Alle inzendingen over wever

waar wevers gelijk toewijding draden spant scheert opgespannen passie zich zwanger tot verwachting van een nieuw hoofdstuk dat omgeven met liefde het verhaal vertellen blijft van de bron van zijn bestaan waar wevers gelijk vogels massaal zingen van een nieuwe lente die vlinders fladderen laat ziet ouderlijk de stam haar enten ontspruiten…

Zij kloppen aan de deur: zij klagen Dat ik niet luister. Ik berg voor allen die mij plagen Mijn kalme luister. Ik ben veel zachter en veel stiller Dan ooit geloven De durver, weter en bediller, Drukken en groven. Mijn huis een hoge en lichte kamer, Mijn dag een morgen, Ben ik een hemelse beramer Van aardse zorgen. Mijn…

Nu snel wat vlugzout voor De Wever !…

Viel Bart De Wever te zwaar op zijn lever ? Of kan hij als nar bij het Hof terecht ?…

Bart De Wever is een fervente NVA-er hij heeft ook heel veel verstand kan brainwashen in groepsverband lult uit zijn nek als een echte bla-bla-bla-er hij belooft sterk... en hij vlooit maar zijn doelstellingen bereikt hij nooit...!…

Zacht, heel zacht omhul ik de weemoed van je gedachten met spinrag van troost de vrede van zonwitte dagen In woorden ben ik enkel een wever van wanen Maar toch.. Ergens… onvindbaar intens… omhels ik de verzonken schelp van je parel……

"Wij hebben, sprak een boer, twee wevers hier, en kunnen Er één van missen, kon 't gerecht dus slechts vergunnen Een klein remplacement van kop, - Och, laat ons dan de smid en hang een wever op."…

het leven vraagt er om mee te stromen met dat wat is verzet ik mij, dan scheurt het mij vanzelf weer los kort gejammer, lang gekreun helpt tijdelijk voor de pijn wezenlijk helpt het geen moer als dood of ziekte komen meer en meer besef ik een bezielde molecuul te zijn dansend in een groots patroon ontworpen door de wever…

De kosmos leeft hier in dit stadion essentie en perfectie tikken tiktak ineens een aanloop en dan na een flikflak volmaakt rechtop als een acrostichon onmiddellijk de weverspirouette roemrucht gemaakt door excellente Sanne illusie van gemak, een radslagspanne gevolgd door overslag, de loftrompetten eerbiedigen het bovenaardse draaien vrijmoedig…

Kunt gij of timmerman of wever niet vergeven Een deuntje uit de borst bij ’t schaven of bij ’t weven? -------------------------------------------- uit: Sneldichten…

Honden doorzoeken het gras in verpauperd habijt, Erven zijn leeg, Leeg ook de huizen van wevers, Verbrand en gebeten. Zeker, het zuiden is leeg Als een schede en rood. En domini canes snuiven met wellust Het adembenemend parfum van hun pij.…

Doch Gij zijt als zwakke en arbeidzame wevers, Neen, wevertjes, die in uw moeizaam trachten Naar grootheids roem van uw verdoemlijke ikjes Verspilt, wat gij nog hebben mocht aan krachten Van waarlijk mens-zijn, doch die slechts met prikjes En likjes haspelen in haatlijk Beurs-doen, Dat, wat echt' mensen met veel min gezeurs doen.…

Ik meen je te ontwaren op de weg van emerald Jij die ik mij eeuwig zoet herinnerde Verborgen in de stille koralen van mijn dromenspel Ik verdwaal zonder spijt in je zilveren labyrint, in de kristallen van je tijdloos licht Wever van visioenen, met je dwaalspinsels van amarant, je ijle bloemenzeeën, smachtend naar de koelte van levend…

TOT SPIEGELAAR De wolken zijn nomaden Gaand boven land en zee Ik reis nu met ze mee Begrijp waarom ze baden En hielden hun tiraden Mijn ouders, dominee Zo boven, zo benee Geen wraak, enkel genade Ik kan Karina zien Ze tuurt over het water Leeft tussen toen en later Ik zie de kleinste kever Ik ben de grootste wever Van voorgedrukt…

Het kwetterende krijsen Van Wevers en Sijzen Frenetiek in de struikgewassen Doet hem van zijn autowassen Opkijkend over de rand Langs de leistenen stutwand Met de schildpadachtige ruiten Voorovergebogen stuiten Op een rondsluipende slang Waarbij de schotelvormige hals En de nachtzwarte schubben onvervalst Schitteren in het ochtendlicht…

in een Halloween verhaal De ander in een glossy zo meteen Het dekbed van de een is hard als steen Haar slaapkamer is koud en leeg en taal Noch teken staat al maandenlang centraal Hoofdbrekens hebben er het rijk alleen Een nauwelijks volwassen leven brak Het web was kleverig, de prooi was zwak Hij spartelde nog wat, maar werd gesmoord Wever…

Ik ben de Scarabee, de Gouden Kever, Aas niet op bloed, scheur 't web, veracht de Wever.…

'Ik maak 't goed in mijn beroep,' verklaarde de wever, echter zei een beterweter: 'Dat is uitstekend, maar ik maak het beter.' De man - een veearts - wees naar een der paarden. 'Ik maak me altijd moe door mijn gezeul,' zo riep de sjouwer, 'wat een zware arbeid!' 'Ik maak je 'n kopje koffie,' zei de barmeid.…

Ik ben de wever aan des tijds getouw, En schik de gloeiend-bonte taferelen, Aan mij de macht om werelden te delen, Ik schok der vorstenrijken vaste bouw. Ik ben de aleeuwig-brandende flambouw, Die 't groot Heelal gestaag komt toebedelen Het licht en 't leven, die op aard komt spelen Het wiss'lend spel van wolken en landouw.…

Een wever laat langzaam zijn rollen verschuiven maar tekent eerst lijnen van rozen of druiven. Na weken van werken ziet hij ze verschijnen in scherpe patronen die niet mee verdwijnen. Een dichter weeft zinnen van leven en sterven zingt vaak van geheimen die nimmer bederven.…

Goed, jullie twee Gladiatoren: Russen tegen Letten, Gewiekste wevers van mentale netten Dan is er ‘t Dammen, dat men speelt met knopen, Je wordt strontziek: waar is de dynamiek? Slechts Sijbrands’ simultaanspel onder d’ open Mokumse hemel boeit vanwege ’t lopen!…

Mensen zijn lelijk, met hun lijf mismaakt Door 't zwoegen, 't droevig kleed en de eeuw'ge ziekten; Hun geest is laf, of zij voor 't leven schrikten, 't Ondoofbare, dat rond uw schijn-zijn waakt, Verkracht smartvlees, dat nooit de banden braakt Waarin u wevers van de dood verstrikten Uit duistre nacht!…

Chrysanten, wevers van tijd, leren ons om stil te staan. Niet alles moet bloeien om eeuwig te blijven bestaan. In elke bloem schuilt een boodschap: verlies is geen einde, maar de poort naar een nieuw begin, verborgen in het verval.…

Laat in de veren, Ná loopt de klok, Magen van streek af, Harten nog meer, Vrijers en vrijsters, Zelden mooi weer, Besjes van ’t spinwiel, Wevers van ’t touw, Ra, ra, wat is zij: Meid of mevrouw?…