Alle inzendingen over voorhoofd

de wereld schuimt tot de rand het leven schreeuwt honger in koele objectiviteit geef ik je gelijk een dichter is ook maar een mens de zomer valt als zweet op je voorhoofd in koude van tijd zit leven hoger in boom het milde ruizen in het vuil van schaduw…

bestaan in de striemde regens van verdriet met vage vergezichten in het verschiet Achter de kale trede een steile klim naar een wijde blik achter de horizonnen waar geleden verleden zich snel en slim vermengt met luchtkastelen en ballonnen vol opgeblazen dromen voor overmorgen snel tollend aan een hemel zonder zorgen Parels van het voorhoofd…

Leg zwijgend Uw hand op mijn voorhoofd, Ik ben maar alleen wat bedroefd.…

Leg zwijgend Uw hand op mijn voorhoofd, Ik ben maar alleen wat bedroefd.…

Uw koele handen aan mijn voorhoofd, alle Gedachten die nooit moe van waken branden Bij dag en nacht, zijn kalm in slaap gevallen. Vanwaar de tover toch dier trouwe handen?…

Het voorhoofd rimpelt rond zijn kokette mondje vormt zich verachting…

werp een grote steen tot plons in diepe zorgen ’t voorhoofd rimpelt…

Voor mijn moeder In al je eenvoud Was je liefde, Ernst stond op je Voorhoofd geschreven Met in je hart altijd Vrede en verdraagzaamheid…

Zijn voorhoofd is een blok beton. Zijn lippen zijn omlaag gevouwen. Zijn denken is van bordkarton.…

over je voorhoofd en je schouders, over je ouders. Nu is het oude uitgevallen en wordt het woord: zij. Ik voel haar over mijn angst, over mij veilig.…

Je voorhoofd in vieren gestreken, gevouwen, gerimpeld, geplooid. Wanhoop, verbeelding, berusting, overleving. Een kwart negatief van je spiegelbeeld ben je niet zelf.…

Een pientere pony uit Petten Liet een zwaailicht op zijn voorhoofd zetten Met veel vaart in de benen En een hinnik als sirene Neemt hij voorrang zonder op te letten…

Een klein zwart paard met lange manen op zijn voorhoofd zijn ze rood met grote ogen staat hij mij te woord spitst zijn oren als het hem bekoort…

op het voorhoofd geschreven ( alias Ds. B.H.Tazelaar ) de vage dominee Tazelaar die dichte als een hazelaar zó heerlijk ongecompliceerd en alles gefingeerd…

Leg uw hoofd zo in mijn arm dat van uw voorhoofd naar uw mond mijn blik schuive over de kam van uw neus Leg uw hoofd zo ik leg op uw mond mijn hand wees rust…

Toen was uw haar als git zo zwart, Uw voorhoofd spiegelglad; Gerimpeld is dat voorhoofd nu; Zo wit als sneeuw dat haar, En toch de Hemel zegene u, Claes Hendrikszen, beste vaêr! Wij klommen saam de heuvel op, Claes Hendrikszen, mijn schat!…

Ik tracht me te oriënteren aan de hand vsn (silhouetten van) kerken, torenspitsen, treinsporen ik weet niet wanneer het is begonnen te regenen maar het water gutst in stromen van mijn voorhoofd. ik strijk de haren uit mijn gezicht en kijk naar mijn handen zijn nat (rood).…

En al deze vrouwen hun lachen de witte villa in een avondtuin van wandelen langs purperen struiken en bomen en al de vrouwen drinken zware wijn en gloeien op het voorhoofd van de jongen zo vragend.…

En al deze vrouwen drinken zware wijn en gloeien op het voorhoofd van de jongen zo vragend.…

Dit is mijn klaagmuur hier zijn dichtgemetselde gebeden, dichtgeroeste brieven vol waterdichte woorden en handen, bloeiend richting hemel maar het zijn doornen die schrijven en wie weet wat nog komt uit een dichtgeslagen voorhoofd.…

samengeknepen ogen boven jouw baardje 'n stralende lach goudgeel lentelicht streelt onze huid welke ons zijn bevestigd teder kus ik je voorhoofd *…

Leg uw hoofd zo in mijn arm dat van uw voorhoofd naar uw mond mijn blik schuive over de kam van uw neus Leg uw hoofd zo ik leg op uw mond mijn hand wees rust -------------------------------------- uit: Gedichten (1935)…

Ze bezwoer: 'Hij heeft enkel m'n voorhoofd gekust.' De Rus was gebelgd, maar de Belg was gerust.…

Het willen van dood de dood zo groot treedt binnen laat zich zien van alle kanten showt een dikke kont en spierballen, een hoog, hoog voorhoofd ------------------------------------ uit: 'Men zegt liefde', 2003.…

Schemerlicht sluit de ogen van de nacht tot een zacht schitteren van de sterren aan de einder hun hoopgevende knipogende lach en pracht verkoelende rust kust mijn voorhoofd en dooft de gedachten die op de morgen kunnen wachten…

Met mijn rug naar jou toe weet ik dat jij mij vervloekt éénmaal omgedraaid heb ik meelij met jouw simpele ziel omarm je dan stevig ruggewrijvend en geef een kus op je voorhoofd neus en mond mijzelf voorhoudend dat je het nu wel begrijpt begrijp ik het wel waar ik mee bezig ben Kreeg Judas ook geen kus op zijn voorhoofd Marlon…

ik leg mijn hand op je warme voorhoofd doe je ogen dicht ik zit naast je en denk aan je we schuilden samen voor de regen in het portiek van een flatgebouw je hoestte je was doornat slaap nu het leven klopt zacht onder je huid…

warm zijn mijn lippen koud is jouw gezicht kus ik zachtjes je voorhoofd maar jouw ogen blijven dicht fluister ik lieve woorden strijk langzaam over je haar ik zal je missen lief laat los, ga nu maar gauw…

Ik leg mijn vinger op zijn dik Behaarde bovenlip en schrik Hoezeer we lijken op elkaar Alsof ik in een spiegel staar Ik monster ogen, voorhoofd, haar Vertrouwd en toch een beetje raar Zijn in zichzelf gekeerde blik Die man, mijn opa, dat ben ik…

met alles wat ik ben sterke armen houden je dichter warme lippen kussen het voorhoofd versmelten we als één waarin de nacht de dag koestert stralende sterren onze koers verlichten tot de zon ons omarmt op weg naar zomerland…