Vlammend Stil

Het licht smeult zich op
in een zucht van nevel—
as van verwondering
blijft dwarrelen

Een melodie, wees, stort
in het zwijgen van de afgrond—
haar trillingen bloeden
langzaam leeg

Kleur, ontveld,
ademt haar laatste adem uit
in het oor van het niets—
een echo die kleur vergat

Er ligt een grens te sterven
tussen oog en licht,
tussen adem en lichaam—
een wolk lost op in zijn eigen tranen

De wereld vouwt zich plat
tot een oneindig vel papier—
wat overblijft is de leegte
die in ons bloedt
als een wond die nooit verstilt

Stille vlam

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 9