Alle inzendingen over weten/vergeten

in mijn hoofd spelen liefde pijn weten vergeten een spel met gedachten aan jou dagen nachten verdoofd alleen verloren en bang in mijn hart ben je kus ik jou je wang…

weet jij wie ik was toen je mijn gedachten las mijn woorden richting gaf was jij het die voorspelde wat zou gebeuren dat rozen zouden verkleuren naar donkerblauw als mijn gevoel was als ik was jij mij en ik jou lief alleen jij jij en ik weten vergeten nooit luister maar een ster lacht zweeft voorbij in het donkerblauw van…

ik wil het weten vergeten maar de ankers laten niet los trekken nog steeds hun sporen onuitwisbaar ook op de harde rots ooit zou ik de lijnen kappen in het ongewisse verder gaan maar ik had niet de moed om alles te verbreken de rode lijn is gebleven heb me geschikt in een leven waarvan de schaduw steeds voor mij zal staan…

De boot is aan maar zij vaart van kade naar kade niet wetend waar aan te meren de kracht van de vooruitgang vast geketend onrust in haar hart doet weten vergeten de pijn moe gestreden laat stormwind razen wolven maken plaats voor een hemel vol sterren in de nacht…

Verscheur het behang van taal Sloop het bastion van spraak Splijt elk woord met de moker open Het gaat allemaal om wat er onder de bodem groeit en beweegt, bedacht ik vannacht Leer van de stotteraar spreken Het weten vergeten Ga de mist in Zie je me nog? Het laatste woord ziel Lost lachend zich Op…

wij kwamen aan de deur in opengaan begane grond huis met zoveel kamers de kelders wilden we niet weten vergeten wat daar zo lang opgeslagen lag maar koude tocht trok door het trapgat snel naar boven langs warmte die samenzijn beloofde we hebben ze ontdekt de ramen gingen open van kamers die in in thuiskomen geloofden…

Vergeten, iets wat er ooit eens was 'n persoon, om wie ik het meeste gaf Dankzij zijn liefde bloeide ik op kwam ik uit, net als 'n bloem uit 'n knop. Vergeten, dat is iets dat doe ik nooit helemaal want steeds kom je voor in een of ander verhaal. Om alle momenten echt bewust te vergeten dat is iets, waarvan ik echt niets wil weten.…

Jij mag ons hebben deze week, helemaal verzinnen en daarna ik, co-ouderschap van de verbeelding Ik geef een nachthemd mee om me gauw aan te denken als je mijn tepel niet meer weet, vergeet hoe hij soms op de bedrand valt, verstart.…

blauw is de lucht geen zuchtje wind in de zomer van herinnering een kind speelt zorgeloos met water wat schelpen en veel zand zacht ruist de zee zijn zonnemelodie uit het eeuwige getijdenlied pas later wordt het strand domein van dromen liggen wij uren hand in hand natuurlijk licht verbrand want wie van liefde weet vergeet waarvoor…

Ons lot wordt bepaald door nieuwe wetten. Terwijl we de oudste wetten vergeten. De tijd zal het ons leren, zo wordt er gezegd, wat Wijsheid is. Er rijst twijfel omtrent de weg. Er is honger naar een visioen dat onze dromen voedt en onze steden bewoonbaar maakt. Er is behoefte aan stilte, want daar rijpt wijsheid.…

Vertel geen gebeurtenissen die ik niet wil weten vergeet verschil tussen dag en nacht in het licht kan ik niet waken slapen doe ik niet des ’s nachts mijn verdriet zal ik niet langer dragen dan mijn passen normaal zijn om meelijden wil ik niemand vragen verdrink mijn pijn in donker rode wijn mijn lichaam pijnig ik tot bloedens mijn hart…

Wij mensen denken dat we alles weten Dat we de wereld kunnen begrijpen en meten Maar hoe meer we leren, hoe meer we vergeten Wat de andere dieren al lang weten zij leven in het hier en nu Zonder zorgen, zonder berouw Zij volgen hun instinct en hun trouw Zonder twijfel, zonder gedoe Wij mensen zoeken naar de zin van het leven Dat we onszelf…

Vergeet het nu, want er is veel meer Meer dan al het weten Context is zo nodig Zoveel is overbodig Stop met praten, hoorde je het zingen? Consumeer De samenhang der dingen…

Wat een troost om dat te mogen weten Dat God de Heer ons altijd nabij wil zijn In vreugde, maar ook in verdriet en pijn Hij verlaat ons niet en zal ons niet vergeten. (Woorden uit de Bijbel)…

nu bladzijden onaangetast blijven blijft het bed bezet de zin om, is allang vervlogen, onvindbaar dan maar niet zijn niet niet zijn dat is veel te eng iets voor later…

de slaap was vannacht onberispelijk aanwezig, zelfs de taart hing aan de klok die grijnzend naar me keek, vele dromen brachten de kers terug en werd gelegen in een toef van een zoet roomhartig verlangen de bochten in de weg werden verlegd tot wijde hoepels met een enkele strook die het vluchten bleef behoeden daar de omtrek van de nacht zich…

oh, bewaar de plaatsen waar de aarde ademt, het zijn de schakels in de keten van altijd weten en vergeten……

wie zijn we zonder herinnering geen mens geen wezen we leven dan letterlijk in het moment wat voor sommigen wordt gezien als het hoogste streven voor sommigen geldend als de ultieme wens: de zwaarte van herinneringen en leven even te vergeten maar wat als je in geen enkele herinnering meer kunt lezen wie je was of nu werkelijk…

weten wat het verschil is tussen goed en kwaad weten dat wat je werkelijk weten moet of beter aan een ander overlaat weten wat je echt wil weten weten wat beter is niet te vergeten weten wat noodzakelijk is om te kunnen overleven weten doordat je iets onbewust diep van binnen voelde en wist weten dat het weten soms gebruikt wordt…

Een ieder denkt: stom iets vergeten, dat overkomt je, heel gewoon maar mocht je mensen gaan vergeten, is dat helemaal niet zo schoon. Dan vergeet ik liever, suiker of ander gebruiksgerei dan de liefdes in m'n leven, want: Die horen bij MIJ…

Ik ben zo bang, te vergeten te verdwalen of zoek te raken maar weten dat je me zoeken zult brengt me rust, dus heb geduld! Maak me rustig als dat moet niet alles gaat dan immers goed? Maar met hulp en liefde ja ook dat komen we er samen wel toch, schat.…

Vergeet de groente vergeet het vergeten vergeet de vergankelijkheid eet wat je ziet weet wat je vergeet vergeet wat je ziet op de wandeling vergeet het licht op de wereld niet eet het licht drink het als wijn tot het stroomt door je bloedsomloop tot al het vergeten weten je uit de vingers bloeit. ---------------------- uit: 'Ontij',…

Wij die onze eenzaamheid Droegen als goden, Wij kunnen minnen Eindeloos. . . Zie welk een huis ons Verlangen gebouwd heeft: Landen en zeeën Plaveien zijn vloeren, Zonlicht en maanschijn Zoldren de kameren, Achter de sterren Wijken de tinnen - Wij kunnen minnen Eindeloos. . . Lief, dat gij mijn zijt, Lief, dat ik uw ben, Wat is het…

In het koele gouden bad Van het fijne winterlicht Rijst de grote mensenstad Tot een droomvervlucht gezicht: - Al de gangen, al de zalen - Waar de ziel in droom mag dwalen. Boven glansgewassen pleinen Waar de stille mensen lopen, Juichen klokken uit haar open Torens zuiver door de reine - Luchten naar verrukte dromer - Al de hartstocht van…

En waart gij nimmer zelf gekomen, En had geluk slechts kunnen zijn Van teerst gemis de waterklare pijn En tegen d' achtergrond der bonte dromen Lichtschaduw van uw verre schijn, Uw zon die nimmer boven kimmelijn Rees uit oneindigheids verstilde stromen, - Ik zie geen ander doel voor 't eenzaam wachten Der gouden dagen, der juwelen nachten…

Rode lippen, blanke leden Wijken uit hun eng omhelzen Naar de koele heldre grenzen Waar zich oog en oog ontmoeten In der ziele kus. Als de diepe blauwe heemlen Duren over zee en landen, Duren over dood en leven, - Over liefdes dood en leven Duurt der zielen kus. Toch, ons zielen konden nimmer Tot elkaar in ogen reiken, Konden niet uw…

Weet ook gij dat stille diepe huis? Achter brede blinde poort Kruisen eindeloze gangen en portalen Waar men tijdeloze tijden kan verdwalen Tussen echo's die men klaar vermoedt en nimmer hoort. Weet ook gij dat stille diepe huis Door welks schaduwige vree Voet zo licht en onvermoeibaar stijgt en daalt langs tree na tree?…

Wat is u of mij een naam, Werelds prijs of werelds blaam, Als de ziel de dingen weet en mint Dieper dan hun naam, mijn kind? Elk ding krijgt zijn gouden naam Eens in schoonheids vol verzaam Als al schone dingen zijn Zonneklaar en zonder schijn.…

Een luttel aarde, een luttel hemel Heeft ziel als haar bezit gewonnen, Een luttel aarde, een luttel hemel Tot eigen heerlijkheid gelouterd In uwer ogen spiegeling. Maar weinig zuivre gouden woorden Reeg ziel tot snoer en morgenbede, Maar weinig zuivre gouden woorden, Klinkklare sterren neergevallen Uit de gelukverstilde nacht. Groot zijn…

Als onwisselbare schat Draagt de ziel heur rijk gemis Door de bonte wildernis Van de grote mensenstad: Heel de volheid van haar hart, Nardus in zijn broos albast - O te liefelijke last Voor dees markt van vreugd en smart! Stil, want hier of nergens woont 't Jong en uitverkoren hoofd Wie uw balsem is beloofd,…