Alle inzendingen over zalven

Op zoek naar woorden om te troosten, te zalven met een toets van hoop; je wilt het graag maar 't wil niet lukken, de tranen krijgen vrij de loop. Wat zijn de woorden dan erg pover, - een klein gebaar kan soms volstaan -, maar toch, de allergrootste pijnen, daar moet een mens alleen door gaan.…

Mea culpa Het is waar We maken fouten Geen levenslang we Blijven praten Geen eenrichtingsverkeer O heer We laten wat mensen zalven De aarde zal draaien Vissen blijven paaien En alles zal ooit verdwijnen Gelukkig nieuwjaar…

waar was je op de momenten dat ik je nodig had uren van bange afwachting van vrees en verlating alleen in zwarte duisternis stemmen krijsend in mijn dromen je was er niet om me te troosten te zalven met je liefde je was in jouw wereld van bedrog en eigenwaan ik wil je haten en verbannen in het diepst van mijn ziel vervloeken tot…

en in de laatste avonden pleegt het oog zichzelf te verraden; Het zalven, loochenen en het plooien de wenselijkheden van de onafwendbare aftakeling de blik definitief naar de geboortegrond in gene zijde vertrokken en wij mild smalend het wrak te zien van de laatste uren de herinneringen slechts afgemeten aan de laatste exploten…

Toch raakt de zon mijn huid zo anders nu je handen me zalven, me raken tot aan de bodem van het geluk je lach bloeit in het oog van Pasen en al het nieuwe groen is de pleister die de herinnering bedekt aan de lente die slechts boze dromen baarde en onze harten uit elkander dreef maar het anker haakte aan het besef dat liefde onvoorwaardelijk…

al zou ik willen mijmeren dan nog zou mijn tongbeen zich vergruizen en me verstikken daar de wereld niet meer ademt, zelfs niet meer ontplooit en haar blaas leegt in mijn hand ik als figuurlijk en mijn evenbeeld de liturgie van vrome schapen zalven de wetenschap dat het bebouwde, het ongenuanceerde zich telkens vergrijpt aan halve waarheden…

Woorden kunnen troosten, zalven, zegenen winters oproepen, zomers, het doen regenen of sneeuwen, stormen verwekken, stilte. Woorden kunnen stilte scheppen, stilte kan woorden baren. Taal en teken, alles en niets verklaren.…

In het vertrek vol weelde laten dames hun handen vooral de vingertoppen kneden strelen insmeren met welriekende zalven vele geuren komen samen tot één aangename smaak die de zinnen licht verdooft naar een wereld brengt waar wensen en betaling zonder zorgen feest vieren in een pretpaleis warme koffiedamp dringt in begerige neuzen wekt…

dingetje op mijn bucketlist met snaartheorieën hemelse klanken componeren zou een waardige tweede zijn muziek als zoete bekoring donzig neerdalen op aarde wordt een moeilijke oefening hier moet ik de wind verzwijgen en alles wat op mijn ziel rust god slaat niet of hij zalft iemand dacht ooit dat hij god was hij sloeg maar vergat het zalven…

Doofpotten: zalfpotten met zachte zalven, Eeuwen streek ie ze leeg aan de galgen. ------------------------------------- uit: 'In de waterwingebieden', 2000.…

De schaduw die over haar rode lokken zal vallen zal zalven en slaan. Dat ik het schrijnen voel...…

Kerstmis, feest van licht op heden, laat ons zacht en teder zijn, laat ons danken voor 't verleden, zalven eenzaamheid en pijn.…

Hem te zalven en te begraven met tranen die stromen. Door God verlaten of door mensen verraden twee manieren van zien met eerbied bedekt. Maar bij het lege graf vertellen en verhalen dat Hij leeft en is opgewekt.…

Danken we daarom die ijverige goeie handen eren ze en zalven ze op ruwe randen want ook zij willen, naast het kind, het huis, de plant, de stal en vent ook wel eens bewust verwend op enig rustmoment.…

schoonheid is niet aan te raken ik ervaar dat met mijn ziel, een kwetsbaar baken, die roert, beroert en ontroert maar altijd is, ook tijdens gemis immers dan is het vaak zoeken naar troost of zalven van een wond dan schenkt een kleur of roept een beeld dat neigt naar liefde, naar het gebroken nabij waar de nacht de dag besteelt het lijkt…

Veertig dagen zijn lang genoeg om stil te blijven staan was het de straf die Hij droeg of is het anders gegaan Jezus het offer of slachtoffer twee verschillende vragen onder het kruis beseffen we Zijn kracht dat Hij het wel heeft gedaan volbracht heeft gedragen veertig dagen zijn lang genoeg om in beweging te komen Hem te zalven…

beklonken in een sfeer van gehaaste diep gewortelde gedachten om geen haattaal te zaaien in de lege hoofden van hen die ten aller tijde de gevonden spijkers bij laag water gebruikten om het bloed te vergiftigen van hen die allen al eens de maan hebben begroet, nochtans weerspreekt er iets in mij dat deze aarde enkel draait om het kwaad te zalven…

Met heel z'n taalvermogen zeggende:"Er moet een koebeest kalven, of Maria het wil zalven." Is de meimaand aangebroken, en de bloemetjes ontluiken. Fraai staat dan het kapelletje tussen de bloemen, waar de bijtjes in 't zonneke vlijtig zoemen.…

Priesters zalven en beloven, maar ik kan het niet geloven. Neen, er is geen wenden aan: als wij dood zijn is 't gedaan. Ja, gedaan. Wat helpt mijn klagen? Wat mijn roepen, wat mijn vragen? Wat ik bulder, wat ik zweer? De echo zendt mij alles weer.…

Laat woorden spreken, zingen, dansen, schreeuwen, lachen, huilen, zalven, verbazen, vernieuwen, verblijden, verwijden, maar laat ze nooit of nimmer zwijgen.…

Terwijl je zulk mooi lang haar hebt en je ogen zelfs glinsteren in het donker, mooi nachtdier, ik zou je lichaam iedere centimeter willen kussen en zalven met geurige, etherische olieën. Dat dampt uit mijn magische mond, mijn ziel die bevriend is met de hoogste magiërs en sjamanen. Ik zou je mijn ziel willen offeren voor jou.…

Kan dit komende wonder mijn pijn zalven. Of veroorzaak ik bij diens innerlijk eenzelfde verdriet? Het houdt me wakker. Wie vangt me op? Waar is mijn thuis? Het enige wat ik vraag is: Hou van me!…

Geen dermatoloog kon wat vinden behalve Dat ik me drie keren per dag moest gaan zalven Ach laat ik maar stoppen om niet door te draven 't Is dorst waar m'n huid zich maar niet aan kan laven…

Blauw dreef de zee, het water van de zon Vloot pas en frisser uit de gouden bron, Op woll'ge golven, die zich lieten wassen En zalven met zijn licht, uit open plassen Stonden golven als witte rammen op, Met trossen schuim en horens op de kop.…