Alle inzendingen over voorwaarts

Wat is tijd, staan we erbij stil? Nee, hij is alweer verleden. Één minuut, zestig tellen met een zucht ertussen. Één uur, lang als je wacht kort in gelukkige uren van de nacht. We plakken slechts een etiketje, een terugkomend ritueel de tijd gaat gewoon verder Ja, weet hij veel… Dagen, jaren, eeuwen we kijken erop terug. Soms gelukkig…

mijn benen beginnen te bewegen uit de hemel valt de regen voor eeuwig en altijd het geluid van ruis boven alles uit de beat vloeit door op naar dat geheime woord verstopt aan de oevers van jouw hart we bewegen voort dansen door de beat is hard in het magische bos van smart dit gaat er gebeuren de bliksem slaat in als een bom de bomen zingen…

Er komt weer nieuw terrein om in te lijven Want ook al doet het nu als iets bizars aan We kunnen op den duur gewoon naar Mars gaan Om daar vervolgens permanent te blijven Ik vraag me toch voorzichtig af in deze Hoe bovenaards we moeten willen wezen…

Moge het gebed van de blije morgenstond steeds in onze ziel doorklinken als een marslied van moedig denken en gaan.…

geen spijt Volgen Voorwaarts!’…

zwaaien we naar elkaar, maar niet terug, ik moet je bekennen dat we nog steeds niet in elkaar herkennen van acceptatie, wat ons scheidt in diversiteit onder het gewelf van de wolkenboog door te gaan, ontbreekt mij de moed de mantel van meerwaarde te verkennen in een tijdloze loyaliteit, waar ik je altijd in heb ontmoet in een voorwaartse…

door de kristal heldere klanken voorwaarts…

Dit strand leek me te leeg menigte minuscule kiezeltjes dat de gedachte stenigte met dit blikveld voorwaarts te gaan…

De mens een stap voorwaarts schrijdt. Een einde aan al het gezoek. Maar waarom steeds weer voorwaarts kijken? Sta eens stil en kijk weerom. Laat wat eens was het heden verrijken. Maak recht, wat was eens krom. Schipper zijt gij van uw eigen boot. Wandelaar van uw geboorte tot uw ... .…

Met 'Rutte' lijkt het tij voorgoed gekeerd: geen geld meer voor cultuur en zorgverlening of plaats voor tolerantie nu de mening van Wilders en zijn aanhang prevaleert. Wie wel beschaving voorstaat gaat vandaag aanhoudend protesteren in Den Haag.…

Terugkijkend, en zien wat ik beter had kunnen doen, Kan ik vooruitkijkend nog een heleboel goedmaken.…

Hier ligt een man, die altoos voorwaarts runde: Zijn leven was bedrijf - regeren al zijn lust! Wat hij zichzelv' en ons niet gunde Zij met zijne asse - Rust. ---------------------------------------- uit: Puntdichten (1821-1827)…

Jij verschuilt je nog het meest in het voorwaarts en in wat is geweest.…

met mijn ogen volg ik de ritmische beweging van voorttrekkende zware donkere onweerswolken die boven mijn hoofd lijken samen te kolken in een vorm van noodgedwongen overleving op mijn hoofd voel ik reeds neervallende regen grote en kleine druppels koud en nat mijn tijd zit er op, heb het hier wel gehad tracht mij moeizaam voorwaarts naar huis…

geen twee tellen duren even lang we worden kleiner en kleiner van al dat hoge vliegen weten dat een koploper niet de eerste hoeft te zijn we zien dat dwarsliggers spoorstaven dragen dat mooie woorden niet altijd de ware zijn om tij of onheil te kunnen keren we leren hechten en knopen vliegen een beetje dichterbij de aarde om onszelf voorwaarts…

De tocht begint met het bekende ‘voorwaarts!’ Een ruimteavontuur, zoals dat heet Een missie naar een magische planeet Op zoek naar schatten of een olieboorplaats Maar de terugreis is te duur om in te zetten En Halsema werkt nog aan de toiletten…

Ik heb in Amsterdam ook meegeplast Totaal wel vijfentwintig duizend liter Het was gezellig, maar ik miste Pieter Daar stond ik, moedig voorwaarts, alles vast! Voor volk, voor vaderland en koninkrijk Men had nu eens belang bij mijn gezeik.…

Den Haag Mijn stad Zonnestad Waar ik alles had Geboortegrond Achtergrond Toekomstgrond Eigen stad Hier zo grauw Ik kom heel gauw Weer terug bij jou Voorwaarts mars !…

wil jij mij treffen als mijn dorp aan jou voorbij schuift zie je dan mijn arm die haast schuw naar jouw ijzeren ros wuift of is de blik enkel voorwaarts gericht tussen wanden van geluid waartussen witte strepen voorwaarts flitsen en asfalt de toekomst duidt wil jij me treffen en de stoet van wielen voor even verlaten of eist de…

ik blaas naar een wens geen beter vriend dan dit vingers en vertroosting één voor één gloeien lichtjes, omhoog geheven naar voorwaarts naar alles dat leven is in verbinding met hetzelfde raam waaruit wij verlangen…

~~~ dit water wacht niet zal niet keren, kabbelt eindeloos voorwaarts alleen bevroren staat het soms heel even stil bij de vooruitgang tot volledige ontdooiing de perspectieven weer oeverloos zal laten stromen ~~~…

Een felle gloed verlicht de aarde de mensheid staat te kijk opgetild door de aardkorst neergeworpen in het slijk Meegevoerd door de golven op het strand weer uitgebraakt richt de mens zich nogmaals op gaat voorwaarts onversaagd…

Oprecht verdwaald tussen de gebouwen, waan ik me in een solide beweging: Voorwaarts richting heden, kijk ik naar de wegen achter me. Krampachtig met mijn armen om het leven, was ik uit het veld geslagen. De muziek niet meer door mij geschreven. De lach van iemand die ik kende.…

En maanden later fluisterde ik je naam en kon ik zeggen dat ik van je hield, door deze beweging voorwaarts.…

De bal is rond Het leven staat Vol je lont Waar je voor staat Gisteren is mist Wat je mist De beelden spreekt Een mens Aan Laat de lach je niet Vergaan Tot de laatste fluit We gaan voorwaarts Vooruit…

En al struikelend over de oneffenheden mijn verleden Onderga ik de resterende weg van mijn ijle toekomst Schuifelend beweeg ik mij in het duister voorwaarts Mijn geleden tijd terecht wijzend Weet ik er is geen herstel Angstig met een glimlach en het eind in zicht Hoed ik mij niet te struikelen…

persoonlijke groei van een vrouw in bloei in de bloei van haar leven vol van haar streven schrijdt ze voorwaarts op haar eigen pas tussentijds vertoevend aan de Ringse plas zich lavend aan het stromen van water emotioneel geklater een met de rimpeling zoals zij het leven zingt…

er kwam een vlinder door mijn open raam op ragfijne vleugels gracieus en zonder schroom knippende ogen blauw geschilderd op bruin satijn voelsprieten trilden gretig voorwaarts alsof hij me wilde warmen met een vlinderkus ik kon alleen maar fluisteren ik mis jou ook…

De weg naar later kronkelt voorwaarts, echter Wat krom mag zijn bepaalt nog steeds de rechter…

er knagen voorwaartse stranden aan mijn kleine schelpenhuid, zo luid als tijdloos verzanden als hellevuren branden of groene weiden van mijn gemoed, ga ik op de vlakte langs eb en vloed met deze stroming mee er velt een avondgericht een doorschijnende zee van eeuwig bloesemlicht…