Alle inzendingen over visjes

zijn als de zee: razend te keer gaan of zwijgend het licht uiteen zien vallen in schitterende visjes…

verzopen katjes in druilerige domstad warme zussendag Scorel, Brunamuseum visjes met een wit wijntje Tanka…

De voetenhuid van schilfers schoongehapt, Ik wou dat hoogstpersoonlijk wel beleven. Een reden mij naar Artis te begeven, Daar ben ik in zo 'n vissenbak gestapt. Alleen met die piranha ‘s had ik pech, Mijn tenen hapten o, zo heerlijk weg.…

Tussen alle visjes in de zee vond ik jou Onbekend maar bemind. En eindelijk begint de heropbouw, iets heel nieuws waar ik me bevind, is aan jou om te ontdekken. Want het enige waar ik het nu over wil hebben zijn die ogen die me nog niet hebben bedrogen.…

Een vissersvrouw op weg naar de markt met haar visjes kijkt me verlegen glimlachend aan. De kilte in mijn hart zwemt weg. En het wordt een warme overtocht op de groene rivier.…

ze vielen als witte papiertjes fladderden traag nog rond in vage vlagen op cirkelende wind hun lege magen verdroegen geen warmwatervisjes uit de voedselkring die daarmee deze en vele andere diersoorten om zeep had gebracht hun sierlijkheid en kracht was alleen terug te vinden in de genenbank die hen als combi wisten het was gedaan…

koraal verdicht zich, regenboogvisjes boven je, adem je filter filter gefilterd licht alles heet zoals zij, voorbij het water de kust, de aarde de lucht beweeg het water de rode zee zucht en zo doen de visjes heel zachtjes…

In helder water veel te zien visjes oh zoveel niet te geloven misschien ik probeer ze te tellen dat gaat helemaal fout want ben ik bij de honderd zijn ze allemaal stout ze zwemmen door en voor elkaar het zijn er wel een miljoen ze zwemmen notabene in een school en houden niet eens hun fatsoen…

in de taveerne, waar wij zaten te verveeld om het glas te heffen of te luisteren naar elkander slechts de tronie van de barman al beneveld in sluimer in licht geronk verdween de dag we hadden in bad kunnen gaan visjes eten in de haven vrijen en zo maar niets van al wij zaten verveeld met vuile glazen…

Hij probeert de bloedzuigers op een dwaalspoor te brengen geruchten over zijn leven doen er eigenlijk niets toe hij ademt zilveren sprookjes in de achtertuin van zijn geweten roostert er koperen visjes en knoopt zijn veters stevig hier moet ergens het kikkerpad zijn in naakt gevulde droomwindkussen hervindt hij zijn verhaal, tot morgen…

ik wilde je nog vragen welk spel je speelde in al die verfomfaaide dagen de visjes die we deelden liggen op apegapen een stapel kleurenblind en het rad draait door, ook zonder wind de bank is blanco facturen verbrand jouw inzet een veeg in mijn blote hand de laatste champagne grand cru van een parvenu verpand aan de tollenaar rien…

Langzaam zak ik weg, de diepzee in de volzee: het duizelt me van scholen visjes schieten weg en zijn er nog In het licht boven mij glijdt het witte schip van een zwaan over de bellen uit mijn mond Ik hoor krekelzang in het hoge gras een meeuw vliegt over, waarschuwt en wijkt, golven rollen zich op tuimelen over elkaar heen en breken…

In het dagelijkse licht Probeer ik te denken Aan een stierengevecht Dan heb ik geen tijd Om aan jou te denken ‘s Morgens drinkend Kopje koffie probeer ik Mezelf in een corrida Tussen het schreeuwende Publiek te zien Dan heb ik geen tijd Om aan jou te denken Mijn visjes voerend Schrijf ik een gedicht Alleen voor hen Dan hoef ik…

zittend aan de kant van het meer turend over het weidse water is het heerlijk genieten een fuut zwemt voorbij met jongen op zijn rug jonge eendjes volgen hun moeder zwanen zwemmen statig in colonne langs het heldere water geeft zicht tot op de bodem een school visjes is te zien in de diepte met de zon helder aan de hemel de wind kabbelend…

Ik flits haar blitsend blauw zoals zij mij flauwwit flitst nu de zon de wolken openritst, het licht uiteensplitst tot zilv'ren visjes laverend in het glittergrauw van haar négligé.…

De visjes bleven in de koude vijver. De dichter bleef bij de hete kachel. Hij had warme, biologische soep, waarin al wat leeft ontstond, en droge kleren nodig!…

Op mijn bord draadjesvlees en aardappelpuree, Op de jouwe kwamen drie kleine visjes mee. Toen ik jou naast me aan het eten zag, Krulde om mijn mond een glimlach. Zo vakkundig vis fileren had ik nog nooit gezien, En dat alles met schone handen bovendien! Ik geloof dat ik er wel iets van zei, Waarschijnlijk maakte jou dat blij.…

wat zie ik hier zittend op de Hoekse pier voor vlezig stompje lekker klein teentje hangt hap snap over uw badslipper roze paars blauw van de waterkou kijk ik als steenloper van de snipachtigen zoek in basaltglooiingen kreefjes kokkelrestjes andere losse visjes vleesjes begrijpt u wel ik zat te twijfelen d'r zit niks waarom dan me…

Naar verlangen Visjes vangen In dit net. 'k Zal naar snoeken Wel niet zoeken, Mij te sterk. Spichtige alen Op te halen Is mijn werk. 'k Vang ook blijën, En, bij tijën, Zelfs een baars. Vorens mede Hier ter stede, Zijn niet schaars. Zie hen woelen En krioelen In de plas.…

het kleine joch schopt steentjes voor zich uit fluitend op zijn vingers verschrikt hij vogels aan de waterkant waar hij de vissen voert, azend op grote vangst, ’t liefst een karper of dezelfde snoek, die hij met vader ving hij zou ‘m herkennen, die blinde vlek en de ring van vuur achter zijn angst hij opent de koffer, kunstige visjes…

Bootjes, vissers, fjorden, zicht op eindeloos kabbelend water, waar meeuwen als heer en meester visjes vangen, van de ochtend tot de avond, met hun krijsende doordringende gezangen.…

Bloemen van ijs ontsproten in het o zo tere glas Zij bleef met haar snavel pikken totdat haar spiegelbeeld langzaam transformeerde in een donker wak Met intens verlangen haar aangezicht weer terug te vinden stak zij haar kop in het zwak geworden ijs Daar ontdekte zij de stilte van een schaduwrijk paradijs vol waterplanten vlugge visjes…

Plots wordt alle rust verstoord een statige reiger loerend als een tijger komt tot aan de boord en snel als een havik zijn snavel wijd open en alle visjes hopen "Laat mij het niet zijn!" Als een reddende engel uit de hemel van tussen de struiken gewemel onze grote, bruine vriend, met geen enkele vogel bevriend komt aangerend.…

daar is arnold de a en de d zitten in zijn naam altijd druk altijd heel druk met alles vogelskeletten schelpen stenen plaatjes postzegels braakballen eieren visjes salamanders sleutels en alle plaatjes hij ziet alles waar anderen niets zien kent alle katten om de school noemt de merels bij naam vergeet zijn boek zijn huiswerk…

Zilveren visjes huiswaarts varen. Brabants paard haar veulen werpt woorden opklaren Fietsen verwonderd hun weide kent. Zeemeeuwen het land (h)erkend. Uw lach ingeprent. Zonlicht golven baren uw zout in voetje baden dorst ingebed wolken opklaren. Tekenen aan de wand, warm zeewaterstrand.…

Dan zie ik op mijn smartphone de vraag van een kind of er bij die waterval in Thailand visjes zwemmen ‘k te horen krijg van ja, dat ze voelden aan je voet Dat ik dan zoek naar een recept van zuurdesem En ook de man zou ’k willen zien die op die avond zocht ik zocht we elkaar in de ogen keken opschrijven moesten wat we voelden…

Hij praat visjes uit het water met verkreukelde verblinding neuscorsage wijst in avondwinden, dat staat buiten kijf Er moest een halfzacht ei getikt worden, maar helaas de man brak nog eerder, met het ijlen van de lucht.…

Ik keek er somber naar en mijn ziel daalde af in het donkere water, waar ik visjes zocht. De honden roken het intense gemis in mij en zij blaften niet uit pure piëteit.…

Je schenkt een gaaf lijf en een lied ontglipt me: Iets over een baai met doorzichtige visjes, een nest in een palmkruin Ooit zullen we dit zoeken in het Zuiden, een koffer schokkend in onze schouders. Voor het altaar trilt jouw hand In de hoge, holle kerk horen wij de lokroep, ergens tussen torenspits en tegels Vermenigvuldig u.…

‘T is de aalscholver waar het hier om gaat, Die met zijn snavel als een speer, Het verbruid heeft bij de visjes. Krijg nou wat, daar gaat hij nog een keer! Onze vriend de scholver, een visser naar ’t woord, Zet zonder het te weten ons taaltje op zijn kop.…