Alle inzendingen over verpletterende zomer

Ik slip, glijd vertraagd af op mijn verplettering -- De tijd breidt zich uit.…

hij stuurde foto’s van zijn carrière switch snapshots in zwart-wit witgepleisterde barakken leken op Tiroler huisjes namen dragend als Gottes Heimat en Schwalbennest aangeharkte tuintjes op de achtergrond dwangarbeiders figuranten in burgerkleding aan de horizon torenden in de verte twee grauwe grijpers een witte schoorsteen…

Dan zullen zij stoppen De stilte te Verpletteren.…

Verpletter ons doordring! zoek de diepste aderen pomp met krachtige hartslagen dring door met liefde doordring ons!…

naar de wolken in de lucht wit, grijs, blauw in alle tinten veranderend met iedere zucht de zon zorgt voor 't zilveren randje de wind jaagt alles op een hoop wolken krijgen weer gezichten mijn gedachten gaan op de loop herinneringen drijven op de wolken een glimlach komt op mijn gezicht ik voel me vrij voel me gelukkig in dit verpletterende…

Vlinders als Honderdduizend sterren Een kus trillend als De eerste winterse volle maan Seks als Verpletterend vuurwerk in de nacht Maar praten als in Oorverdovende stilte…

Die soeverein uitkijkt Over de dodenakker, Het nieuwe leven Vasthoudt dat frist En groent in een Overnieuw begonnen tijd, Op een plaats Waar de dood Verpletterend Heeft toegeslagen…

de mat moest strak staan grasgroen met ’n gat aan ’t eind niks geen bloemetjes of paarse kopjes op ’n hei of ’n hen wat geen coq is, maar ’n zij- dehoender bijv. (wie onthoudt al die vers- chillen?) de bomen zijn er om de wind te breken verder mogen hunnie stikken in stof ’t gaat om de zon, of nou ja de zoon nee ’t gaat om geld…

Ik raakte verstrikt in het web van je woorden die je weefde met ragfijne akkoorden tot gevleugelde gedichten die m'n ziel raakte zijdezacht maar het bleek een illusie en viel uit je web met verpletterende kracht…

Die op de uitkijk Staat voor een dodenakker, Het leven vasthoudt In fris jong groen Op plekken waar de bliksem Verpletterend is ingeslagen, Omarmt jou als je Met je gedichten Achterop de brommer Komt aangereden…

sterven zal je in dode letters in flarden van poëzie neerstromen afsterven in verstikkende schaduw neergeschreven in het graf van de muze heengaan in verplettering van tirannie en grauw zijn ze geworden inktvlekken resten ook de betekenis ben ik vergeten…

Soos 'n sigaretstompie in as doodgedruk, het ook jy, liefde uit my lewe geruk. Die middag _ toe ek jul vang knipmes lê. Jy in sy omhelsing verstik.…

het jonge vogeltje dat wij verloren wanen in het lage dichte struikgewas, trachten te vinden, in de vaste overtuiging het te redden van een zekere verstrengelingsdood, vertrappen wij onder onze lompe laarzen. de drenkeling te hulp schietend, duwen we kopje-onder. we knijpen vlinders fijn, verminken het oog op de vleugel, onderwijl kreetjes…

Als het zomer is Dansen de meeuwen En later Later blijkt Eeuwig ver weg Te zijn…

De hamerslagen van de zon verpletteren mijn bronzen harnas. Verlangen. De golven vormen zoute korsten op mijn wonden. Het eiland. Het verlies. Het altijd wijkende antwoord.…

binnen sta ik en ik kijk naar buiten de brug gaat open en dan weer dicht een schip vaart voorbij auto's en fietsers wachten en trekken dan weer op dit alles in een verpletterende regen zo anders dan in een lekker zonnetje in mei…

in zoele zind’ring waar water zijdezacht wacht fladdert een vlinder…

Hitte kun je met Hitte Bestrijden Dat is te benijden Ik kan er prima tegen Ik heb geleerd Om 2 lagen aan te doen Een voetbal shirt en een katoenen vest Precies die test Maar wel een korte broek Precies dat boek Denk later maar terug aan mij Want ik ben ik En jij bent jij…

Tandenknarsend in het heelal staalvretende monsterproleet suisend in de ruimte ontstuitbaar geluidloos brok geladen angstaanjagend radioactief verpletterend verterend element gespleten kracht begrensde macht opbiedend "ëïgen ik" besef genadeloos afslachtend krachtsbejag…

De moordenaar rijdt wel twee kilometer door mensen heen, verpletterend; hun tijd staat stil, vervliegt, de massa krijt en schreit om de meedogenloze mensenvreter: de witte wagen op de dodenboulevard Tom Dumoulin gaf prachtig commentaar…

met kleuren tussen sepia en rood kijk ik naar iets wat dicht bij eenzaamheid ligt een auto rijdt de dag in als een nacht beroete bomen heffen de armen ten hemel onscherpe snapshots van een desolate leegte na die verpletterende allesverzengende hitte…

Stervend blik je vergeefs omhoog: de val is reeds je verplettering.…

Woordenstromen klinken als een waterval die verpletterend m'n brein inkomen zinnen, snel zonder doel oppervlakkig geen gevoel onbeteugeld overvleugeld geen luisterend oor het gaat maar door ondoordringbaar we komen niet tot elkaar inlevingsvermogen is het woord dat ik zo mis ach, ik laat het maar zoals het is…

zal de stilte dalen nu je vaders verpletterende hand hebt vastgelegd je de genadeloze vonkenregen opnieuw weerstond inbond tot een boek je de gekartelde snapshots van toen ondertitelde met onverbloemde taal de stilte daalt neer als de gekwetste jongen zijn kinderen ziet en voelt hoe zuiver liefde is…

Meer dan vijftig zomers verder wil ik weer samen met jouw intens witte lichaam komen in Best Western Ennis. Jij op weg met je broer naar Amerika, ik een tussenstop naar Clifden, alleen. Je junkbleke broer trok mijn aandacht, op Ierse folk danste ik met jou.…

Zomer wordt het nooit zonder pioenen te bezingen, jou, mij, jullie en ook u, regen die ze schudt, ieder dol en dommer van de lente, terwijl schoenen, paraplu van die overoude droeve dingen bleven uit die tijden, nu wij zomaar en hoognodig mee met de pioenen moeten bloeien, doof en blozend en terzijde.…

De kind'ren zijn moe van het springen, Alle spelletjes zijn al gespeeld, Alle raadseltjes zijn al geraden: Wat doen ze, als hun alles verveelt? Zij zitten te filosoferen, Wat ieder wel worden zal. Onze eeuw maakt voor jeugdige hoofden Dit reeds tot een ernstig geval. "Wat moet jij worden?' vraagt de ene, Kloos zegt: "Wel, rentenier…

Het seizoen is in de overgang ze kleurt vandaag puur rood een huidig moment ontplooit zich zomers in moeders schoot Er wordt groen licht gegeven waar bloesem vruchten scoort lente van haar taak ontheven een zonnewende opent haar poort Bij het afnemen van het licht lijkt alles voller van kleur tot de herfst reikt een vergezicht wat…

Dit is de tijd voor zoete mijmeringen. Ik denk corona weg en ook zwart-wit. Natuur heeft elke kleur toch in bezit? De bonte bloemen zijn niet te bedwingen, mijn tuin bewijst dat weer. Daar springt intussen een kikker op de vlonder! Die ga 'k kussen!…

Verpletterend een geschenk uit de hemel Lamgeslagen kind voor jullie beide Onthutst een zoon volgroeid en prachtig mooi Complicaties dat het jou moest overkomen Vechten voor je leven zo klein als je bent zal je moeten knokken Met de liefde van je mama en papa is jullie band héél bijzonder…