Alle inzendingen over winterwind

De wind, de wind, de rozenwind brengt me alle geuren, m’n kind terwijl ik staar naar een verre lucht denkt heel mijn lijf aan jou en zucht De wind, de wind, de tegenwind maakt dat ik je niet meer vind omdat ik steeds meer wegdrijf van je onmisbare warme lijf De wind, de wind, de winterwind als fenomeen niet erg bemind schuurt de warmte…

Herinneringen aan jou, Aan jullie, die ik ongewild Verliezen moest, Slaan mij in het gezicht Als een ijskoude winterwind Die onverwacht voorbijkomt Op een tropische zomerdag Terwijl het hete zand Van het Noordzeestrand Onder mijn voeten brandt - Hier heeft het leven heeft mij groots En genadeloos achtergelaten…

O machtige winterwind, waar en wanneer je ook waait; ik zal je majesteit nooit vergeten.…

In de stem van de aarde niets dan Todesruhe boze buien huilen in de winterwind hoor hoe stormvreugd van een hemelpad zingt vogel van vrede over de regenboog naar onbeschreven wit…

Een liefde vol passie Wild en tomeloos Vurig in verlangen Als een wilde roos Genadeloos en hard Doch teder en vol smart Als de winterwind zo guur Vernietigend op den duur...…

Verloren zijn de woorden die niet willen schrijen gekrast en in stukjes gescheurd duizend tegelijk ze vliegen mee op de koude winterwind steeds verder weg en iedere dag sterf ik een beetje meer…

thuisloos zonder dak boven het hoofd kille winterwind over zijn schouders gedachten verdoofd zwerft hij haveloos met een hopeloze kater thuisloos zonder bezit op zoek naar tabak thuisloos en alleen raapt hij peuken van de stoep…

De wereld die je schetste zoals we die kenden uit aardse vorstwinters met kale winterbomen het bevriezen van vogels in een koude winterwind zoals jouw verzonnen liefde vriendschap die je me toezegde niet langer droomgenoot van mijn in zee gezonken fortuin.…

Blauwe ogen aanschouwen in verte het noorderlicht de pracht en kracht van het mystieke dwalend in dit verre landschap zweef ik op winterwind huilt mijn hart parels van ijs strijk ik door mijn lange haren en fluister heel zacht jouw naam…

De winterwind waait de nachtkaars niet uit, zij waakt over sterren, groot en klein waar zij ook zijn.…

Gekooid, geknecht, Beroofd en berooid In het traliewerk Dat leven heet Word ik vanmorgen wakker In een schuur met wat stro, Wat dieren en een kind Dat mij vol verwachting aankijkt - Zijn blik verdrijft mijn wanhoop Zijn liefde wordt mij gegeven In een zeldzaam zachte winterwind…

milde winterwind schoonheid van de rode bloemen en zilveren sterren rondgestrooid de blauwe hemel voor 't zonnegloren haar parels van dauw heeft uitgespreid als een vochtige wolk over dorre aarde waarin ik verschijn in een nevelgordijn wacht op de gouden zonneschijn…

buitenshuis de winterwind sneeuwt monotoon slaan geborduurde ijsbloemen op het raam het ijskristal dat bijt op ingelijste achtergronden gevuld met licht nog tevergeefs bij het raam wacht mijn stoel op een plezierig voorjaar waar alle vogels wijselijk fluiten vogelvrij…

warrelend waaien populieren bladeren om mij heen nat geel met zwarte stippen landen ze achteloos in goten en op paden wachtend op verrotting niet meer is het betoverende bladgeruis te horen dat mijn geest zo zalfde een zomer lang nu, met de kale winterwind om de oren groeit mijn innerlijke onrust ben ik bang…

Ik heb je eindelijk laten gaan Het was tijd me te verlaten Zo gezegd is het gedaan Schoorvoetend zocht je naar de poort een echo door de straten De winterwind duwde je voort geen mens heeft nog van je gehoord Ik heb het zo gelaten De stilte gonst een vage spijt Ik bijt mijn lip Wat ben ik kwijt..…

Geluk zit daar Waar je het meest Kwetsbaar bent, Kinderen die je Van je leven nooit Verliezen wilt - En dus slaan de Herinneringen aan jou, Aan jullie, die ik Ongewild verliezen moest Mij in het gezicht Als een ijskoude winterwind Die onverwacht voorbijkomt Op een tropische zomerdag Terwijl het hete zand Van ons eigen…

met voeten in een mossig bed staat een beeld, boom te wezen tussen de bomen die fluisteren over de parelvissers van Bizet winterwind fluit traag de melodie langs verwarde tengels die uit z'n bronzen bast ontspringen terwijl de zon toverballen maakt van dauwdruppels die parelen aan zijn ongekroonde naakt hoort hij die kunst verstaat…

weer sterft een ochtendblad in kou van winterwind het voorjaar al besproken wordt nooit een zomerkind in pril ontluiken groende het door ochtendzon maar'savond vroor het juist streng buiten we nevelden en koesterden haar blad dat ook een gouden herfst voor zich had maar niets mocht baten zij heeft alleen haar knop…

het land te malen van een zomer die geloomd niet wilde komen Ze rollebollen samen blote buiken op hun kant en wachten tot de wolkenvlokjes vallen op de bomen Dan staan ze nog eens op in natte zon die plots ontbrandt en voelen langs hun flanken hoe de witte nevels stromen Oktober is gevallen dus ze staan vlug naderhand daar waar de winterwind…

ribben zien de klankkast van de zomer penselen veilig opgeborgen voor het kleuren straks op de eerste voorjaarsmorgen de kleuren worden weer gedroomd door elke vaste dromer de vogels zijn nog stil en oefenen hun kwieke deunen om ooit weer al het fraais in het voorjaar te ondersteunen maar nu moeten ze nog even schuilen voor de koude winterwind…

Fel blies de kille winterwind De loverloze lanen door. 'k Had willen wenen als een kind, 't Was of die wind mijn hart bevroor. Toog ooit zo bleek, zo stil een paar, De wegen langs met droever zin? Wij gingen zwijgend naast elkaar, Een troosteloze toekomst in.…

De winterwind rukt aan de ketting van zijn muze waarin de toon veranderd lief en leed in ieders voortschrijdend verhaal, boreling die zich voedt aan de navelstreng van het alfabet de couveuse van de moraal en ik meer te biechten heb dan schrijven kan de toekomst wordt op elk moment gedrukt op de onmetelijke borsten van het…

De winterwind geurt nog naar bloeiende klimrozen, draagt gestorven leven de herfst en winter voorbij. De blonde maan flirt onbedacht met verflenste zonnestralen. Op d' oevers van dag en nacht waaien seizoensgeuren, kriebelen mijn neus raken de roep van lente in mij. Ik wacht op ontwaken...…

Weggevoerd door de wrede winterwind.…

De glibberende meerkoet op het gladde ijs, de rijp die grassprietjes naaldwit uitvergroot De koperwiek die naarstig voedsel zoekt in bermen Ganzen op zoek naar open water passeren door de lucht in zwermen Schaatsers blazen warme ademwolken in snijdende winterwind, die wangen rood laat blossen De lage zonnestralen toveren kleuren in…

van deze plaats af kan ik alles voelen voel het in winterwind rillende gras ik voel de laaiende liefdes bekoelen steeds voel ik hoe liefde bekoeld was ik heb voor een dans in de spiegel gekozen voel hoe de nacht naar ochtenden kleurt ik voel het geuren van zoetrode rozen steeds voel ik hoe gretig de roos geurt ik kan weer gaan dansen met…

De winterwind vertelt zijn eigen verhaal; zo schoonheid leidt en verleidt de schone parel, beroert haar hart met trillende vleugels. ’Verrukking is uw deel mijn liefste en met onze hartenkreten overstijgend komt de wind aanstonds: hoor aan mijn diepste wens, breng ons in schuimend lot tezamen.’…

hemelpoort De zomerwind had speels aan ze getrokken En nooit hadden ze vermoed Dat ze spoedig zouden ontvallen Om gedragen te worden in de stoet De lentewind had mooie beloften gebracht en ’n ruisend gezang over d’oneindigheid en zij waren de volgroeide lentepracht die eenieder zo benijd Als de onherroepelijke vergetelheid Dekte de winterwind…

In de oude toppen klaagt de winterwind. Door ’t huivrend schaarhout vaart een lange zucht, En tillend klapwiekt, als een bruine vlinder, ’t Verdorde blad, dat trouw bleef aan zijn tak.…

Ik weet dat gij mij nog verschijnen zult, Zo zeker als de bloemen wederkomen: Der dingen dove dek hebt gij genomen, Het donkre leven dat de steden vult, De winterwind die klaagt door dorre bomen, Ten sluier die uw eeuwge glimlach hult... Ik zou gelukkig zijn, als slechts geduld De slaap kon vinden om van u te dromen.…