Zij
heb haar in de armen
ze is nog vreemd
probeer een blik te vangen
ik ben een schim
ze is wat van de eeuwigheid
ontheemd
ik draag enkel, voel
weet niet wat
en denk, wat is ze ver
zo onbewust
kan ik al mijn stem
laten horen
zal zij mij nog kennen,
als het ooit later is
ben ik er dan om te verwennen
op het pad naar zonnegloren
misschien ervaart ze ergens
dat ik haar soms
in slaap heb gekust
Geplaatst in de categorie: kinderen
Een te geven, ontvangen wederzijds geluk. Allerliefst gedicht.