2839 resultaten.
Dat Je Sterven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 140 Dat je sterven in september komen moest.
In een nacht vol sterren.
Nieuwe maan, een zucht, een woord.
Op kouse'voeten in een wijde boog-
Langs het bed waar ik zo vaak
In je ziel, ons peinzen en ons minnen,
Je dijen, je borsten en je haren
De roze peluw en vers linnen.…
Sterven
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 76 Mag ik sterven op jouw
lippen,
als het ooit zo ver mocht
komen?
Mijn hele leven
laat ik dan voorbij komen
op jouw wangen.
De tranen zullen stil zijn
als ik mag gaan.
Wij waren verbonden,
maar nu moet
je mij voor altijd laten
gaan.
Lief, ga verder met je
leven,
ook al zal het leven niet
meer zo zijn als met mij.…
Ik kan niet sterven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 161 Ik kan niet sterven vandaag zei zij
Ik keek haar aan
Het grappige jonge ding
Met wipneus
Maar ze was serieus
Waarom dan niet?…
sterven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 214 Ze analyseerde tot het laatste moment
de wereld en haar burgers
met een verbluffende scherpte.
Ook op hun sterfbed slagen
verstandige mensen er niet in
hun intelligentie te verbergen.
Alsof er te veel verstand overblijft
voor het weinige leven
dat nog rest.
Ze zei: “ik heb nergens spijt van”.
Een moment dat een mens niet langer liegt.…
Sterven
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 414 In mijn jeugd had ik vele dromen,
hoe het leven mij zou vergaan.
In mijn jeugd voelde ik het bloed nog stromen,
maar de tijd heeft niet stil gestaan.
In mijn jeugd keek ik in je lieve ogen,
zag de zee, de zon, de maan,
In mijn jeugd was ik altijd bang te geloven,
dat deze ooit dicht zouden kunnen gaan!…
Sterven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 244 Wanneer sterven inslapen is
De goede slaap u(w) ge-weten is
Wenst u dan nog op te staan
Wanneer rust ver-leden is
Wanneer sterven lijden en pijn voorafgaat
Onvolmaaktheid ieder treft
Geen vluchtwegen om te ontkomen
Menig hoop gaat verloren
Nalatigheid van een Schepper
Allemachtig in zijn Al-machtig zijn
Troost van gebeden
Smekend te ontglippen…
Voltooid Leven!
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 553 Bij een voltooid leven
is het verlangen naar de geboorte van de dood
even verlangend als naar de geboorte van het leven
maar om nu als kind(s) te eindigen
gaat voor vele ouderen te ver!…
Wanneer de blaadjes vallen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 189 De bijna kale bomen,
laten hun blote takken volop zien,
de paden zijn bezaaid met hun voorheen
zo mooi beklede armen,
de herfst is bijna om,
de winter komt eraan,
ook zullen er veel,
heel veel mensen van deze wereld
naar de volgende gaan,
tenslotte is het een aloud gegeven,
dat tijdens de vallende blaadjes
de meeste mensen sterven…
[ Wees niet bezorgd, want ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 122 Wees niet bezorgd, want
sterven is doodeenvoudig –
Iedereen kan het.…
Een uitzonderlijk warm jaar
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 142 Zeg lief mens, mag ik je even ontvoeren,
meetronen naar kleuren en geuren
om deze grauwe dag even op te vrolijken.
Je hoeft nog niet om vrees te bevriezen
nog niet te kiezen tussen de kleuren
laat staan de muziek of hun klanken
ik wek je , zonder te janken
nog elke dag weer een keer tot leven.
Al weet ik , vele illusies zijn al gestorven…
Gaandeweg
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 81 Gaande zal ook ons sterven zijn,
wanneer sterft wie we denken.
Wie we denken dat we zijn.
Hoe wij ons ook verzetten blijven,
gaandeweg begint elke dag.
Elke dag opnieuw.…
Non omnis moriar
gedicht
3.0 met 31 stemmen 14.294 Soms, als een distel door dik asfalt,
barst er een regel poëzie
de taal van mensen in.
Zo werd de Dapperstraat een plek
van hoge adel en duurt de Mei
al meer dan honderd jaar.
Zo wijs ik soms mijn kleine zoon
des avonds op een fonkelend verschijnsel
en roep: O Venus, felle star.
Hij corrigeert mij wel, maar geeft
het later toch misschien…
droef te moede
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 61 hij houdt de ene hand
met de andere vast
tracht het trillen te bedaren
zijn verleden verscheurd
tot op de
draad versleten
het slaan van de golven het
krijsen van meeuwen
het wordt hem droef te moede
zijn gesloten roodomrande
ogen verdrinken in een
peilloze diepte…
De dubbelganger
netgedicht
4.0 met 32 stemmen 979 Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd
waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd
Gezocht in het Verre- en Midden Oosten
niets van jouw evenbeeld om mij te troosten
Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika
lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na
Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël
this must be heaven or this must be…
Blijven
netgedicht
3.0 met 86 stemmen 37.759 Wat zou ik moeten
Als mijn weten
Bij het sterven overlijdt
Als persoon niet meer gespleten
En mijn lichaam eeuwig kwijt
Ga ik dolen als een wilde
Zoekend naar een eeuwig doel
Zal het vuur nog net zo branden
Kent de ziel ook dat gevoel
Wat zou ik moeten
Zonder schrijven
Zonder woorden als mijn deel
Ach, laat ik er maar in blijven
In…
as icke sterfe ( iegene taole)
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.581 As icke meuge sterfe
Ick sieje aol werumme
Ende sie freugt ende piene
In haort ende lieve geprieme
So mien jung, moei kieke
Ungelieke ende so rieke
T'is recht unne gaeve
Hunne siele te laeven
Al dieje mense, o so tere
Gelieke vao ende mien mude
Maoke mien so mere
Icke sou so gere die lefe kere
As icke meuge sterfe
Ende alle werumme…
Langzaam sterven.
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 375 Aan de oever van mijn leven
ebt de zee langzaam weg.
Alle kracht aan mij gegeven
vervaagd in woorden die ik zeg.
Ik breng mijn laatste dagen naar jou
en als de tijd ze heeft vermalen.
Zijn woorden die ik nog zeggen wou
de tol die ik moet betalen.…
samen sterven
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 441 Bij elke herinnering aan jou,
Sterf ik een beetje.
Bij elke traan,
Sterf ik een beetje.
Bij elke gedachte dat ik je kwijt ben,
Sterf ik een beetje.
En als ik al die beetjes samen tel,
Voel ik dat ik samen met jou gestorven ben...…
Zo
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.464 met je ogen op de nacht gericht
wachtend op wat je had verwacht
raken je voeten voor een laatste keer het hout
voorzichtig breekt de stilte nu elk lawaai
alleen één enkele windvlaag glipt er tussen door
Janneke , ontstaan uit wit goud
priemt z'n ogen in je ziel
laat je meegenieten van z'n gevleugeld koor
klanken…
Stervende zwaan
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 681 En de wereld is als een stervende zwaan,
als wij, blind, zo door blijven gaan.
Volgevreten hebben we niets te wensen,
gedragen we ons als verwende mensen.
Die, als was het een soort van spel,
de ander méér toewensen dan de hel.
En versuft, door teveel eten en drank,
vallen we in een rusteloze slaap op de bank.
Dromen hardop van wat we hebben…
Vale Gier
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 466 Gyps fulvus
Hij aast gierend op z’n vlerken
ik wenkte hem boven Tarifa’s stranden
en schonk een geraamte aan de meesterwerken
met stinkende schimmel op de randen.
Op bestelling van de doodgraver
vijandig gewapend zonder tanden
hij zal kluiven aan m’n kadaver
vloekend op pezen en ingewanden.
Op het einde met lege handen
maar van de duivel…
zo
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 1.597 met je ogen op de nacht gericht
wachtend op wat je had verwacht
raken je voeten voor een laatste keer het hout
voorzichtig breekt de stilte nu elk lawaai
alleen één enkele windvlaag glipt er tussen door
de maan, ontstaan uit wit goud
priemt z'n ogen in je ziel
laat je meegenieten van z'n gevleugeld koor
klanken…
Vergeven
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 622 ik sterf in een wereld
die niet de mijne is
ik staar naar een tijd
die zwijgend vervaagt
ik kreun om een onrust
die mij verwart
ik verdrink in een put
zonder echo
mijn lichaam siddert
naar eenzaamheid
tussen de sterren en de maan
mijn ogen trillen
naar stilte
tussen de zon en de zee
mijn mens-zijn huilt
om een herfstgekleurd
waanidee…
opgedragen aan een immer kranige dame
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 1.400 ze deed daar zo heel gewoontjes over,
alsof er nooit een woord was gezegd.
Alsof het eeuwig leuk zou blijven.
Ik had haar niets in de weg gelegd.
Ooit sierde haar die jeugdige lach,
Ondertussen weggekwijnd onder druk.
Haar ogen die geen tranen meer lieten.
Ze droomde verder van liefde en geluk.
Ze stond daar zo heel gewoontjes te wezen,…
het sterven nabij
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.672 het was stil vannacht
te samen met hem
er hing een sfeer
van veelzeggend niets
alsof leegte verzacht
wat was er nog meer
dan wachten op de horizon
voor hem op zijn weg
naar de laatste eer
starend en zwijgend
in onzichtbaar vertrouwen
gaat hij zijn laatste gang
hoe ervaart hij zijn rouwen
waarom is hij niet bang…
Eigenwaarde
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 543 Sterven is niet erg
Maar creperen liever niet
Janken vrolijk toegestaan
Zielig doen dat weer niet
Er zijn zo velen die voor gaan
Naar een duister en ongekend gebied
Tijd is dan ook zo betrekkelijk
Zodat men elkaar nooit mist, noch ziet
Het kan ook een troost zijn als men de ogen sluit
En men ontspannen de zucht slaakt ik ga er even tussen…
Geen einde
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 1.645 Mijn lieve zwager
ook jij bent nu gegaan
Je kraakte weerbarstige noten
in de tijd die je nog was gegund
lege doppen zie ik liggen
waar jij ze moedig hebt gekraakt
Ik heb je leren kennen
gesproken woorden voorbij
in de stilte achter de sluier
waar altijd jouw waarheid lag
De vredigheid van de natuur
maakte jouw voetstappen lichter…
In geen spiegel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 1.064 De dag dat in geen spiegel
dit gezicht nog zichtbaar
zal zijn, is het een droeve dag?
Ik leef de dagen rillend als
een riet in zelfs de geringste
fluisteringen van de wind.
De nachten verkrampt als
een steen onder de koude
hemel van de woestijn.
De grauwe ochtend: ik val
schokkend uit het duister
met gebroken…
spinsel
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 132 als hij vandaag in de
schoonheid zou willen slapen
zal het een landschap zijn
zonder lichaam, langs lijnen met
buitenaardse voetstappen
waarin betraande ogen gaan sterven
in winden van onbestaande realiteit
in vernielde verwachtingen
in het spinsel van donkere dagen
lijkt de dichter in de man dronken
van zijn eigen verzen en in het licht…
Al weer vijf jaar
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.567 na de junibloei
sneeuwt uit geurende jasmijn
haar witte bloemkleed
elk jaar opnieuw herinnering
aan sterven van mijn vader…