Netgedichten

netgedicht (nr. 67.371):

Het vlammend zwaard

ik heb haar
op de gouden rand
zien staan van
een lichtende wolk
met donkere kant

omgord met een
stralend koord
het vlammend zwaard
geheven in de laatste
dagen van ons leven

zij oordeelt niet
maar klieft waar goed
en kwaad verbonden zijn
in pijn heelt zeer om
weer naar rein te schonen

ooit zal er weer
een nieuw bestaan
zijn bezieling ondergaan
een ultieme kans want
deze dans ontspringt niemand