Alle inzendingen over zilverlicht

Ik droom de dag vol mooie geuren Draag verlangens door open deuren Ik open mijn hart voel en heb zo lief Koester de liefde zwevend soms naïef Ik bloei en ik groei vang zonnestralen Glinster als zilverlicht wil in warmte dwalen Ik ben zwak en sterk wil krijgen zal geven Een ziel vol emoties vervuld van......leven…

De maan spreekt weer in de diepe nacht de adem van het licht op volle kracht maan straal door ruimtereis gegaan om neer te dalen op ons allemaal het water is van zilver door het zilverlicht van dat stukje rots in de ruimte staat zij trots.…

maanlicht is bescherming en stille intimiteit zwijgen onder de sterren in de warme mantel van de geur van lindes donker tegen zilverlichte luchten met stille bergwolken daarboven de verre schittering van melkweg en planeten verwondering om de stille grootsheid van een moment…

Mijlenver en hoog geheven straalt een ster haar zilverlicht Nog houd ik mijn loof gebogen leef ik in iets ongewis Zouden stille hemelogen waken als ik slapen kon? of heeft liefde mij bedrogen Zing ik schaduw ‘s heldendom?…

maandag, zilverlicht dinsdag, goud schemert de zee woensdag, gehakt donderdag en bliksem vrijdag, vis moet zwemmen zaterdag, het moet nu gebeuren zondag, een antwoord schuldig ergens tikt een klok mijn houdbaarheidsdatum houdt eens op midden in de week maar zondags niet ik ben zomaar net als u een mens…

Gisteren nog de ondergaande zon in rood de maan iets minder vol de hemel open witte aanslag op de velden groeide in het kille zilverlicht vanmorgen nevel hemel grijs gesloten verwachting van veel regen koude lucht maar nu ook vochtig net als gisteren veeg ik tranen uit mijn ogen hoewel het windstil waait…

Zilverlicht van de maan, fantomen gaan over het water. Mijn bootje zacht drijft in de nacht op ’t donk’re water. Hoor, ruisen fijn van de fontein, ’t is zingend water. Hoe wonder dat droppengespat stuivend in ’t water.…

Het graf blijkt geruimd ooit, bij het zilverlicht van de spade op een doordeweekse morgen in een nevelkoorts waar vroeger later werd…

kunt met woorden wil niet zeggen dat je daarmee dan ook alles zeggen moet het is de kunst en niet het recht om als het moet te kunnen zwijgen en te wachten op het woord waarmee de liefde wordt begroet Want een viool zal pas verhalen van haar lied van de beschaving als zij met een vleug van liefde eerst haar strijkstok heeft ontmoet die zilverlicht…

maanlicht, ‘t leeft in je kamer de zachte straal breekt zich in ‘t vensterglas bouwt hier een brug voor al je dromen waakt over jou, ook als jij reeds aan ‘t slapen was ’t zweeft in je kamer op meubels jaren staande op hun eigen plek bekleedt het zilverlicht de donkere hoekjes neemt tranen mee, brengt troost in elk vertrek ’t weeft…

en breek me (niet weer) zo lief als je me had of zing voor mij de teksten die nog niet gekend zijn en blijf, blijf hier en daar – vertel me de laatste zinnen spreek ons samenzijn aan snippers, smelt de inkt tot grote vlekken eenheid – geef dromen lucht om te vliegen en zoek met mij het einde van dit alles om niet te verliezen (de aanvang, zilverlicht…

Heel in de verte zwijmt een vogelklacht En op het mos zijgt door de takken zacht Het zilverlicht der pasontloken maan. Ik voel mijn hart zó zwellen in mijn borst, Of 't ook wilde openspringen, morgen vroeg, Als al die groene knoppen om mij heen.…

Buiten spelen tussen sterren op gedroomde witte stenen waar de aarde niet van hier was maar een stipje van de maan een blauwe fee in zwart fluweel die zilverlichtend werd beschenen zoals astronauten zagen lichtjes dansend op hun tenen In een zee die niet van hier was zoveel mijlen hier vandaan en kon verstillen als je wou zo aan de rand…

Stil-stralend ligt de Plas in zilverlicht; Heel zacht bewogen door de morgenwind Wuift suizend riet; in ’t wijde vergezicht Sluimren de dorpen in matgrijze tint. ’t Is hoogfeest van het blije zomertij, Reeds juicht de merel als de vreugde ervan, De zomerdroomen ruisen ons voorbij … Het zijn de lichte nachten van Sint Jan.…

Een brede bundel zilverlicht komt vagen De rug van 't grijze paard, dat sleept de zuilen Van 't woud, gevelde stammen, op een wagen, Door 't blanke heizand. Matte zon bleef schuilen. De wegen-eiken staan als ijle tuilen, Maar de einder-berken, schimmenbleek, vervagen.…

stralen als een scherpe zicht strijken over stille plas, die door donk,re bossenrij omzoomd zich onthuld als een schilderij stil, met rechte stam, als in gelid staat de zilverboom op wacht zijn kroon vol loof, met zacht getinte bladeren in viltig wit takken getand als zeldzaam koraal spelen met de eerste zonnestraal een compositie in zilverlicht…

Het landschap voor mij hulde zich in tinten grijsgroen-blauw met zilverlicht zover het oog maar zag en ook dichtbij was geen verloop van kleuren en zag het aan met innerlijke rust toen zijdelings een vrouw plots stond ze sprak geen woord, maar wist het is de dood haar arm al om mij heen geslagen en voelde toen haar hand die op mijn schouder…

O vloeiend zilverlicht zo hoog verbreid... De zwoele nacht doortrilt uw majesteit, de aarde is een matte weerschijn van uw glans; zacht om mijn slapen vloeit uw stralenkrans; mijn zwellend harte vult de onmeetlijkheid. 1892…

buiten het lunaire zilverlicht in het inktzwart plafond gloeien ontelbare inbouwspots. zo aangelicht sta ik in vredige ontroering op de vrouwvorm van dit eiland met het hoofd in de nek. hoor maan, hoor: ik huil je toe.…

langs de Grote Muur ben ik gekomen, goudgroen wervelend, met vlammende tong, dansend in de rode ochtendzon ik keek naar de maan en zag mijn eigen, grillige silhouet, diepzwart gespannen langs de blauwe nachthemel de Boogschutter knikte me toe, zacht zilverlicht omlijstte mijn vuurdans tot de morgenster verscheen vandaag ontwaakte ik…

hun staven glinsterden in het zilverlicht van de nieuwsgierig blikkende maan, zonden geregeld een glinsterschicht tijdens dit wonderlijk gaan. na een lange spanne tijd zag ik de laatste Klazen na, minderde gestaag het laweit en verdween de stoet weldra geheel in een nevelig woud.…

Ook ik zat eenmaal in dit woud, Bij 't lieve zilverlicht der maan, Naast bloempjes, zestien jaren oud, Alsof ik nooit weer op zou staan. Thans zit ik met een dikke buik En met een slaapmuts op mijn pruik.…