Alle inzendingen over OR zuiverheid OR grens

Licht is waar jij gebleven bent en ik verdwaald mijn schaduw zoek. Kijken is waar ik zie en weet wat ik zal verliezen als je gouden ogen mij vergeten en ik mijn levenloze schaduw vraag wie ik ben en weet waarom jij nooit zult antwoorden met de naam die me zonder gebeden altijd gelukkig maakt.…

ze schrobt zorgvuldig schilfers balsemt ritueel nieuwe krachten met het oog op de maan als bondgenoot van het leven ze wenkt naar de zon nodigt haar warmte uit zonder schaduwspel van heden of verleden schrijdt verder door de tijd drukt elke voetstap in het zand en vormt een spoor ze noemt het hoop…

Als de twijfel een lijf heeft van botten spieren en nieren een tweede wezen in je hoofd dat gedachten kapot denkt van zal ik kan ik en hoe zal die ander (die vermaledijde ander) als longen vaker aarzelen het hart een slag wacht de ingewanden weifelen de lever niet vergeten kan en zelfs de blaas het verleden niet loslaten wil –het lijf kortom…

zonlicht maakt haar sterrenlicht vol straalt in haar gezicht komt samen in haar ogen en straalt op ieder die haar ziet haar aankijkt in haar ogen onverstoord en het lied dat ze zingt echt hoort zo zuiver luister maar….. en huiver…

creëert verwijdering in plaats van begrip mensen kleuren zichtbaar blind onttrekken zich van het luisteren naar daar de voile het uitzicht troebleert laven zij zich aan gefingeerde waarheden tot in het avondrood…

(haiku) de zon en de maan waar is je hart is je schat zie de lelie aan…

als korrels zand glip jij langzaam tussen de vingers van mijn hand spoelen jouw laatste woorden weg als de zee vervaagt in 't zand zoek jouw ogen in de sterren vertroebelen wolken mijn zicht regent het tranen uit de hemel hoe het in de verte weerlicht reinigt water al mijn zorgen dralend spoelen ze in de zee zie ineens de sterren staan…

[Haiku] in modder gegrond reikhalzend naar het zonlicht twee lotusbloemen…

Ik weet dat de winterkou mijn keel beslopen heeft, dat aan mijn lied een rafeltje rouw kleeft, liep te vaak de innerlijke stem voorbij, dan werd het moeilijk ademhalen voor het wezen dat samen met mij leeft, in de rollende wind zonder einde, in wat vervoering brengen zou verzamel ik de ontroering, toch spreekt het zich niet uit, zo…

jouw nummer staat nog altijd in mijn mobiel evenals onze berichten zul je eten tot straks love you love you more ik kan ze niet verwijderen en lees ze soms weer door om even te ervaren hoe het was die laatste dagen een liefde puur en zo intens…

Zie, ik sta als een trillende snaar voor u Raak mij aan, kalmeer mijn beven. Bent u mijn god, ben ik uw schepsel Of ben ik de vrouw voor haar man De dichter voor zijn lezer? Is dit de bestemming, het doel van mijn zingen? Wij groeien apart samen in bewustzijn.…

Vannacht kwam je na lang wachten naar me toe en je mond raakte de mijne. Je zei: ik ben terug, stofzilver stijgend In de lucht. Wat strooit dit uit? Dansend in brede vlagen. Was je daar ook? De hemel werd vol fakkels, maar langzaam Verdween je licht, sneller dan een komeet Boven de ijskoude bergen. Je blijft Mijn verlangen voeden, zo lang…

Slaap niet te vatten door ziekte gesloopt Licht van de wereld en geld niet gegund Genadeloos sloegen draken mij neder Eigenzinnige mensen komen weder Al zou het dan slechts zijn voor zoete wraak Mijn pen genade- loos en altijd raak Vermoord, door hun meedogenloos geweten Met persoonlijkheid, dubbel gespleten...…

Telkens weer als je een grens een stukje kan verleggen is daar een nieuwe horizon die heel veel heeft te zeggen.…

aangespoeld verlangen gebroken in golven markeren bakens van mijn wezenlijk bestaan afdruk na afdruk zorgen achterlatend balancerend op grenzen zee keuzes latend richtingloos op zoek naar toekomst gebroken in zorgen verlichting tegemoet…

jij was op de grens van altijd open waar gesloten stond was voor jou verboden grond geen basis om te stralen of energie te halen er moest een keuze zijn en niet alleen venijn als vrijheid ingeperkt wordt is er menselijkheid gestolen een stukje persoonlijkheid gejat dat van onszelf was zo worden wij tekort gedaan in…

Waarom leid je mijn gedachten over de grens van mijn denken dat op die manier gedachteloos wordt Niet alleen gedachteloos dat zou misschien nog rust geven maar gevoelloos, levenloos Je leidt mij over de grens van mijn gevoelloos denken dat nu alleen nog dode gedachten in zich heeft Dode gedachten die alleen jij weer tot leven kunt…

Zichtbare schoonheid bewees haar zijn vermoedde pijn rond de schaduw van een tatoeage vermoedde een vlinder op de bloem op haar dij zo zij dat zei ik fladder niet als antwoord op mijn staren de bloem was de grens daar kwam niets bij…

Op de grens naar nacht -tijd om te slapen- ontstaat de stilte mijn oren vrijaf mijn ogen vol beweging zien vogels geruisloos overvliegen de lucht zonder haast zwart kleuren ik zit en luister en kijk langzaam aan naar niets…

Geplaatst stek tegen schutting scheidingshek even breed als lang heen praatje weer geen belang rijtjeshuizen tuinen deels beklemde vlinderboom -tussen hek en open deur- prijkt soepele boomtakken boven begrensde tuinen diep lila pluimen gekleurde vlinders komen en gaan citroentje koolwitje dagpauwogen burenogen genieten gaan staan…

Als je eigenheid me verrast (en ik me plots verlaten voel) Hou je dan even vast en (na een schil oude pijn) Laat jou weer gaan (groei in all-een-zijn) Want de grens tussen jou en mij is soms schrijnend lastig Liefde zonder grenzen: mijn bodemloze, kinderlijke wensput Laat ons zichtbaar zijn voor elkaar!…

Ga met me mee tot aan de grens, en hou mijn hand dan vast. Ik ken het leven van een mens, maar naar het einde ga ik op de tast. Als ik daar dan arriveer, en ik moet oversteken. Dan zal ik meer en meer beseffen, hoe jouw liefde mij zal ontbreken. Zwaai tot ik verdwijn, achter de horizon.…

het is slechts een kwestie van tijd misschien wat uren dagen kan het duren of een paar weken maar het gaat gebeuren…

De woede, die je voelt door 'n ander geeft precies aan hoe ver je over je eigen grens heen bent gegaan.…

Uit de aandrang van de tong, om de geestdrift te bedrijven, roert zich opnieuw, komt naderbij, beklemt in alles wat zich onderscheidt, komt in lauwe tranen dichterbij, daaruit peil ik wat er nog te verwachten is uit deze gaven, wat heb ik zelf te vergeven, waar ik schuld aan had, te voldragen tot het einde waar geen grens meer is, alleen…

Over de grens Het voelt vertrouwd; rondkuieren door het verleden de pijn herleefd; een douche aan herinneringen vloeit over je heen. De grens is bereikt het beweende verleden doorlopen de sjerp bestikt met tranen weggeworpen vooruit, de eerste stap over de grens van het verleden.…

Ik zag je lopen In mijn droom Je werd wazig Mijn antenne uitgestoken Maar je was te ver weg Geen bereik Ik zocht verbinding Bij de mast van verlangen Drie balkjes, twee balkjes Verbinding verbroken Je was al Over de grens…

zet dit kabinet in plaats van die kinderen Nederland maar uit [senryu] foto: Martien Montanus…

Zacht fluister ik je naam op de grens van slaap en waak en breng mijn liefde over in woorden die ik maak. Je kunt ze niet echt horen maar toch treffen ze doel je ziel staat er voor open en weet hoe ik het voel. Mijn woorden en mijn kussen ik dek je er mee toe en word het lichte strelen in duizend jaar niet moe.…

Flessen ruim gevuld voor de bonte avond. Mijn tekst werd zacht muzikaal gestreeld. In haar fluwelen huid vocaal verdronken. Heeft haar vurige octaaf mij nooit verveeld. De toon die zij aanhoudend kon inzetten. Geflest door haar royaal begerige vocht. Verslikte ik mij eens maar nooit meer! Nu ik jou voor het laatst heb bezocht.…