Alle inzendingen over welt

Welten vindt dat hij door Ter Horst van Binnenlandse Zaken en de Amsterdamse burgemeester Job Cohen wordt beknot in zijn werkzaamheden.…

Er raast een storm langs de schaapskooi van mijn verwachtingen, buiten wacht de wolf van emoties die eerder leken uitgestorven, ontdaan van alle overtollige vachten, er welt een traan uit de sikkel van de maan .…

losgelaten leed ontwatert het tranendal een weldaad welt op…

steeds als ik jou binnenlaat welt er een traan in mij omdat ik al bij voorbaat jouw afscheid weet daarbij…

Wees maar stil kind het water welt niet aan. geloof me vandaag slaan geen doggen aan. Laat die nachtmerrie van drie en vijftig nu eindelijks maar naar het verleden gaan. Wees maar stil kind het water welt niet aan.…

'n glimlach verschijnt dan overdenk ik, denk ik aan al die gevallenen 'n traan welt op!…

Ze komt naakt tevoorschijn Als lichtgewicht Uit de kopieermachine Een traan welt op uit de aarde Van maandag tot en met zondag oud…

als mijn hoofd de wereld niet meer kent mijn geest een ander universum verkent neem mij dan in je armen en wieg mij wieg mij heen en weer en op een keer welt uit het diepst van mijn wezen jouw naam…

In velvet roze welt parelwit een traan Elegantie op. Bloemrijk haar blos Sprankelt`t in zonnegloren Zo liefde verwoordt. Verbergend schoonheid Siert haar glans`t tranendal Door weedom gesmoord.…

Jij bent het blozende geluk dat ik gadesla Voor wie dan ook jij je bladeren opent het is ook voor mij Geluk welt op in mij ikzelf ga open door jou…

timmert vang aan massaal schrap binnen splijt het barre klimt in bloei koelte vliegt in vlokken aan flarden luidkeelse waai welt op in grasmaand storm van groen bestemde kleur blij aangeland…

Leven dat als een vinkenslag naar de keel welt.…

breek mij niet gelijk een wervelwind door inktzwarte duisternis omgeven welt er geen traan meer achter de ogen veranderde mijn ziel in vuur alleen de zalvende wind zingt het lied van een stralende zon in de warmte van mensen komt zij ons tegemoet…

En toch welt op deze dag zoals vandaag plots de prangende vraag zou ook God domweg wel eens bedroefd zijn.…

speciaal nu de schaal zo is vergroot zegt den haag vergeet de niet niet want als den haag niet niet dan blijft alles wat vast moet los van mekaar ook al wordt A-4 steeds meer A-5 zonder niet hoeft het niet de clip niet gewoon niet dan heeft den haag het gewoon ook niet kortom zeg nooit niet niet de regering die niet niet…

Teder welt de bries en raakt het goudkleurig tapijt. Roekeloos zoals d'aanraking van een veer; neerdalend als duisternis'ommekeer. Is er niets meer te verwachten, stil sereen de morgen afwachten.…

het ijs is niet gebroken maar aan de kanten welt water langzaam op de gladde vloer waar warm en koud ontmoeten kraakt het in de voegen pas na de eerste streken is onzekerheid geweken dan zwiert in ronde draai de dans uit een lang vergeten slag…

boven het wassende water de voortvluchtige vogels een verloren verlangen welt op in zijn verweerde hart de kruiende wolken boven leigrijze golven langs de vloedlijn stapt hij over een verdronken kasteel zijn kromme vingers volgen het verzonken blauw in de verweerde atlas van overzee…

En elk antwoord dat in mij welt heb ik afgewogen al mijmer ik dat deze nacht ook rust had gemogen.…

Er welt in ons een vreugdegolf, een omahart in bloei, door Zijn genadig Vaderhart beleven wij jouw groei.…

Waar welt wat aan eigen strijd, liggen drempels die men mijdt ,voert men als zelf rechter 'n eigen veroordelingsbeleid. Hier welt slechts empathie, 'n heuse vloed aan vredige zinnen waar ik gevraagd en ongevraagd de dagen mee ga beginnen.…

Want wat één mens een andre liefs bescheer', Is zonneschijn, die door de wolken welt, Of een geplukte bloem gelijk. Als zonneschijn, die door de wolken welt, Drijft alle liefs voorbij. Kijk op en zie of weet het niet; Het licht in bleek gewolk vervliet: 't Lieve op een mond, die liefs vertelt, Dort als een bloem, 'n geplukte, ai mij!…

ik sta op het balkon met de wens een blad te zijn, behorend tot de populieren, zwierend in een wind van zon sloom danst mijn schaduwvlek, onder het gewicht van de hemel, met de dofgroene spiegeling van het vetglanzend bladerdek door mijn fijn vertakte aderen welt wit spuug van goden, het chlorofyl voor de mensen het bloed van de bladeren…

Het licht is er warm en rood, in de tuin welt een koele bron. In een hoek staat een oude zeis, op een marmeren bank zit de Dood.…

de paarse vogel vliegt op van het water en de zittende zon eva is een serpent in de tuin der lusten welt adam's appel dille is dille een kaaiman is een krokodil een lachebek sliep uit spinazie uit mijn reet selderij is sel geworden zuurkool wederom rad van avontuur de molenwieken draaien gemarmerd papier…

Een lied welt uit mijn binnenste naar buiten, geluid zwelt aan. Hoe kan een mens zich beter uiten dan zingend uit zijn dak te gaan. Alle vreugde juicht omhoog vanwaar het is gekomen, de zon straalt in een gouden boog, knoppen zijn opengesprongen.…

de toevlucht hoop is als een veertje dat zit in de ziel zonder woorden is het een deuntje dat nooit stopt ook al stormt het beeft de aarde onder onze voeten het houvast weg het stopt ons niet al is het donker zwarter dan zwart in vreemde tijden die ons koud zijn door het gemis dat juist zo innig is dat het grip welt uit elke kruimel…

de lelies bewegen zich wiegend vogels die tegen de wind in zingen maken de pijn wakker donkere wolken trekken de hemel dicht er welt een traan achter mijn oog ik wankel en hurk in de rechter hoek van mijn kamer met het duister om mij heen ik sta op en kijk naar je brekende handen lief ze hebben de kleur van…

maagdelijk wit ligt onbegrensd uitgespreid ingetekend raakt zij aan de eeuwigheid de inspiratiebron welt letters in een eindeloze variatie woorden deinen langs oevers vol schitterende creaties ik teken kleur voel hoe feniks gaat ontsnappen als gedicht ziet hij in volle vrijheid het nieuw geboren licht…

Het stille dal Adem van water, welt vanuit zuid, langs groene oevers, zonder geluid, de wind wendt zich af, hier woont de tijd...…