Alle inzendingen over A Roland Holst

.' A. Roland Holst Vrij en eeuwig, tijdeloos ontheven, in een hoog en onaanrandbaar zweven, schrijdt gij, koninklijk geheven, langs de blauwe muren van het licht. o! de sneeuwstorm van uw gouden mantel o! de zon, het diamanten vlamsel, dat de heemlen uitstroomt uwer haren langs de wolkenloze bergen van de dag o!…

Laten wij zacht zijn voor elkander, kind - want, o de maatloze verlatenheden, die over onze moegezworven leden onder de sterren waaie' in de oude wind. O, laten wij maar zacht zijn, en maar niet het trotse hoge woord van liefde spreken, want hoeveel harten moesten daarom breken onder de wind in hulpeloos verdriet. Wij zijn maar als de blaren…

Zonovergoten de wolken Traag drijven bedenkelijke stemmingen Mee met sneeuwwit in hemelsblauw Scarlatti tracht vergeefs te troosten Over de schutting steekt lila Clematis Behulpzaam een groene hand toe In slow motion komen zij tot leven Rekken zich moe gezworven leden In staat weer te nemen de sporten Van Jacobs ladders Een geschenk…

Vanaf vandaag 20 oktober tot en met 31 december is er een tentoonstelling over Henriette Roland Holst in de Bibliotheek van Noordwijk. Zie voor meer informatie: http://www.schrijverspantheon.nl/Projecten/Tentoonstelling/ Tekening door E. Reitsma-Valenca uit 1933 Bron: http://www.dbnl.org/auteurs/auteur.php?id=rola003…

In mijn tekst citeer ik van Henriette Roland Holst ‘‘t mistroostig ras dat heerste op aard’ en ‘de zachte krachten’ . Het eerste citaat is hier te vinden: http://www.schrijverspantheon.nl//Projecten/Gedichtenwedstrijd/ en ‘de zachte krachten’ hier: http://klassiekegedichten.net/index.php?id=17 met bespreking!…

Rolande huilt de reus is omgevallen 'érable' is zijn naam in bomenrijk een panorama is voorgoed veranderd meer 'ciel' dat wel Rolande huilt ik troost haar, maak ons koffie Roger, Rolande, ik wij zitten om de tafel en praten zacht het voelt alsof wij in de aula zitten met na de dienst de koffie en de cake de bomengeest vliegt weg…

De oude sjaal die al zo lang dienst deed, maar de hals open. Zo koud is het niet in de kamer. En toch de sjaal die ze niet meer ziet, die ze onnadenkend pakt 's morgens na het wassen. De sjaal die meegedragen wordt die alle vergaderingen heeft overleefd de reizen naar Londen en Moskou. De sjaal is nu altijd thuis rustend op haar nek…

Mijn neef Roland werd zo verliefd op Latifa dat hij zich bekeerde. Hij bad de sunnah, werkte in ooms slachterij en droomde van kinderen. Eergister werd hij in de koelcel gevonden (en dat is echt waar). Latifa ontroostbaar en vol ongeloof: waarom Heer, waarom heeft u de deur van zijn leven dichtgedaan?…

Zonder het woord uit te spreken Is ze er, zoals jij er bent, Zoals ik er is Verzamelt ze de restanten Van vandaag, van gisteren, En neemt hen in zich op - Een enkele regenworm, Een spaarzame pissebed Woelen haar wat onwillig om: Het is nu eenmaal hun taak, Maar zin hebben ze er allang Niet meer in, ze vinden het goed zo, En…

in het holst van de nacht komen wij samen wij vragen geen kroon wij krijgen geen troon wij hebben gewoon een weekloon in het holst van de nacht schrijft zij nog eenmaal zij spreekt zo zacht de macht O Inanna in het holst van de nacht vliegen wij gekozen en de wereld lacht in het holst van de nacht kracht…

De tekst “Ontwaakt, verworpenen der aarde”, die ieder jaar gezongen wordt in mei, bepleit gelijkheid in de maatschappij. En Henriette schatte dat op waarde. De woorden gelden niet alleen voor werk; ze maken zich voor alle recht-strijd sterk.…

Mijn neef Roland had een nicht, Maxime. Een talentloze kwek die op een boze dag uitglee in bad en haar nek brak (en dat is echt waar). Op weg naar de uitvaart gniffelden we wat. Roland vond dat ongepast. Niemand was er. Maxime liet niets na dan treurigheid en niemand die de treurigheid ontkennen kon. Ze was een jaar of 50.…

een goed gevoel, maar vrede is het verst toch hoop ik tegen beter weten in: wie weet zegt ooit de vrede toch ‘ik win’ * de zachte krachten zullen zeker winnen schreef dichter Henriëtte Roland Holst de huizen van de rijken zijn het volst zij vragen dús geen paupers mee naar binnen dus zuip en vreet voor mijn part heel de dag de laatste lacher…

soms hoor ik korrels specie schuiven tussen de stenen van buitenmuren vooral 's nachts maken ze lawaai in het duister schuifel ik op zoek naar sluimering…

Was Roland niet die grote kleine broer Die na ruim dertig jaar (32) de plaat ging poetsen Op ebonieten en ivoren toetsen, Maar nooit visite bracht aan Lenny Kuhr?…

Als hij gaat klinken in het morgenlicht staat de klok stil, de tijd verzaakt zijn plicht. Ik poets mijn schoenen of ik kijk naar buiten, en leef weer eerder dan het eerst gedicht. ----------------------------------------------- uit de 'Verzamelde Gedichten' (1948)…

De zeeschelp in mijn hand is vandaag op het strand door de zee neergelegd. Haar zwijgen zegt dat de wereld vergaat en niets bestaat dan alleen de zee. Alle wel en wee is maar vloed en ebbe. Ik wil niets meer hebben en leg de schelp weer neer bij de zee.…

De kamer was donker; het raam alleen hield nog een licht, dat te sterven scheen. Zij sprak uit het bed: hoe zijt gij zo laat, en uw haar zo wild om uw gelaat? Toen sprak hij met een dode stem, (de blaren ritselden achter hem): Ik kom u zeggen dat ik ga - Nooit keer ik weer waar ik nu sta - Hij zweeg; achter zijn duistere wil viel de…

Een wolk schoof voor de maan, en de verlorene gleed tevoorschijn tot aan de tafel bij het bed. Ik twijfelde: ziet zij mij, of lijdt zij nog maar het bestaan van blinde mijmerij om alles wat is vergaan? Toen de maan weer inscheen was zij er niet meer. Wij zijn al zo lang alleen, al sinds jaren her. ---------------------------- uit…

De wind en het grauwe weer gaan over mijn hart, en ergens over een dak waar ik heb bemind; de winter wordt koud, en de struiken zijn al zwart - over een plek waar mijn graf zal zijn gaat de wind. Ik zou vuur maken als zij hier weer bij mij kwam als eens in dat oud verhaal van haar en van mij; maar nu sta ik, stil en denkende, bij het raam -…

‘k Geef nu aan jou mijn vreugd, mijn leed en mijn schemergouden dromenschat, opdat je later nog zal weten hoe ik je eens heb liefgehad. Later, als al dit schoon voorbij is, want tijd neemt liefde, vreugde, smart – als elk van ons weer droef en blij is dicht aan een nieuw gevonden hart, dan zal ineens alles vervagen bij ‘t zien van dit vergeten…

Hoe zijn wij hier geland, waartoe... vanwaar...? ligt ergens aan het strand dat vreemde schip nog klaar? en als het anker is gelicht, naar waar... naar waar...? -------------------------------- uit: 'Voorbij de wegen', 1920.…

Er is een vrede die uit leed geboren In 't oog van vreugde als traan van teerheid beeft, Of als een zachte glimlach glanzend zweeft Over 't gelaat dat vreugden heeft verloren. Maar nimmer zal die vrede 't leven schoren Dat schuw voor 't eigen hart in luidheid leeft, Slechts wie de moed van eigen lijden heeft Wordt tot de zaligheid…

Vanonder wolken, gij, die ontstegen zijt, roep ik u na - vanuit de wervelende storm der blaren waarin wij samen waren, waar ik nog sta geschroeid van dromen en van licht berooid, roep ik u en bezweer ik u: als ooit…

`t was in dit holste dat hij vegeteerde werd afgezworen liever dan verzwegen eens, af en toe, ten leste vast geregen. Kou kon niet deren, zo hijzelf beweerde A. was sterker, liep blauwtjes af te bekken zijn klinkklare vleugels uitgeslagen.…

geregeld zie ik door de nacht dat het langzaam licht wordt; hoe de zon er vurig naar smacht om in het holst alleen te staren naar de maan; de nacht is veel te kort om in het holst alleen te staren. hoe de zon er vurig naar smacht dat het licht langzaam wordt geregeld, zie ik, door de nacht…

Als de weerga schiet een vogel in het holst van de boom. Weg in een oogwenk, tussen mat loof. Veilig, in samenhang vervat - io vivat. Schept de A. Hippocastanum straks als eerste nieuw blad. Lentekanjer -…

Roland Hainje een muzikale noot in schildering van woorden op het netvlies verschijnt warmte in penseelslag kleurrijk is de vriendschap in geschrift woord en beeld het is zo dat ik je nu vandaag feliciteren mag van harte voor nu en voor elke nieuwe dag…

Mijn neef Roland wist zoveel van auto's dat het zijn werk werd. Hij wist de weg onder welke motorkap dan ook tot hij eergister door een Audi rs6 werd geschept (en dat is echt waar). Uren deed men erover zijn rouwrandjes weg te poetsen Hij was pas twee-en dertig.…

Mijn neef Roland kon zo goed biljarten dat hij kampioen werd. Op het wk te Ankara liet hij alles en ieder ver achter. Eergister kukelde hij van de keukentrap (en dat is echt waar). Morgen bij de begrafenis zal de biljarttop opgelucht verdrietig zijn. Hij werd maar twee-en dertig.…