Alle inzendingen over zonnegloren

ondanks de vorderende dag trilde alles nog na van de hitte alles verdient een naam zei de oude man onder de boom de anderen knikten herinneren jullie je nog de hitte toen we jong waren het gras was geel en de insecten gonsden de mannen knikten opnieuw meer kan ik me eigenlijk niet herinneren uit die tijd ik weet nog sprak een ander…

oh, schone lelie op het wiegend waterbed drink gouden regen…

Ik ben geboren uit zonnegloren En een zucht van de ziedende zee, Die omhoog is gestegen, op wieken van regen, Gezwollen van wanhoop en wee. Mijn gewaad is doorweven met parels, die beven Als dauw aan de roos, die ontlook, Wen de Dagbruid zich baadt en voor 't schuchter gelaat Een waaier van vlammen ontplook.…

Bloemrijk haar blos Sprankelt`t in zonnegloren Zo liefde verwoordt. Verbergend schoonheid Siert haar glans`t tranendal Door weedom gesmoord.…

milde winterwind schoonheid van de rode bloemen en zilveren sterren rondgestrooid de blauwe hemel voor 't zonnegloren haar parels van dauw heeft uitgespreid als een vochtige wolk over dorre aarde waarin ik verschijn in een nevelgordijn wacht op de gouden zonneschijn…

Ik ga soms slapen met de wens niet meer wakker worden want de droom is zoveel sterker dan zonneglorend leven van oost naar west een dag begint en zinkt weg in de Noordzee en een lijf in schemer de ratio zakt weg in een bed of op de bank opstaan is een optie…

heb haar in de armen ze is nog vreemd probeer een blik te vangen ik ben een schim ze is wat van de eeuwigheid ontheemd ik draag enkel, voel weet niet wat en denk, wat is ze ver zo onbewust kan ik al mijn stem laten horen zal zij mij nog kennen, als het ooit later is ben ik er dan om te verwennen op het pad naar zonnegloren…

" 's Morgens bij zonnegloor: „Volg ik een leeuwrikspoor? Want 't wordt verblindend Licht Voor mijn gezicht."…

In stilte is tijd geboren vanuit grenzeloos niets uit lichteloos bekoren gebroken duisternis uit hartstocht is de dag geboren na zoele donkerheid gaat niet in duister verloren in stilte van ongeboren tijd tijd rijgt dagen tot eenheid een snoer van pracht en licht vanuit donkere nachten tot zonnegloren en gedicht.…

Vader, U schiep veel ongrijpbare dingen zoals de wind die ik hoor zingen als ik hem wil pakken, lukt dat me niet toch zingt hij gewoon maar zijn lied Zo is het ook met het zonnegloren als ik erin loop, voel ik me herboren maar wil ik het pakken dan lukt dat niet ik hoop dan dat niemand het ziet En ook de tijd, Heer, ongrijpbaar als wat…

’s nachts in schaduw der aarde als mens en machine zwijgen slaat nevel stof der dag neer wast douw Gaya’s groene kleed wordt de wereld weer als nieuw in zonnegloren herboren ze komt als maagd in een zetel van licht in magische stilte uit het oosten aangereden even ‘n aards paradijs ervaren al gauw gaan mens en machine m’n dagdromen…

Als bij rijzen van zonnegloren over velden parelen zijn gestrooid toont de wereld mooier dan ooit dat zij eens voor geluk is geboren hoe vredig kunnen landerijen zijn als alles in ochtendlicht is overgoten aan iedere tak een fonkelende robijn smaragdgroen van tere jonge loten maar over de wegen raast verkeer in niets ontziende haast en…

Door terugtrekken van levens-sappen binnen wintervast boombast verandert bladgroen in gouden herfstkleuren de natuur valt in winterslaap Zonnegloren in aura der dageraad meldt komst van de bron van 't zien verjaagt angstdemomen die zwerven in de schaduwen van de aarde In 't Oosten verraadt 'n oranje wolk komst van de zon als de grote bol…

Hoe stil ligt nu wateroppervlak verstijfd als dood geboren geen rimpeling maar vlak en strak spiegelend kou bij zonnegloren langs oevers het geknakte riet als met een poederlaag bestoven wat decoratieve schoonheid biedt in natuurlijk gebonden schoven daarboven door azuren blauwe lucht een enkele wolk als donzen vlek afgewisseld met een vogelvlucht…

Veelkleurig grijs in wolkenluchten Waartegen meeuwen, zwaluwstaarten Verhalende van buigeruchten Trachtende schuilen aan te kaarten Ik voel ze al de eerste droppen Het stort binnen de kortste keren Ook ik ga me ervoor verstoppen De vogels veren, mensen- kleren Het najaar is nog niet geboren Augustus is acht maanden zwanger September komt uit zonnegloren…

zacht draagt licht zijn kleuren over mijn gezicht in een heerlijk zonnegloren wordt warmte geboren waar jij en licht jullie eeuwige passe de deux dansen raap ik schaduwen die warm van de zon roder kleuren om en om ik leg de avonduren in een ronde mozaïek bekleedt zo de aarde tot wij aangeland zijn bij de nacht waar alles in zwart…

Rijk zonnegloren flirt met een vis vol goud, de vijver is verlicht. Avond en een bleke maan vuur blijft onaangestoken deur op slot, voorgoed! Als aardkluit ontwricht in doorgewortelde zoden, dijk wordt gedicht. Het avondgloren wentelt zich stervend in purper, schreiende flamingo´s.…

opgroeien verdraagzaam in zonnegloren. Iedere verjaardag mag je intens beleven, een feest voor jou, met anderen omgeven. Heel de wereld mag zachtjes stralen, ik zal jou op deze dag bijzonder aanhalen. Het geluk in jouw leven mag worden herdacht, je geboortedag, in ons samenzijn bekracht.…

Het rood van ’t rijzend zonnegloren het veld gehuld in nevelig blauw de smaragdgroene bomen bekoren aan elke grasspriet een parel van dauw. Over neveldeken dansen zonnestralen van zilveren schittering en warm goud de dag kwam ieder mens onthalen dat is waarom ik van het leven houd.…

Mees, merel, vink en winterkoning zoeken plek voor geschikte woning schuchter klinkt hun eerste zang hun activiteit bekoort onze oren de koude duurde veel te lang straks streelt ons weer het zonnegloren toont de wereld weer een kleurenpracht ’s avonds zingt de nachtegaal zacht.…

vrolijke gezangen je krijgt een doel daar ga je voor een veel rijker gevoel dan liggen op één oor je vecht en springt en loopt je lui zijn is plots omgedoopt in doen en ondernemen in gaan, in ja ik kom er aan zo is het menselijk bestaan je bent gewoon herboren ontmoet weer mensen elke dag je lippen vormen weer een lach je ziet weer zonnegloren…

noch een avatar device geland in den vreemde van aardrijks atmosfeer humanoïde argonaut uit de comedia purgatoria mysterieuze lotsvaandeldrager vrouwe fortuna in zonnegloren van 't universum naaktgeboren uit ziedende zuchten der mare tranquillitatis in 't verre oosten des heelals…

rode linten dansen in de zilveren armen van wat lome golven, blozend aan hun borst gevlijd leveren franjes avondrood zich zachtvrijend uit aan hun kokkelende waterpartijen uit de gespannen nachtboog langs de schemergordel tuit dorstig langend scharlaken zonnegloor haar schone lippen landinwaarts waar boven duin een saffranen maan als luchtbaken…

- hier, vóor 't geruisloos dal, waar al ons dromen treden, alwaar, met licht gelaai, de zomerzoelte speelt en wondre dingen wekt uit die verborgenheden, - als ongewisse glans, uit duisternis geteeld, als een verloren glimp van 't laatste zonnegloren, die nog, in volle nacht, én klaarte én wisheid meldt, - als iets dat eens verging, als ware…

Des morgens, bij het strelend zonnegloren, Stijgt Meester Leeuwerk uit het dromend koren. Hel trillend, fel schettrend klinkt zijn zonnezang; De lovers, heesters luistren bevend... bang Dat hun een toontje zoude gaan verloren. Geliefde vogel, ik mocht u aanhoren. o Leer me zingen, Meester? 'k Zing u dank!…

XIV Er komt een tijd dan kan ik het niet meer, maar tot zolang voel ik me niet verloren en zie ik enkel licht en zonnegloren en blijf ik met mijn pannen in de weer. Geen diëtist kan mijn humeur verstoren, Vrouw Bakker zorgt niet voor de ommekeer, haar boeken leg ik ongelezen neer, ik wil niets van gezonde happen horen.…