Alle inzendingen over voeg je naar de werk

De aarde sleepte zich tot aan de afvoer, om daar zijn verstoppend werk uit te voeren. De regen vond genoegen, in al de kuilen en voegen. Zonder te verpinken, werd alles overspoelt en verminkt. Hou toch op, het is al mei, ik werk niet graag met modder, geef mij maar liever hobbyklei.…

De aarde sleepte zich tot aan de afvoer, om daar zijn verstoppend werk uit te voeren. De regen vond genoegen, in al de kuilen en voegen. Zonder te verpinken, werd alles overspoelt en verminkt. Hou toch op, het is al mei, ik werk niet graag met modder, geef mij maar liever hobbyklei.…

stapel ergernis tot het de strot uitkomt aanbid uw kwelgeesten noem uw nederigheid geloof in het ware der woorden eerbiedig ze als uzelf nijg gelaten moede hoofden neem très au serieux d’authoriteit in majeure minzaamheid erkent uw minderheid tegen getal grof gebral regels zijn voor bestwil algemeen strekt het belang neem in droom…

Vandaag van werk naar kamers toe is er een lichtheid in mijn ledematen. Ik ben niet onbekend, uit wat ik doe blijkt onderling verband, ik werk de maten die niet groot of klein meer lijken. De tijd bepaalt zich niet tot ongenoegen, het lichaam is hier niet met angst te vergelijken, waardoor ik ondervind dat men zich in kan voegen.…

het doorgegeven Engelen hopen Op iets moois Verrukt, verrast en blij Ze hebben weer iets toe te voegen Aan God’s Galerij…

Na een vakantie van een week of zes Gaan binnenkort de scholen weer beginnen En komen dus de leerlingen weer binnen, Maar die zijn dan totaal niet bij de les. Die zijn, van hun vakantiewerk doodmoe, Meteen al heel hard aan vakantie toe.…

werk in de lijst der loftuigingen bovenaan moeten staan net als jouw regie over het lijn en kleurenspel in deze compositie…

En ik, ik oefen bloedig, ik schrap, herschrijf, verander en voeg toe, totdat ‘k tevreden ben en ook dit vers het net op doe. Zo ploetert ieder op zijn eigen wijze, met meer of minder werk, aan de erkenning in het heden en niet slechts op een zerk.…

gaan vergaan geweest het is goed zo niets meer aan toe te voegen…

De koningin komt uit de voeg gevlogen, burgers steken hier een stokje voor. Zij, stekelig, voelt zich bedrogen, zoekt vasthoudend alle voegen door. Voegt zich ten einde raad naar ‘t burgerlijk fatsoen, vlucht ontheemd naar ‘t “Burger King - plantsoen.”…

ik voeg letters aan elkaar om mijn brein te verlichten soms heet dat schrijvend dichten of zo maar, een sprekend gebaar ik wil ze met leven bezielen opdat ze in woorden worden geboren scheppen in een beeld van schitterende eigenheid ik wil hen, met schoonheid toebedeeld, in gemeenschap bekoren vaak valt mij de gedachte te binnen…

De zilvermeeuw spreekt mijn angst in de lagen van de lucht haar zwijgende witte buik spiegelt de onrust welke mij beneemt van de zwang op het geluk De straat beneden het spektakel is het graniet waarop ik stuit en in mijn val strekt het leven zich voor mij uit – ik tel de aders van het trottoir in de voegen begroeid met mos Vanavond…

mijn perceptie van de goede wil promoveert de degenmeester tot zwaardenmaker tengevolge van de voortvarendheid van de zin des levens al het zuivere is een puur platonische begrip zonder de metselwerken die als kantelen kunnen worden beschouwd zelfs als ik me ridder is het harnas waarin ik schuil slechts mijn eigen huid en zijn de voegen…

Desnoods wil ik jouw heerlijk drukke B-genda nog wel zijn…

nog spreken mij de stenen toe als ik ze raak in voeg en groef hun bestaan is langs ons heengegaan we hebben ze niet eens zien staan in woord en beeld ligt alles opgeslagen alleen bezitten wij geen reproductiegave maar in voelen spreken alle talen komen herinneringen onze kleur en warmte halen…

een paar woorden met een snufje regen en zeker wat eenzaamheid en noem verlies en melancholie vergeet zeker niet de regen zoals die valt en valt terwijl je staat op je balkon en het duidelijk is dat je alleen bent zo alleen, zo alleen maar wees daar maar blij mee want wie zou je zijn als je niet alleen was waarschijnlijk niemand…

ik voeg letters aan elkaar om mijn brein te verlichten soms heet dat schrijvend dichten of zo maar, een sprekend gebaar ik wil ze met leven bezielen opdat ze in woorden worden geboren scheppen in een beeld van schitterende eigenheid ik wil hen, met schoonheid toebedeeld, in gemeenschap bekoren vaak valt mij de gedachte te binnen was…

mijn vatting roert zich kraakt in zijn voegen zoekt zich een nieuwe setting…

we nemen de tijd voegen nog wat ingrediënten toe en noemen dit leven...…

Als de afwas af was was de was nog niet af was nog aan het draaien moet nog centrifugeren nog drogen, opvouwen en/of gestreken in de kast of op de plank Dan is de was af maar dan staat er weer een afwas Eerst mezelf maar even wassen dan was ik mezelf af voor ik de nieuwe afwas af was!!…

ik ben overgestapt naar het lichtere werk dat goed geaard u alle zwaarte bespaart…

(zijn mond geurt nog naar tandpasta) Aan het werk dus, aan het werk! De slagen der stomheid zien te verslaan door kakelend op mijn handen te staan. -------------------------------- uit: 'Aan het werk', 1981.…

Zij keek mij als een zwerfhond aan waartegen ik gezegd had dattie lief was. Kauwgom is aan mij niet besteed ik houd niet van kleverige dingen en ben zuinig op mijn tanden zij zijn er klaar voor en wachten vroeg of laat komt er wel weer een strot langs om af te bijten liefst voor de ergste honger. Mijn dubbele tong weet niets van prins…

de straten kleuren rood schouder aan schouder scanderen ze de leuzen van de laatste geuzen over arbeidsvreugde en de ethiek van allen samen tegen het patronaat toch, dag na dag jaar na jaar jaagt het verleden hen op onverbiddelijk terug naar het kille land van Daens lange uren, korte nachten leven om te zwoegen voor een zwoerd van het…

hard werken hallo in dit leven krijgt niemand wat kado…

Onze baas mag het nu weten, ons werken was aangenaam Bijkletsen en lachen, onze pret had vaak geen naam. Onze job, deden we prima, we vulden elkaar goed aan Bij het ontwaken dacht ik, yep, naar mijn baan! Daar vond ik jou en onze dag was compleet en goed gevuld We deden alles samen, met liefde en geduld.…

Bij dag buig ik gewillig en strijk loon mijn zwarte hand gedurig in zijn arbeid, mijn zwarte kop nijgt onder 's meesters hoon en krimpt; en lacht; en doet naar hem gezeid. Maar 's avonds op mijn kamer in 't gouden lampelicht maak ik gedichten zangerig en zacht en zie niet, dat terwijl heel knokerig en spicht op hoeken van mijn tafel een…

een lekkere rijpe kolibrie vol met honing vanaf de tong waar waren wij gestopt door diepe groeven klinkt de gong dit werk nooit volmaakt maar naakt voor jou altijd geschreven…

Ik huis niet op deze aardbol, ik huis niet in mijn lichaam, ik vlieg los van mijn hoofd ik ga los van mijn naam, maar in het hart, zetel ik en mijn ziel vliegt hoog, ik weet dat, maar 't is enkel voor het dichten dat ik voor het aardse zwichtte.…

Ik zal zelf moeten werken, om te laten zien, dat ik hoor bij de sterken, om te krijgen wat me is beloofd en waarin ik zelf al die tijd heb geloofd.…