211 resultaten.
tastbare eeuwigheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 741 de zonovergoten polder scheen
al dagen in diepe verstilling
elke boom leek onbewogen
het blad in lome zondagsrust
langs de dijken stonden schapen
peinzend voor zich uit te staren
akkers luierden in aardse kleuren
vogels hingen roerloos in de lucht
in de verte dommelde een vrome
toren tussen eenzame boerderijen
weerklonk in het stille…
S T I L
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 141 Weemoed
beheerst mij
in mijn hoofd
is het ijzig stil
jou bemerk ik
daar ook niet
het niet bewegen
het verstilde zijn
in het diepst van
mijn gedachten
noem ik jou...
Liefste.…
silentium
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 67 we schreven elkaars
naam in de palm
van onze handen
we sprongen van vloer
naar zolder en terug
levenslange beginners
waren we
we leerden later
stapsgewijs van boom
tot boom te denken
de loop van de tijd
voerde ons in een
korte schittering
met zich mee
stilaan werden we
een keerrijm van
ons verstilde zijn…
Winterse verstilling
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 107 Met lichte waas neemt ze afscheid van de andere
tijd uit haar leven en laat kleuren weer zichtbaar worden
Stad en land omgetoverd in een ongekende liefde en sereniteit
Het is de winterse verstilling, harmonieus verweven met warme klanken.…
Verdwijnwinter
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 73 hoe je stilte kan horen over
besneeuwde heuvels en kan
ruiken, proeven op bevroren
lippen waarom ruis verdwijnt
gestapeld onder dikke lagen
langzaam bedolven als
herinneringen aan iets
als versteende tijd…
verstilling
netgedicht
2.0 met 22 stemmen 1.955 in woorden die
ruisloos verbleken
in tere gedachten
verstilde gebaren
in milde ogen
kromme lijven
in broze mensen
die langzaam
vergeten wie
ze waren
ontluiken zacht
gerijpte zielen
lonkend naar
de eeuwigheid…
verstilling
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 102 het woordloze gemis
de totaal vreemde stilte
die zich laat horen
boven het gewoel
van het alledaagse...
er blijft veel te wensen
maar het zijn toch
onmogelijke wensen
die nooit echt
aan de verwachting
zullen voldoen…
Verstilling
netgedicht
2.0 met 35 stemmen 3.639 nacht plaveide
het vertrouwde spoor
stenen
die jouw voetstap
absorbeerden
niet te betreden
zonder licht
voor mij
ik draalde bij
wijd open deuren
sneeuwde stil
mijn wintertuin…
Verstilling
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 202 Verstilling
ik wil verstilling en
bedachtzame, langzame bewegingen
fluwelen voetstappen
zacht als een zomerbries
ogen vol verwondering en
het ontluiken van verlangens
aan de oever van
de zilveren rivier
en de bomen,
ach ja, de bomen
trouwhartige wachters
waaronder ik mag schuilen
onder een groene keizerskroon
luister ik naar hun…
Verstillen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 132 Het is onbegonnen werk
te dralen over tranen
te vieren over harten
maar het is zo stil in mij.
Nooit begrepen, nooit doordacht
gevoel binnenste buiten
parels rollen over mijn wangen
want het is zo stil in mij.
Geen behoefte aan wat dan ook
muziek is genoeg voor mij
waar gedachten wegdwalen
dat maakt me nog stiller.…
Verstilling
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 118 ik huil jouw tranen
aangezien de jouwe zijn drooggevallen
verstrikt in de verbintenis van het web
voer je stuurloos door de grachten
van harteloosheid en onmacht
glijdt begrip aan je voorbij
moet je duiken voor lage bruggen
die je haast overboord kieperen
niet wetend waar deze reis
eindigen zal, veeg ik de scherven
alvast bijeen die een…
Verstilling
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 78 [Senryu]
Zacht ademt de zee
onder een sterrenhemel
die dromen inscheept.…
Verstillen
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 220 ondergedompeld in een rode vuurzee
is de verslagenheid daar waar
logica ver te zoeken lijkt
onschuldige zielen die aan het begin
stonden om de wereld te verkennen
hun horizon te verruimen
zich te laven aan het leven
werd nors verstoord
door meedogenloze kogels…
Verstilling
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 307 Zij ligt op bed als een
verstilde pop maar met
de ogen half gesloten,
de wilde roos op het netvlies
geboren, magisch beeld
tussen het alles of het niets
een bekend gezicht verschiet
van tint als zij uit de transparante ogen kijkt
als zij in haar droom de pijn verliet
de milde adem vervliegt
op die onverwachte morgen
waarin een…
Verstilling
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 119 Eenzame stilte
verspreid over stad en land
verstilling ademt
Wanneer in de vroege morgenschemering mijn
aandacht wordt getrokken door een sluier van verstilling
in dichtheid en uitgestrektheid van waar de vage contouren van sil-
houetten opdoemen terwijl gezichten en portretten lijken omhoog te zweven.…
Verstilling
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 31 Juli legt z'n lippen langs de sloot.
Libellen vliegen langs de leliebladen.
Een reiger staat te spieden op één poot.
Een visser slaat verstild zijn dobber gade
en wacht. Zijn strooien hoed is breedgerand.
Zacht wiegend ligt zijn roeiboot in het water.
De hengel houdt hij losjes in zijn hand.
Een vis duikt happend op en vormt een krater.…
sereen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 238 sprokkelgedachten
verstillen ijzig onder
berijpte uren…
betrapt (senryu)
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 403 vroeg deurbelgelui
laat het trillen verstillen
laken doorgelicht…
Zonder woorden
hartenkreet
3.0 met 29 stemmen 2.018 De zon verzwakt
in rood de dag
Haar kracht verliezend
aan de nacht
schaduwen verstillen
Lome warmte hangt
in halfduister uur
Vol tederheid
zoeken handen
als vanzelf
het zacht gebaar
der golvende contouren
zo nabij
zo tastbaar
Monden spreken
liefde
zonder woorden
gedachten verstillen.…
Genadeloos
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 71 mijn kop barst
pijn wil
zich niet
laten temperen
hoe ik het ook
probeer te verleiden
met verstilling
de pressie blijft…
nachtwandeling (tanka)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.990 heldere sterren
verstillen kleine uren
tot verwondering
verwijzen mens en wereld
naar grenzeloze vrede…
Morgen is te laat.
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.453 langzaam
verstillend
spreek ik je
met mijn ogen.
er is geen
gisteren
of vandaag
er is niets.
niets van wat
er ooit was
van je gedachten
want morgen
morgen is te laat.…
wachten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 316 wachten op wat komt
in de verstilling van nu
zwijgt haar ouderdom
doelloos verglijden jaren
rond haar breekbare figuur…
Naderend front
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 146 altijd bewegen willen
Om plaats te maken voor de tijd
Die wolken nooit laat verstillen…
De kracht van stilte
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 249 Wanneer onverwacht en plots
kleuren van stilte het lichaam binnendringen
waar ze langs het adernetwerk onderweg zijn naar mijn hart
Ik probeer hen te begrijpen en verstaan laat staan oplossen in het luchtledige.
Dat is helemaal niets mis mee daar
ze geen enkel vorm van geluid of ruis voortbrengen
maar veeleer zich laten meestromen met emoties…
hijgende vlucht
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 460 als stilte overgaat
in doelloos zwijgen
en dagen zich van
licht naar
schaduw naar nacht
aan elkander rijgen
dan sterven bladeren
aan de huid
bevriest het levenssap
rond de ziel
stokt de adem
in een wezenloos geluid
zo beschrijft zich
de uitgeholde lach
nog slechts verkrampt
waar te nemen
naast diepe kassen
een…
winterbeeld
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 596 ijzige mist belaagt
een kale bomenrij
en op de wazige dijk
staan schapen roerloos
in het witte gras
zo lijken tijd en beeld
hier in stilte bevroren
mijn blik wat meer
naar binnen gekeerd…
huis
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 646 dit huis verdraagt geen felle lichten
en ook niets wat het trillen doet
alleen het reciteren van gedichten
en zachte zuchten doen het goed
het geruisloos verschijnen en verdwijnen
van zonnevlekken op de plankenvloer
het kalme waaien van gordijnen en
ver verwijderd duivengekoer
en de weerspiegeling
van kaarsen in de ruit
wanneer de nacht…
Moonwalk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 163 Langzaam sluit de dag z’n ogen
bij ontwaken van de nacht
verstommen stil geluiden
schaduwen schuiven langs muren
in schaars licht van lantarens
of over tegels van trottoirs
nu ontwaakt de nacht in stilte
langzaam trekt zij een gordijn
blind gaat zij haar eigen wegen
bijgelicht door schijnsel der maan
tasten schuivend enkele voeten
en ik…
Niet alleen stof.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 111 Gelaten wachtend, wie mijn
laatste strofe strooid, waarmee
de aarde wordt vernist, die vraag
is vroeg gaan branden, het antwoord
is een lampion in de flarden mist,
vertraagt de tred van oude beelden,
bepaalt in welk hoofdstuk ik beland
niet wetend welke worden gewist.
Wind verspilt het zout van de oceaan,
naar gelang hij verder of dichter…