Alle inzendingen over vlammend

zo rood ik jou gekend heb zo vurig ga ik jou missen zo mooi als jij gaat ging er niemand mijn lippen krullen als ik aan jou denk…

Smeulende as herinnert hoe het was oplaaiend vuur van korte duur Lucifer als mens een vrome wens verdoemd tot de hel daar brandt zij wel…

een vogelscherm is ruisend afgedreven nu de winterkoude is ingetreden naar de zon de warmtebron van leven de huilende vragen van het kind meegedragen door de wind tot aan de einder de rood gouden gloed ‘t water stroomt de avond zingt tussen onze vingers de veder in onze hand de vlammende mantels van papavers wij willen…

dagen zullen dagen troost zich mijn ziel met jou die mij met God en mens verbindt komt kinderen, komt, en luister naar 't geluid van vogels de raaf - de mus - de merel - hoe verschillend dat zij zingen 't hart hoe droef en eenzaam ook in huizen waar 't wenen lachen schijnt maar plotseling ontweken door 't vuur en vlammend…

explosiegevaar vierkant grijs wordt vlammend rood migraineaanval…

Hartstochtelijk woord brandt als een vlammende haard op een schapenvacht.…

vlammend avondrood de lucht staat in brand boven een aarde die huilt …

het vlammend protest gaat als een lopend vuurtje, roept op tot doven wereldleiders chinezen liever voor eigen gewin…

aan volle takken hangen vijf lampionnen vlammend oranje in een bewolkte kamer blijft zonnewarmte zichtbaar…

Een brandend veld als een blauwrood lint met vlammend haar samen dwaasrood van schaamte steekt je hand uit boven het laberint.…

Vlammend valt een meteoor door de steilten van de nacht.…

dood als brekende wind verbleekte takken in het vergeten vlammend rood…

Groene veren van vreemde vogels vliegen voortvarend ver voorbij violet van vlammende violen Koningsvarens vergen vrijheid…

Voor jou schreef ik driehonderd vijfenzestig vlammende gedichten, voor elke dag was er een. Toen jij ze allemaal had gelezen was ik toch weer helemaal alleen.…

Voor jou schreef ik driehonderd vijfenzestig vlammende gedichten, voor elke dag was er een. Toen jij ze allemaal had gelezen was ik toch weer helemaal alleen.…

Vlammend vuur brandende liefde gij zijt voor immer verbonden met mij Loden last rustend op mijn lichaam laat mij nimmer vrij…

ANGST IS de dans van de geworden dingen naar het Ontworden VLAMMENDE LOGOS angst voor de Vlam EENHEID vlam ---------------------------------------------- uit: De feesten VAN ANGST en PIJN (1918-1921)…

uitbundige boerenbruiloften: wapperende vaandels mutsen vlammend rood tussen het grauw zogende moeders plassende boeren dansend paar hondje centraal.…

De zon verblindt mijn zicht Mijn glinstering voor later De zee brandt in het avondlicht Oranje vlammen kleuren water Met de golven aan mijn voeten Zeg ik eenzaam de zon vaarwel Om de maan te kunnen begroeten Spelen zij hun haat en liefdesspel…

Vlammende stilte in het ochtendgloren, dempende nevel boven het stille land, waar je enkel nog de stilte kan horen. En ik sta hier genietend aan de kant. Drukkende drukte die straks zal winnen van de stilte die nu nog aanwezig is, zal weldra met veel kabaal beginnen, nu de stilte nog zo lekker bezig is.…

ik heb haar op de gouden rand zien staan van een lichtende wolk met donkere kant omgord met een stralend koord het vlammend zwaard geheven in de laatste dagen van ons leven zij oordeelt niet maar klieft waar goed en kwaad verbonden zijn in pijn heelt zeer om weer naar rein te schonen ooit zal er weer een nieuw bestaan zijn bezieling…

kleuren bekijken die de zon aan jouw doeken in vorm en combinatie heeft meegegeven weer in de stemming raken die het mogelijk maakte om in hoog tempo zoveel moois neer te zetten ook toen heeft jouw innerlijke kracht in je gulle lach alles al gegeven wat je had nog is de verf niet droog om goed af te lakken maar geniet van de vlammende…

nog laait poëtisch vuur en tatoeëert succes in helder rood je ziel jij geeft jezelf kwetsbaar bloot in vlammend samenzijn maar wie voelt dadelijk weer de pijn als stilte smeekt om rust en even eenzaam zijn omdat jij je sporen weer moet vinden in het wad weg van hectiek en bulderend gelach niets is vergaan want onder grijze as…

laat je geest eens dwalen door vlammende verhalen uit de open haard het beuken blok net achteloos gedropt vertelt zijn laatste uur reeds danst de rook in smeulende herinneringen opent vuur de eerste jaarringen sist en knettert namen in een knisperende vonk strooit spetterend wat anekdotes rond in het verzameld werk van meer dan…

. ------------------------------- Uit: 'Vlammend marmer', 1984.…

ik zag ze vlagen op de zachte muziek van de wind ze wenkten met hun kristallen en flitsen vroegen om aandacht voor hun mêlee aan kleur die buitelde tegen elkaar stuiterde als vlammend diamant de witte dwarrel die langs mijn raam zweefde verkleefde af en toe even in nieuwsgierigheid naar binnen waar hun capriolen op schrift…

Het licht smeult zich op in een zucht van nevel— as van verwondering blijft dwarrelen Een melodie, wees, stort in het zwijgen van de afgrond— haar trillingen bloeden langzaam leeg Kleur, ontveld, ademt haar laatste adem uit in het oor van het niets— een echo die kleur vergat Er ligt een grens te sterven tussen…

roep tot het licht ook nu in vlammend schijnsel langzaam dooft achter de horizon in schittering van vele kleuren en haar echo keert in golven weerom.…

de wereld was onze adem een vlammende vogel onze vogel een eenzame ster de ster een kleine planeet een gouden schommel voor twee ---------------------------------------- uit: 'Orensnijder, tulpensnijder', 1975.…

Het overgaan van een donkere dag in de nacht laat het gegeven even te willen ondergaan bij kaarslicht; mij zelf al te doen dagen dat er iets wacht, vlammend verlangen schijnt 't rappel door een grillig zicht.…