Alle inzendingen over waterlelies

Indische waterlelies, oriëntaals. Te Kaatsheuvel gaat de Efteling voor iets speciaals. Elfjes dansen simultaan, als de zeven blauwe waterlelies opengaan. De schoonheid van de sterren, betoverd door het jaloerse heksen kwaad, dansend op het water als de Afrikaanse beat Keampferts muzikale maten slaat.…

lelies van Monet in dromerige tinten verstilde schoonheid …

waterlelies zieltogen versaaid op de vijver amechtig snikt de fontein zich dood de zon krult lood de stilte stolt geen kikvors kwaakt het water smoort.…

gezicht op hattem koeien staan te mijmeren boven hun spiegelbeeld versierd met waterlelies hattem ligt daarginds dromend in de zomerstilte als in voerman’s tijd de klokkenspelklanken kon hij niet schilderen zwolle was nog ver weg gelukkig maar…

Tegenlicht met regen een regelmatige hartslag en langzaam ontwakende waterlelies hebben vanuit een rolstoel veel meer om het lijf gekregen dan eerder rasse schreden, want ‘t geluk groeit verder bewust op momenten van genieten in het leven.…

opgeblazen kikkers verscholen achter het riet en de roze waterlelies dobberen blauw tussen zwanen weerspiegeld in het zilver licht met jouw gezicht zo rimpelloos vrij met mij onder milde zon nu de jasmijn zijn wit zo geurig uitbraakt in de wind…

op de rails stilstaand tussen den haag en leiden kreeg ik witte waterlelies in beeld vast omlijnd wat voor exacte opname danig scheelt ze schieten voorbij aan treinen die nog rijden zonder gelegenheid ze te ruiken hoorde ik geen libellen gonzen en zag al evenmin kikkers duiken om van leliebladen af te plonzen ik dacht sta je hier met fiets…

en in het kolkende water naar lucht happend hangend tussen hoop en vrees naar beneden stort en daar geen rotsen vind maar waterlelies en in serene stilte blijf drijven…

In de vijver warm ik mij aan de zon als een prins om te kussen een meisje danst waterlelies om mij heen, haar spiegeljurk raakt mij even aan Bogen haar lippen maar naar mij om het zout van mijn huid te likken en de huid van mijn ziel dan vloog ik tovervlinders tot in haar tenen, zalfde en kroonde ik haar, wentelde ik me in haar –…

Troost is een vader vertrokken naar hierna wiens stem woont in het hoofd van haar die steeds meer van hem in zichzelf vindt Zoals bij het branden van wierookstaafjes geurend naar waterlelies en boerenjasmijn op graven en het kleine altaar thuis Zijn stem die iedere onrust bezweert met zijn verhalen bagatelliseert houdt haar overeind bij…

Vandaag de grootsheid van een mooie krachtige zee die mij wel eens wil doen vergeten dat ik nooit die onstuimige waarheid van tij en ontij ooit zou kunnen breken hier kunnen wij niet bij dus morgen neem ik je mee naar een stille beek daar mijn lief laat ik je weten tussen eenden en waterlelies salamanderstaart en kroost vlak bij ons…

Op het blauwe Weerib water wiegen zacht de waterlelies voorzichtig opengevouwen witte kronen rond een gouden hart lieflijke landingsplaats voor eftelingelfjes. Daarnaast de Gele Plomp brutaal verheft de groene knots zich boven water de gele geile bloem toont de wereld trots haar pronte stempel met haar zoete nectar. Slootsloerie.…

Hup, hup, gaat het maar over de waterlelies. Waar is die kikker? Ja, daar vertoont zich wat. 't Is een koolmeesje! Het kevertje kruipt over bosanemonen, duikt diep en verdwijnt in groene paleizalen tussen de stengelbladen. De brede schuurdeur is vol kruisspinnen, die stil aan hun draad hangen.…

Besteelt gesteeld kies waterlelies. Geen geld voor een miljonair, neen koningsgoud, de honinginhoud. Geen krater in kies, last van cariës en toch vertoningsbehoud, van een vleugelslag door een bloem waarin de sleutel slag.…

Naamloze straten door waterlelies van de waarheid gemaakt geduldig rijden. Lijnen ongeschreven en schuldig ogen van zout en water ontmoeten in het oneindige spel tussen zwarte-witte strippen van gedachtenis en vergetelheid. De tijd wordt moeiteloos door de goden vertaald in een zelf-gesteund toog van strafheid.…

Vijver, juwelen waterkom vijver der liefste, waar rondom de paden onzer lopen met slingeringen en verknopen van hun gedachteloze gangen, Vijver der liefste, waarin hangen de waterlelies, boven drijven en ingeschreven cirkels schrijven, Vijver der liefste, helderheid die maar op éne, op éne beidt; de hemel is er in en…

Waterlelies drijven op het water, vogels vliegen heen en weer, op de vlucht voor een kater. Zelfs met miezerig regenweer, kiest een eend met luid gesnater, het water van dit mooie meer.…

ik kon ze niet zo snel tellen maar hoorde er minstens vier ze kwaakten een symfonie gedragen over de zeven sloten die ze net hadden besprongen pauzeerden in mijn zicht zodat ik de overige stilte in alle rust kon proeven mijn blik gleed over het water waar een paar witte waterlelies hun lichtrode zusjes tegemoet dreven om samen verder…

Kikkers kwaken een heus orkest bijeen prachtig wat een kabaal kroos nog niet in de sloot behalve dan het èchte kroost van de kikkers en de waterhoentjes zal vast gaan ontploffen als de warmte doorzet een heus voetbalveld zachtjes deinend op het water wat je doet geloven over water te kunnen lopen waterlelies geëxplodeerd vol knoppen…

Boven- en benedenwaarts de poel blijft de natuur immer verbazen; over dat met waterlelies overdekte voorjaars paradijs; dat kwakend, zoemend en kringelend zijn eigen weg gaat en iets van de ziel van de poelgeest verstaat.…

In Delft groeit de papaver in de straten De hofjes pronken er met roze rozen Hoe heerlijk is het om hier te verpozen Vermeer heeft voetafdrukken nagelaten Er drijven waterlelies in de grachten Zacht glijden peddels door het gladde water Een tweede Pinksterdag; een beeld voor later Wat leed door pandemieën zal verzachten Van Delftsblauw porselein…

op de tonen van jouw klaterlach deinen de witte waterlelies, komen de natte snoeten van nieuwsgierige kikkers tussen het groene blad de begeleiding kwaken je bruist muziek in elke beweging danst het kabbelende water als een volleerd ballerina moeiteloos tot een spetterend ballet druppels swingen in het rond kleine parelende blikvangers…

De waterlelies hadden Hun bladeren gesloten Maar ook de ganzen Hadden zich laten foppen Want ze deden een dutje Midden op de dag De ganse wereld had Zich aan het hemelruim Het firmament vergaapt Een kort moment had de Maan zich tussen Zon En de Planeet geplaatst Heel even tussen zon- Licht en het aardedonker Tussen hem en mij De…

Wandelen over de zandweg -heide aan weerszijden- over het pad door het elzenbroek langs het ven -roerloos staat een reiger bij de waterlelies- langs de rand van bos en heideveld -het aroom van hars en nectar-. Ik ben zestig jij bent twintig.…

waait door mijn huis de vochtige warmte te verjagen de golfplaten klepperen als wilde castagnetten het geel aan de papajaboom is gerijpt in de vruchtbare zon de wilde honden huilen in de maanloze nacht zij domineren de straten en blaffen de tamtam je trotse ziekenhuis met je grootse plannen je unieke palmen kanaal vol schone waterlelies…

Of is zij als Ophelia’s foute keus, Dood in water langs de waterlelies gegleden. Maar Ware Liefde, hoort mij aan; Nimmer zal ik mijn queeste verzaken, Want het is de zoektocht, niet de vondst, Welk mij in gelukzalige verliefdheid doet geraken.…

De waterlelies zijn bij elkaar gewaaid tegen de rand van de vierkante vijver. Een enkele bloem steekt onder het hoge blad vandaan. Hij ziet het wel, hoe de groene struik groot als een klein huis, voorzichtig in het bad van de waterlelies kruipt.…

De maan draait langzaam aan de open hemel Gelijk een gouden scheepje over zee; De sterren in hun eeuwenoud gewemel Drijven als kleine waterlelies mee. Dan vliegt gij soms door 't open venster binnen Gelijk een vogel die vergaat van dorst; Ik voel uw voetjes tripplen door het linnen; Snel drinkt gij aan de vijver van mijn borst.…

De maan draait langzaam aan de open hemel Gelijk een gouden scheepje over zee; De sterren in hun eeuwenoud gewemel Drijven als kleine waterlelies mee. Dan vliegt gij soms door 't open venster binnen Gelijk een vogel die vergaat van dorst; Ik voel uw voetjes tripplen door het linnen; Snel drinkt gij aan de vijver van mijn borst.…

vervolgens vouw ik vlijtig duizend geduldige kraanvogels groet de groene ende rode beuk en de boerenlandvogels zoek ik zwartje de poes die zo graag zingt op haar tokkel blaas een zachte houten bastoon in de sluierwolken rondom de afgelegen kleine koperen sokkel leg ik waterlelies in de wielen en de kolken maak een lange avond-…