Alle inzendingen over OR klinkers

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Ik zocht akkoorden waarmee ik een melodie kon componeren klanken vragend dragend klagend vloeiend tot een waardig afscheidslied ik hoorde maar verstond het niet ik zocht naar zinnen waarmee ik tekst zou kunnen schrijven woorden klinkers letters die mijn onbegrip konden weerleggen maar ik zweeg wist niets te zeggen Ik zocht…

Ik zet mijn denken op een kier, verblijf hier waar jij nu bent, mij de lieve dingen voorzegt omtrent de ademloze stilte: Klinkers zonder naam, ruisende fluistering van oude bomen, verwaaiend in de genadeloze wind. Meer dan dat, is er niet.…

Zo'n Jasper Schuringa, die naam kan niet meer stuk Werd als 'n 'heroe' in de USA ontvangen Straks krijgt ie zeker nog 'n lintje omgehangen Wat hadden al die passagiers aan boord geluk Zo is de een 'n held, de ander de risee En het verschil zit in één klinker, u of e. ---- De Nederlander Jasper Schuringa maakte…

Elke dag ontdek ik nieuwe klinkers grepen en tonen met ingehouden adem kan ik dan vissend glunderen. Weet je dat de tijd zuigende smakkende geluiden kent borrelende zinnen waar liedjes van kunnen ontstaan. Zelden ben ik vergeefs op zoek naar de redenen er dwaalt zoveel in en om ons heen.…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

klank aan zinnen die ooit verbrijzeld zijn door dissonanten in de muziek van hun zelf gemoduleerde dramatische ondergang in beat en dance bedwingen zij adrenalinestormen met peppers en relaxers gaan zij totaal los rekeningen worden pas verstuurd als alles al is gedaan en chaos rijpt in wezenloze ogen van egotrippers die klinkers…

zag de klinkers glinsteren in het neonlicht verdwaald door koude regen had haast maar wist niet meer waarheen kwam verder niemand tegen hoorde stemmen in paniek uit een groezelig portiek in passeren werd gezwegen voelde hoe de wereld sloot kou het bot verkilde omdat de dood mij wilde zag licht bewegen in een opklarend raam de wenk…

heel donker groen angst voor een vampier bedolven onder bloemen het bevroren slachtoffer tijdens een lange begrafenis iets is van glas grind onder schoenen in de verte een vlakke zee tijd als tussentijd gordijnen gaan dicht vogels blijven in de lucht en dromen glippen huizen binnen een enkel wagenwiel wankelt over zwarte klinkers…

de lege tekst tocht wind luguber kaatsen medeklinkers echo's naar elkaar ze kunnen geen volume vinden klinkers klotsen tegenritmes en zijn onbenaderbaar woorden missen de magie van soepele zinnen brengen niet meer binnen dan betekenis strofen vloeien niet omdat de inhoud strak bevroren lijkt misschien wel doodgeboren…

licht wist het donker van mijn wimpers verzacht de plooien in mijn huid geeft kracht en inhoud aan de klinkers in de woorden die ik uit licht doet op verwondering hopen hoewel geen klok daarvoor nog luidt roept speels, warm kleurend mijn ogen open ik antwoord soezig, 'ik kom eruit' een blik in de spiegel is voldoende voordat ik onder de…

Wij zijn klinkers en medeklinkers die voorkomen om taal te blijven. Hoe klinkt liefde zonder: lfd iee. Het slaat nergens op! Onze liefde draagt kussen over de bruggen van onze armen. Verbonden stralen gloeidraden licht uit.…

de lege tekst tocht wind luguber kaatsen medeklinkers echo's naar elkaar ze kunnen geen volume vinden klinkers klotsen tegenritmes en zijn onbenaderbaar woorden missen de magie van soepele zinnen brengen niet meer binnen dan betekenis strofen vloeien niet omdat de inhoud strakbevroren lijkt misschien wel doodgeboren…

Ik kluif de klinkers kaal tot bot stil mijn dorst lavend met mede blik zin’lijk naar de volle snede en smikkel van het puur genot ‘k laat mij de volle verzen smaken veeg vette letters van mijn lippen probeer de blanke kern te strippen doch taal niet om de vorm te kraken ik vreet gedichten bij de vleet verslind verhalen als een toetje hiervan…

Braak jouw woorden steel mijn zinnen laat taal moorden maar ook minnen jat mijn strofes schrijf geen wit kots het rijm waar klank in zit draai de klinkers streep de lijnen vind de parels ook de fijne rijg een snoer strik de knopen laat langs sloten punten lopen vuur geen letters zelfs geen kleine koester jouw taal dan min…

De klinkers van het binnenplein blinken zilver bij volle maan, uit de sponningen van de abdij staren lege ogen op me neer. Zwart-wit flitsen flarden van films door mijn hoofd: Nosferatu, lijkbleke maagden, een mosbedekte tombe. Rood golft de angst, schril roept de uil, ijzig wappert mijn mantel.…

Zwart glanzende koetsen paardenhoefgetrappel echoot vergevingsgezind op verbaasde klinkers pagekopjes mannenbaarden vrouwen baren kinderen meisjes wiegen poppen zij hebben geen gezicht die eigen wereld draait om hun stukje leven voortbewegend bij stilstaan in de tijd zij blijven op het tuinpad en klitten bij elkaar een dorppsjeugd…

woord aan woord gehecht zonder een enkele leugen vuile vensters dikke regendruppels als tranen schonen stad na stad flitst voorbij een mager paard graast in een weiland veel makke schapen ingeladen in een bus kilometers vreten Maastricht in zicht koffie nabij voetstappen op klinkers kinderhoofdjes lang een warme achterste op een…

Schrompelend geel en stervend bruin zingt ritselend in de wind stijgend, dalend, krijgertje spelend achterstevoren van klinkers naar zand, opnieuw blaast een windvlaag in fluittoon door steegjes het dorre bruin krijgt een nieuwe kans, rollebolt, knispert speelt haasje-over met diep donkerpaars in vliegende vaart, duikelend, springend…

Schrompelend geel en stervend bruin zingt ritselend in de wind stijgend, dalend, krijgertje spelend achterstevoren van klinkers naar zand, opnieuw blaast een windvlaag in fluittoon door steegjes het dorre bruin krijgt een nieuwe kans, rollebolt, knispert speelt haasje-over met diep donkerpaars in vliegende vaart, duikelend, springend…

Soms loopt hij met de nacht mee over verstilde stenen straten langs rijtjeshuizen waar het duister onbeschaamd aan vensters gaapt een lantaarnpaal buigt schamel schijnsel houdt zijn schaduw even vast vanuit de verte krast een uil verbaast de stilte klinkers klagen slepende alsof ze weten dat haar lach niet licht te dragen is slechts…

Zij ademt zijn naam in een ruit vol waas als druppels vocht lopen de letters door haar leven Zij fluistert zijn naam met zachte klanken klinken klinkers als een streling in de zwoele nacht Zij roept zijn naam met uitroeptekens even raakt het hem maar door gehard glas isoleert zijn gevoel Zij schreeuwt zijn naam met harde klanken…

glijbaan woord taartjes bakken in het zand waarin spelvouten gemaakt mogen worden rebels woordhangen in de touwen taal kliederen op de schutting als vijf en half jarige heb ik het moeilijk met mijn lekkere bekkie smijt ik toch gezellig mee raak bijna buiten zinnen alleen van spatie heb ik geen notie zelfs de klinkers…

De schipper manoeuvreert zijn strofe door een zee van schuimend wit en schrijft zich een haven, een punt waar elke klinker zich veilig weet.…

Van klinkers naar gras naar grazige weiden droombomen dansen en draaien voorbij zweefwezens in hart en ziel de stilte delend, gedachten vrij.…

Kinderen op straat met hun hand op het hart, smelten in de zon en zingen UB40 mee dat klinkt, stuitert, op klinkers. Drie kleine vogels vallen uit de boom, die Anne Frank ooit nog bekeek. Tranen in de hemel; een akoustische gitaar die galmt. Op het grote scherm, vanavond, de zonden van een martelaar.…

Bij alle zinnen moet nu nagedacht, de tijd verspringt een klinker. Ik ben al uren ouder. ------------------------------ uit: 'Nieuwe Gedichten', 2001.…

Nog baadt de nacht in rust al is dag expliciet in de vlag geklommen en draait het leven als een retrograde telkens weer haar rondjes handgeknepen remmen - terwijl ik vroeger hard het terugtrappen moest hanteren - laten het vuistenwit over de rode klinkers galopperen de winnaar is in zijn geboortevreugd gewiegd in euro’s en wat bloemen…