Alle inzendingen over verzinsel

het leven is eigenlijk maar een verzinsel meer een grap van iemand die duidelijk over de schreef ging in tijd van donkere korte metten geen gouden oogst, maar meer een rijping van een leeg alfabet de wereld als een terras in het discodonker gesloten in haar sluitingstijd het is onmogelijk om mij voor te stellen wat hij eigenlijk beoogde…

Gelijk zachte kalme sneeuw dalen sprookjes neer op de kinderlijke geest geven ijdel vluchtig vermaak elke vertellende vlok heeft luchtige kantkleedjes in zich bewerkt met sierlijke hemellichamen en wonderwezens die onnaspeurbaar zijn als Gods geheime wil voor het wijde heelal stil wijzen naar het ons ontzegde Rijk maar hun eigen wereld…

Versinsels is eerstens 'n soort van bedryf om dingen wat onderling klop op te skryf, die gees te verhef bo die lydsame lyf: verzinsels wil graag hul uiterste doen om liggaam en siel met mekaar te versoen, nie soseer om die werklikheid te onthul as om sy tekortkoming aan te vul. Wat van voortgezette verzinsels nou?…

Een ambtelijk verzinsel Is het subsidiariteitsbeginsel. Werkt het via een lager orgaan, Begint een hoger er niet aan, Houdt zich er ver vandaan. Zo wil men vermijden Elkaar in de wielen te rijden.…

ze komen benauwend dichtbij de witte bladzijden die ze in haar handen houdt aan de zijlijn meandert het sjoemelend hart door het grensland tussen verzinsels en splinters van de niet te vangen werkelijkheid…

De mensen zijn gelijk, maar Wilders vindt Die opvatting een hinderlijk verzinsel. Dus wil hij dat straks zonder dit beginsel De grondwet met artikel 2 begint. Hij heeft gelijk, hij schenkt ons klare wijn, Want wie wil nou gelijk aan Wilders zijn?…

Hoe koort de zunger in 't kwadraat met veel te lage tonen; hoe apagaapt de klierkoortsdwang met vierentwintig zonen? wat snirkelt en wat zeemlapt hier de atopeet-rioenen, de klerevoortpetalen ook de rode teekpioenen? ik heb geen droomverloren zicht maar enkel taalprobelten, hoe kunnen dan de vierkantsziel van leverzoet gaan smelten?…

Er was eens een boterbloem die als 'echt' droomde van een boterhammenland Van lekkere belegde boterhammen Na het eten, smullen, slikken bijna ongegeneerd schrokken voelde hij zich zo overmand en 'voelde zichzelf aan de tand' De boterbloem concludeerde: Er was helemaal geen boterhammenland en dat smullen van belegde boterhammen…

De waarheid wint het steeds van een verzinsel Die halve religieuze 24 Was meteen al goed voor een record En heiligde daarmee dit oerbeginsel De dubbel-dvd wordt ongekend Met deleted scenes en zelfs een ander end!…

zoveel vragen onopgelost in haar tollend hoofd onwerkelijke waarheid ongegronde twijfels onontwarbare ervaringen zomaar vullen ze haar dag geesten, spoken en verzinsels maar geen die een antwoord brengt slechts meer verwarring en tweespalt tot plots...…

Weg met knipsels en spinsels en vergeten verzinsels, en bladderende bladen in schimmelende laden. En dan die blinde vlekken op onverwachte plekken!…

er slaapt een leugen in jouw hoofd hij laat zich niet tot waarheid wekken ik schud en roep word wakker nu kom spreek eens klare taal maar jij droomt verder en verwacht dat jouw verzinsel de eindstreep haalt…

Hij zegt koekje en dan zoek je een betekenis achter het woord, dat je zo graag hoort om wat je erbij denkt dat hij je wenkt, dat hij iets voor je voelt en er iets mee bedoelt, wellicht een verzinsel, een hersenspinsel, maar zo leuk om te geloven, al wil hij er niets mee beloven, je verzint zelf het verhaal, en gelooft het helemaal!…

door de beslagen vensters van mijn geest zoek ik naar vaste vormen naar waarden en normen en hoe het is geweest door de bestofte kamers van mijn hart dool ik door honderd hoven van onwetend naar geloven en voel mij zo verward door de bedauwde draden van het web verstrik ik in hersenspinsels van waarheid en verzinsels en verlies…

Dit verschijnsel is mijn verzinsel: Een land met bovenop veel sneeuw Met grijsgrauwe ontsnappende wolken Met een paar wolven op zoek naar de maan Als ik mijn ogen dichtdoe Hoor ik hun hongerig gehuil Maar in de werkelijkheid – schijnt de zon, Het is 20 boven nul Ik lig in het water En droom.…

Twee kleine meisjes hebben zich verdronken Omdat ze in de tijd terug wilden reizen Als oorzaak viel een serie aan te wijzen Waarin die zaken zeer waarachtig klonken Bij een verzinsel is zo'n ramp begonnen Maar geen weldenkend mens krijgt dàt verzonnen…

Het aanboren van eigen verzinsels van wat ik wil zeggen of niet, wat ik wil maken, beginsels In mijn brein, mijn bron, diep bij me vandaan Dat maakt geluk, ik creëer mee aan het bestaan. ‘ t Gaat niet om rijmen maar om verbinding, om de dank en de klank, het aanborende en dan het horende, het verstaan, het ook laten gaan…

Het hart klopt sneller als het gevoel binnen stroomt De zon schijnt feller als je zichtbaar droomt De woorden in de zinnen liggen in wolkenspinsels als geweven spinnen in gedroomde verzinsels Beelden zich in ogen die reageren met een schok in spetterende regenbogen op het schrijvers' blok…

je hebt geboekt maar niets klopt alles is verzinsel de gedroomde bestemming een gefingeerd landschap het fraaie uitzicht is een blinde muur en 't ultieme gedicht wartaal... zo blijkt het bestaan weer eens een leugen maar je moet er wel in blijven geloven als je leven je lief is Lejo van Kuijeren…

Toveren mag ik toveren met licht Binnen oogbereik de bloemen van de toverhazelaar Groot gevaar idylle van lente te verstoren: Gele bloemen als gouden spinsel uit een sprookje Verzonnen verzinsel zelfs onwaar? Toveren mag ik woorden tot in dit waar gedicht.…

ooit opgevoed voor de rol plaatsbekleder op aarde volleerd te oordelen uit Zijn Naam een griezelrol waar ik uitviel op mijn twaalfde God bestaat niet als ontluist'rende regelgever een verzinsel uit voor machtswellust gister speelde ik vol verve toch die rol maar ik geef toe ook in spelvorm kan ik 'm nog steeds niet aan hij…

Je kunt niets meer verbloemen dan een wereld om je heen een verzonnen fantasie die je niet begrijpt die zelfs jij niet begrijpt je eigen verzinsels.…

Ondanks uitgewisseld verdriet of wellicht juist daarom vrijden we met elkaar in een traag moeiteloos tempo een bevestiging van ons leven van onze liefde voor elkaar Zolang het soepele ritme voortduurde was er geen sprake van dat de grens tussen de feiten verzinsels werkelijkheid en fantasie vervaagde alles teruggebracht tot wederzijdse…

de tijd vliegt hij maakt bang hij sleept en stelt teleur de tijd is een fantoom hij doet pijn hij hamert en lacht me uit de tijd is een despoot hij dwingt tot buigen hij wijst en ik word gek de tijd is een verzinsel hij doet alsof hij slaat en ik loop weg de tijd heelt hij is een slak hij kruipt en ik wacht…

wist als de bloedende maan begluurt een naakt papier de zwijgende schrijver die donkerblauwe woorden doopt in zijn uitgelopen droom schreeuwend kreuken nepgouden vingers geschreven verzinsels vol schrammen en builen huilen haar regens de woorden van het vaak gevallen kind dat onbezonnen dromend zijn harde waarheid vindt…

Ik laaf mij aan de vele woorden Die stromen uit mijn hersenspinsels Samen verbind ik ze in akkoorden En schrijf ze op als papieren verzinsels Mijn woorden laat ik zwierig dansen Voor de ogen van een menig lezer Het zijn vaak geschreven kansen Maar ook soms dienend als genezer Ik luister naar mijn ongeschreven taal Die woorden zijn nog ongeboren…

jouw woorden in een stank van poepluiers afbuigend langs de afvoerput van deze wrange wereld jouw poëzie verschoond in regengordijnen gladgestreken met een vooroorlogs strijkijzer jouw zinnen eens geschreven in een brevet van onvermogen verzinsels in een taal die ons wereldvreemd is jouw gedichten waarin de bliksem is ingeslagen…

lijden lag licht te weken tussen dons van zacht vermoeden geen gevoel gaf meer genoegen dan te zwelgen zonder reden ogen zwommen achter glazen geniepig glurend door het vocht dat opgewekt meer tranen trok dan voorspelling kon beramen onderhuidse spelden prikten punten in onschuldig weefsel als een woekerend verzinsel waarin waarheden…

lijden lag languit te weken tussen dons van zacht vermoeden geen gevoel gaf meer genoegen dan te zwelgen zonder reden ogen zwommen achter glazen geniepig glurend door het vocht dat opgewekt meer tranen trok dan voorspelling kon beramen onderhuidse spelden prikten punten in onschuldig weefsel als een woekerend verzinsel waarin waarheden…

Slechts heel spontaan Nooit meer echt de gade van weleer Nooit meer mijn lans in haar mooi' schede Verzinsel en nog meer sprookjes Opgebouwde liefde Nooit meer haar lust…