voor jouw lach ja, daar doe ik het voor.…

Afscheid van mijn tranen Ze glijden in vloeiende banen Langs mijn mond Als een waterval op de grond Het is niet te stoppen Omdat, ik het niet kan verkroppen Mijn gevoelens van verdriet Intens zijn de tranen die je nu ziet.…

Hij droomde lang van zijn pensioen En wilde zo graag stoppen Maar toen ie eind'lijk niets mocht doen Kon hij dat niet verkroppen Men vond die dag de enveloppe Vlakbij zijn bankje in 't plantsoen…

De pitspoes huilde, kon het niet verkroppen, Op het circuit van de Formule 1, Komt er een einde aan een fenomeen, Dit ‘vrouwonvriendelijk’ symbool moet stoppen. Ik vroeg haar: “Blijf je wel naar Zandvoort gaan?” Ze zei: “Ik vind er nu geen reet meer aan!”…

Kon je impasse geen Inzicht verkroppen, moest Jij zo ordinair? 't Wordt tijd je onwil voor bitcoins te verkopen. Rijmt altijd Jouw stijl.…

Mijn moederke, ik kan het niet verkroppen dat gij gekromd, verdroogd zijt en versleten, zoals een pop waarin een hart zou kloppen, door 't volk bij 't heengaan in een huis vergeten. Ik zie uw knoken door uw kaken steken en diep uw ogen in het hoofd gedrongen.…

ondanks het besluit te zwijgen - geen woord voor aarde of vergaan voor ijs en kou en vorst- valt moeilijk te verkroppen dat winterbloemen bloeien, roekeloos ontknoppen harten schaamteloos openstaan waar narcissen gedijen onder sneeuw wie zal straks de schoonheid tellen de woeker van het groen beheren as blazen in de prille zachte voorjaarswind…

Toch kon 'k het niet verkroppen, maar 't doel was goed en ze was niet gemeen Nu zit ik thuis, gekwetst, en vraag me af Is mijn ego te groot of was ik te laf?…

Gaston die overal met tonnen strooit Of aanbelt met enorme enveloppen Ik kan die spotjes nauwelijks verkroppen In onze straat zie je die gozer nooit Maar nu zat het me toch 'n keertje mee Kijk zelf maar eens, 'This is my lucky day!'…

De aanslag, niet te verkroppen, Honger naar een antwoord, Vragen, Omgeven met raadsels, Een antwoord niet te vinden, Een lach, een traan, De duisternis en een vrouw, Vingers, Die je gezicht strelen, Een spoor van bloed achterlatend, Een vrouw en kind, Geluk, daar lijkt het op, Oude wonden, Ze helen niet, maar komen terug, Door het…

ik kan geen vin verroeren zit hele dagen stil lopen, rennen, springen dat is wat ik wil ik kijk verveeld naar buiten zie kinderen op straat kan het niet verkroppen dat alles verder gaat iemand vraagt: gaat het wel goed? je ziet een beetje pips! dan denk ik: hoe zou jij je voelen? zes weken in het gips!…

Hij kent haar hartslag in rust tijdens boosheid opwinding lust ziet haar gemoed in aderen lichtblauw ritmisch kloppen haar binnenste als zetel van geestelijk gevoel maar moet verkroppen wat hij ziet -slechtnieuwsbericht gehad- en langer dan verwacht in ogenschijnlijk rust het weten…. misschien de laatste kus eerder dan verwacht.…

Ik zat op school en kreeg weer te horen Dat de toren van Babel als een ton in duigen had moeten vallen omdat de menselijke ziel van de ene hoogmoed in de andere viel ‘en hoogmoed komt voor de val—’; zij had haar grenzen niet willen bewaren, zij had niet kunnen verkroppen dat de toppen des heuvels onbereikbaar waren, zij had Gods…

Deze dag is als een moede man die in een straat grijs en stil, zijn droefheid niet verkroppen kan maar toch niet huilen wil. Over natte wegen zweeft een waas van onverschilligheid, het is net of alles wat er leeft opzo'n grauwe dag in stilte lijdt.…

Hij kan 't niet verkroppen, de dementie van zijn vrouw, maar jee, wie kan dat wél? De kinderen worden ouders van hun eigen ouders, als ze teruggaan in de tijd, je raakt ze dus al vóór ze doodgaan steeds meer een beetje kwijt!…

In de vroege ochtendschemering zie je dauwdruppels aan de takken je kunt ze daar eenzaam zien hangen tot ze zachtjes naar beneden zakken Zoals dauwdruppels in de morgen glijden mijn tranen naar beneden want het is voor mij niet te verkroppen dat ik geen afscheid heb kunnen nemen Achter het vochtige raam van mijn hart wordt er met liefde…

Onkruid in hun perken kunnen zij niet verkroppen. Hun mond - meestal een streep - lijkt voor de ontkenning uitgevonden. Dat u óók leeft, met óók een tuin, zal nimmer in hun gemonkel naar voren komen. Laat staan een milieubewuste vraag. Niemand haalt het bij De Gemodificeerde Kwekerij.…

ondanks het besluit te zwijgen -geen woord voor aarde of vergaan voor ijs en kou en vorst- valt moeilijk te verkroppen dat winterbloemen bloeien, roekeloos ontknoppen harten schaamteloos openstaan waar narcissen gedijen onder sneeuw wie zal straks de schoonheid tellen de woeker van het groen beheren as blazen in prille zachte voorjaarswind…

Ik kon die immense wreedheid maar niet verkroppen. Enkele reis hemel, hoe vertaal je dat? Hoe kom je daar ooit mee klaar? Hoe verklaar je dat?... Goletta was en is zoveel enorme liefde. Wedden dat dat niet voor niets is!...…

je kunt het niet verkroppen zeg je, dat hij al zo kort na haar dood een ander heeft zijn hart weggeeft en al die jaren dan?…

mij vragen Hoe diep het zat bij mij en meer Ik zal je zeggen hoezeer het pijn deed Mijn hart bleef bloeden, keer op keer Een breuk die ik nooit meer kon lijmen Spijt om wat is misgegaan Het viel toen al niet te rijmen Met lege handen daar te staan Het was niet mijn keuze om te stoppen Niet mijn doel om weg te gaan Soms kan ik het nog niet verkroppen…

koude rillingen verkroppen, m'n hart niet meer te stoppen, verklampte handen zweten, laat je me de kilte vergeten, raak je me keer op keer, ja...telkens weer...…

Wat ben jij saai en somber Kreeg zij op haar donder Met deze waarheid als een koe Deed ze toen de boeken toe Dat ook zij begon te jokken Konden leugens niet verkroppen Daar met enkel fabels baren Niemand viel aan te varen
 Leugens vroegen waarheid  
Te stoppen met misleiden 
 Die zei dat is verleden tijd Ik blijf bedrog verspreiden…

Stilletjes stoppen bij juist die ene steen, waarbij het 't moeilijkst te verkroppen is dat juist ook hij verdween.. Pratend tegen zijn foto, waar je bij was toen die tijd werd vastgelegd, Zoveel dingen die je wilt zeggen, maar geen idee hoe je dat zegt..…

Een vrolijke familie de pioenen, van de bollebozen die geen leed verkroppen, volle harten en onnozel, gulzig in de lippen, sierlijk in verliefd gespreide vingers, doende doende in het rond te zoenen.…

daar dat en wat ooit was een vorige huis waar je hebt gewoond je werk van toen het is vals die heimwee die nostalgie dat sentiment je kunt het toch niet overdoen doe weg die oude jas wat moet je ermee … niemand die je er nog in herkent de tijd is door gelopen nieuwe inzichten en veranderingen worden getoond die niet altijd zijn te verkroppen…

treurig waren slapeloze nachten de ziel was aan het einde van z’n krachten zijn leven raakte kermend op dood spoor de zinnen werden lange jammerklachten de blik verstrakte en het hart bevroor z'n Haagse trots ging met de lach teloor het hoofd was zwaar van sombere gedachten het lijden werd de eiberzoon te veel die grote schande kon hij niet verkroppen…

Maar nu haar aderen met kalk verstoppen kan ik dat maximaal een uur verkroppen.…