Alle inzendingen over zielenpijnen

Zielenpijn kan je niet overbrengen die pijn mag je wel aanvoelen! Probeer het maar! Voel die pijn maar mee het verlicht voor twee!…

Niet de dagen dat wij stralen steken riemen onder harten zielen zonder kathedralen putten kracht uit eigen smarten niet de uren dat wij vrijen leggen een bodem in bestaan zielen zonder monnikspijen versmelten buiten elke waan in mijn ogen zal je wonen als het licht lijkt te verdwijnen wij zijn identieke klonen in beheer van zielenpijnen…

je liet het licht branden toen je de deur dichttrok op de bank lag een deken klaar misschien om mijn koude lijf te verwarmen de zielenpijn te smoren?…

En dat er vrede wordt gemeld, een einde komt aan het geweld; dat goede krachten sterker zijn dan eenzaamheid en zielenpijn. Dat eenzaamheid en zielenpijn toch niet het allerlaatste zijn, maar dat vertrouwen en ook moed eenieder voller leven doet.…

je mag naar verre verten, waar leven eeuwig is waar zielenpijn langzaam vergeten is... vergeven is nieuw leven is.…

druppels stroomden droomden vroeger in hun grijze ijle vlucht glinsterden de zielenpijn uit een hoog bezwangerde lucht de sluizen van hemel stonden open om alle zielen te dopen voor even weer helemaal alleen in menselijk herkennen zij gleden langzaam versnellend er heen de bekende plek in koesterend contact…

Graag leg ik mijn oor te luisteren naar het stille om me heen geloof dat bloemen op de tafel tot me willen spreken ze zijn wel open doch ik kan ze niet verstaan zie nog teveel vervalste kleuren van het leven in de schaduw over de grenzen van het leven die banden van geliefden breekt noem het zielenpijn soms denk ik dat uit zwijgen…

Laten we in gebed en gedachten bij hen zijn Die nu lijden aan smart en enorme zielenpijn. Laten we in gebed en gedachten bij hen zijn.…

daar sta ik eenzaam op het lege plein de harde wind verdooft mijn oren en mijn zielenpijn alweer vallen de bladeren zo snel gaat de tijd mijn leven zo langzaam groen en geel de bladeren en ik geteisterd door venijn…

Probeer daar maar mee te leven, in de cel, 't is om het even Gevangen zul je altijd zijn in je eigen zielenpijn…

De sfeer van de muziek die altijd rondom jou hangt het is de harmonie die naar je hart en ziel verlangt maar al die valse noten die schrijnende machteloosheid en zielenpijn waarom toch moet elke strofe, elk refrein de dirigent van jouw ziekte zijn…

Zielenpijn die alles overheerst En een uitweg zoekt uit hersens Die te zwaar beladen zijn, Geen APK die hier nog iets aan kan doen, Maar de pen brengt redding!…

Het moet voor U o Heer een kleinigheidje zijn maar voor mij een hoop verlichting van mijn zielenpijn.…

Haar eigen schoonheid is zij zich vaag bewust maar zij staat vast voor hem De vreugde van het moederschap - het diepst gevoeld door een onvruchtbare vrouw Heimwee dringt door tot het hart en verschrijnt tot zielenpijn als het thuisland onbereikbaar is De woorden van haat verwoed geschreven verhullen niet hun bron - liefde…

In zomerse zonneschijn onder windstille bomen zalig liggen dromen kind van de schepping te zijn komen tot het bewustzijn Zijn Paradijs zal weldra komen in zomerse zonneschijn onder windstille bomen geen hart- of zielenpijn maar een warm thuiskomen waar genade zal stromen uit Zijn liefdesfontein... In zomerse zonneschijn…

Hoe jij de essentie wilde bereiken van de stille pijn in het verdriet woorden die niet zwijgen konden aan kon raken in het benauwde zijn de droeve vreugde van de zielenpijn en ik die jou nooit troosten kon jij leeft voort waar ik begon met smart in mijn zwijgen bonst jouw dichtershart.…

Weer een dag geleefd Weer een dag overleefd Tussen sleur en stress en zielenpijn En oorlogen die overal lijken te zijn De zon willen grijpen De regen willen zuipen Het leven willen voelen Zonder de leegte Die alleen gevuld wordt met chocola Ik denk dat ik maar eens op vakantie ga…

weinig wegen woorden in beladen stilte ontdaan van bombast en uiterlijk vertoon alleen in gewijde ruimte hangt nog hun mystieke droom fragmenten lossen op zonder oorzakelijk verband verbondenheid bestaat alleen in zielenpijn en spijt waar zelden woorden zijn geweest is de beerput nooit geleegd…

De buitenwereld zie ik niet als een innerlijke veste door al wat daarin tekort schiet haal ik uit mijzelf het beste het is genoeg alleen te zijn in poedelnaakte kwetsbaarheid ik hou de roedel aan de lijn als hondsvod zonder zielenpijn binnen grenzen van het voelen deert mij de buitenwereld niet ga de weg die wij bedoelen en die alleen…

Ze is aangekomen daar, waar ze het liefste wilde zijn, na al die jaren van behandelen, kale kop en zielenpijn. Haar kinderen achterlatend in de wetenschap, dat die verder kunnen zonder dat, ze spijt of berouw hebben. Haar ziel is nu zo zegt men, bij alle anderen, op die plaats, waar men pijnvrij blijven kan.…

Hoor ik je in zielsverwante duisternis door de zielenpijn te doorgronden mijn naam, mijn bestaan mijn fouten en mijn wonden luister ik naar je, wonderlijk zoals een vrouw bij de kassa van geluk hangt er een draadje aan jouw laatste letter en ben ik ook anderen die jouw naam verstaanbaar maken in het aanhoren als ik voorbijkom met mijn boodschappentas…

mag ik aan het einde van mijn zijn een beetje vergiffenis wat balsem voor de zielenpijn als er nog genade over is ijdelheid was mijn deel menig kwetsend woord en minachting van de liefde geen spaander liet ik heel mijn daden brachten veel verdriet dat allemaal verloochenen dat allemaal vergeten kan ik niet maar als er nog…

Je staat voor me Getekend door de tijd Je littekens helder En overduidelijk In je armen gekrast - Was het de tijd Of toch je zielenpijn Die ze daarin heeft gekerfd, Zichtbaar bewijs van je lijdenslast?…

Top-10 Netgedichten 1. de Fladderende schoonheid 2. is zonder woorden 3. met Apotheose 4. en zielenpijn Afscheid van een vloer 5. op Zomerse zondag 6. te Benaderen 7. door hartstocht omgeven 8. tijdens Boeket voor een stervende 9. welke Soms 10.te vinden is langs het tuinpad.…

stel ik kan mijn zielenpijnen herleiden tot verstarde lijnen in schier nekkende patronen van dulden en gewonen deze vatten en vervormen zodat een opening ontstaat waar warmte in kan stromen die angst en spanning vlieden laat zacht schakeert dan in het licht een stroom bevrijde levenskracht verlossend van de harde kluisters gepaard aan…

iemand trok een streep in het zand en maakte iedereen wijs dat het een grens was iemand oefende het woord liefde en zette deuren open iemand zonderde zich af onder dekens van zielenpijn iemand voer een vloot vol verlangen maar meerde nooit meer aan iemand was gevleugeld en had handen gevuld met licht iemand wist van de broosheid…

verdriet en zielenpijn zwaartekracht van 't leven huiveringen vertaalt het zijn geen lieflijke zinnen vroeger is razend stilte in weerloze ogen getekend voor 't leven maar wilskracht waakt de stilte van mijn ziel tracht gedachten te overmeesteren dagen zijn nu grauw en grijs maar straks op de grens van alle dromen worden ze…

ik zie is mijn geheugen Dat ik zo graag eens had opgeschoond, De totale waarheid die, beschenen door Onverdraaglijk licht, af en toe Te veel voor mij is - Niet te verdragen weerglans van De herinnering aan verlies en pijn Die toch ook vorm van waarheid zijn, Van mijn eigen werkelijkheid, Die gewoonweg noodzakelijk is, Ondanks de zielenpijn…

Uw biechtgeheim is bij ons veilig jammer en kwezel er lustig op los we luisteren natuurlijk niet echt Er verandert door de biecht niets schulden blijft U zelf betalen en voor misdaden komt U voor 't gerecht Het lichte gevoel in Uw moede hoofd als U zich opricht van bidden en biecht na bekentenis en spuien van zielenpijn Komt niet door hemelse…

Het is een hellegang langs vlam en duivelse gedachten doordrenkt van zielenpijn en droefenis, in het ritme van twee houten stokken op een oude trommel.’…