Alle inzendingen over Aanschouwen

Waarom doe je dat vroeg je terwijl je mijn intimiteit aanschouwelijk maakte. Wat vervolgde was als een scene uit een oude liefdesfilm we bedreven de liefde zonder ons naar de tijd te schikken tijdens de ochtend was er regen en de vraag van jouw hart aan mijn hand.…

fluisterend tegen hun schaduwen in de nacht wiegen zij het zilveren doodskleed over de knekelgaarden van hun zijn en ploegen de thuisloze fundamenten van hun geweten onder de secretieën die ze uitscheiden wanneer ze de verzwakten door hun ziekten decimeren die ongelovig starend de wegmolmende waarden aanschouwen op de altaren der…

geboren regenbogen aanschouwen het licht waar hemelszuiver langs de kaders schicht helderblauw onder rood geel vuur het prilste verschijnt op dit aller uur enkel schoonheid kent haar diepste rust aan de stilte van de kust…

werk in uitvoering was mijn eerste gedachte ware het niet dat een bever zich hier had laten inspireren door een zekere 'Nefertete ' dit te aanschouwen aan de oever van een rivier is niet iedereen gegeven vandaar dit bewijs in full-colour van een kunststukje dat vast al weer verloren is gegaan…

laat mij vandaag opnieuw geboren worden met een frisse kijk de wereld aanschouwen zonder geschiedenis noch schuld hebben aan kleur ik ieder blad maagdelijk wit zodat zinvolle woorden hun zwang kunnen vinden en de waarheid eindelijk mag zijn…

vraag aan een kleurenblinde het glas, halfvol heelalkleurig blindbreekbaar ondersteboven te omschrijven, te bevragen zonder antwoorden te krijgen of te geven, te aanschouwen harder dan steen er is geen reden tot paniek alle schapen staan op het droge het blauw zie je wel maar is er niet…

Blauwe ogen aanschouwen in verte het noorderlicht de pracht en kracht van het mystieke dwalend in dit verre landschap zweef ik op winterwind huilt mijn hart parels van ijs strijk ik door mijn lange haren en fluister heel zacht jouw naam…

De aard van je aanschouwen Brengt wijsheid in mijn hart De kracht van je ogen Breekt mijn ziel Ik zoek spoorloos naar de waarheid Van mijn bewustzijn De eeuwige wet van de liefde Heeft zich op mij neergelegd Lichtzinnig groeit het verlangen Naar een samenzijn Je bent een verlichting in In de schaduw van mijn hart…

waarom geen condoom over mijn hoofd om stillekes in mijn hoed zonder zoom de parade der hedendaagse ridders te aanschouwen in deze tijd is het de dame die kleur geeft aan het hoofd van staat leve de koningin wordt geroepen maar kijk even naar het schild op mijn pruik voor u naar het balkonnetje gaat…

terwijl mijn hand glijdt uit de jouwe aanschouw ik roerloosheid dolend in jouw eigen wereld had je onkwetsbaar geleken bijna vanzelfsprekend was je altijd daar omringd door genegenheid slaat leegte een immens gat dat met wilskracht en liefde nauwelijks te stelpen valt…

Ik veeg de scherven in de hoek aanschouw hoe leegte zich omkrult even sta ik stil en zie ganzen in formatie het grote blauw verkiezen op weg naar beter dwalen mijn gedachten af naar toen alles nog gewoon was en 't (bijna) voor lief nam…

ik flankeer mezelf treed uit gedachten aanschouw, divergeer wijdlopig reik tot lijfelijk afscheid ik land mijn walvislichaam op zwaartekrachtig zand tegenover dunne kustlijnen breek ik mijn laatste glazuur, kristallijn, bij rechtlijnig ontwaken is alles beter dan schijn…

Laat ik maar ongeboren blijven terugzakken in een zachte slaap ik deins terug voor de reusachtige taak van leven Laat mij het levenslicht maar niet aanschouwen zaaien maar niet oogsten geen glimlachend welkom In een proces van aanpassen ik ben bang om te leven laat mij maar staan op de drempel van het bestaan…

ik zie in jouw ogen mijn weg naar dromen aanschouw verdriet in tranen zo diep beheerst verlangen vragende ogen spiegel jezelf eindeloos diep waar verzonken hoop als stille wens zachtjes huilt in gesloten ogen…

De ego's van nu gevuld doorregen en opgediend als warme happen in een slechte snackbar eenvoudig weg te doen in plastic bakjes en te overgieten met kleffe bende hun thuisfront hun ideaal hun passie om gevreten te worden zonder ooit te aanschouwen wie hen verorbert of wie hen uitkotst…

Laat ik maar ongeboren blijven terugzakken in een zachte slaap ik deins terug voor de reusachtige taak van leven Laat mij het levenslicht maar niet aanschouwen zaaien maar niet oogsten geen glimlachend welkom In een proces van aanpassen ik ben bang om te leven laat mij maar staan op de drempel van het…

de gang van zaken op een uitgestrekt terrein verlegd naar vroege zaaiing in een ruime kamer een vrouwelijke lijfbediende mag het huis niet verlaten wie alleen is laat soms los verbijsterd aanschouw ik een jonge tak in nauwsluitend damesmantelpak je kunt het aannemen of niet…

Inspiratie daalt neder, en explodeert in luchtledigheid, In beweging komt datgene, dat in stilstand verkeerde, Naar buiten, gaat een zwerm van gedachten, Zij mengen zich met anderen, En materialiseren, In duizend parels van kwik, Verdichtend tot een spiegel, In de wereld, Aanschouw ik reflecties van mijn gedachten.…

hoor de stilte ontwaar 't levenslicht streel de ijskristallen uit je lieve gezicht aanschouw de sneeuwvlokken schitterende winterpracht zwierend dansen in deze koude kerstnacht voel de liefde van mens tot mens werk samen aan wereldvrede dat is mijn diepste wens ~*~…

Straks zal de bloem zich glorieus ontvouwen ik zal me kleden om dit wonder van dichtbij te aanschouwen.…

Volheid van het leven ervaren te gaan zien de blauwe luchten het zonlicht weer aanschouwen.…

'k Aanschouw luisterrijke bladerpracht tinten in roodkoper, geel en goud gedecoreerd met asparagusgroen begin van de avond voor sterrennacht. Heel sereen het spiegelend water schaduwstammen in blauw zilverschijn nu genieten van dit indrukwekkend moois want morgen is een dag voor later.…

Eenvoudige gebeurtenissen die ik zo graag aanschouwen mag.…

steeds vaker met afschuw aanschouwen het nieuws in de krant we willen niets meer horen en zien het gaat boven ons verstand er zijn uitspraken uit angst en woede “Nederland is een kutland” het helpt niet weer een stille tocht uit eerbied zinloos harteloos goddeloos…

Ik dacht: 'vanavond trek ik eropuit, Want dit verschijnsel móet ik gaan aanschouwen', Zo’n vreemd palet van tinten, rode, blauwe, Maar toen ik opstond: zweepslag in m’n kuit! Het Noorderlicht, dat wás er wel misschien; Ík heb alleen maar sterretjes gezien.…

Penetreer het papier Het inkt droogt zijn blauwe tranen Maar ze blijven zichtbaar Voor iedereen te aanschouwen die er oog voor heeft Deze manier van verwerken Doet menig mens verbazen Bewondering voelen Of gewoonweg haten De inkt kan door schrijvers’ tranen Het papier ook weer verlaten…

Over groene velden, blauwe meren zo ver het oog aanschouwen kan, waait de wind er door je haren maakt de rust stress vleugellam Daar is water, zeeën ruimte ondanks dat de Zuiderzee is ingedamd vind ik er vrijheid en Van Ruysdael luchten in het schone Friese land.…

behoedzaam kijk ik door je ogen lees de woorden van weleer ieder verhaal blijft ongelovelijk elke vertelling doet me zeer maar nimmer heb je mij bedrogen of ooit ook maar een keer verveeld want elke keer wanneer ik kijk aanschouw ik in jouw ogen mijn spiegelbeeld…

werk in uitvoering had de eerste indruk kunnen zijn ware het niet dat de bever zich heeft laten inspireren door een zekere Nefertete dit te mogen aanschouwen langs de oevers van de Glomma is niet een ieder gegeven vandaar dit bewijs in full-colour een kunststukje dat helaas alweer bijna verloren moet zijn gegaan…

Vanaf het strand kijk ik omhoog Naar regen en wat zonneschijn Aanschouw de flauwe regenboog Hoor en zie een krijsende meeuw Natuur in al zijn schitterende vormen boven zee Draagt deze door wind gedragen witte vogel De ziel van een verdronken zeeman met zich mee…