Alle inzendingen over Adel in het nauw

Er komen hoge muren Te staan richting Kanaal Ontheemd en illegaal Krijg je het te verduren Je vlucht zal je bezuren Je vindt het een schandaal Er komen hoge muren Te staan richting Kanaal Men tracht nu bij te sturen Wat misging allemaal Men spreekt zelfs klare taal Weg met versperringsvuren Er komen hoge muren…

Ik weet niet of ik schrijven moet: mijn licht, mijn hel en schreiend bloed, of: tu es mon coeur du matin, Fleur de Blasin. De eerste, groene lentewind. Onopgeloste dissonant, onstoffelijk. Mijn prinsenkind, door u, in u ben ik gebrand en weet niet of ik schrijven moet: mijn levenslicht, mijn woedend bloed, jij schrijnt in mij als eb en…

het kompas draaide op de slaperige wind een licht gezelschap van zeevogels vloog over het wapperende slib ze vergezelden me op een verlaten wadstrand van Terschelling de brandingsklanken weerklonken in laagtij open en helder onder een zoutzilte zeelucht omdat deze septemberdag adellijk straalde ik liet vertrouwde voetstappen achter in het…

Baron Jean-Maurice Guillaume Van Bach Klust Eght Gheen Reys-Tebrij en freule Marie-Hélène Gertrude Doeterdan Nogh Schepke-SuykerBey, bewoners van kasteel De Pronkerighe Haen, kondigen u met trots de stuitgeboorte aan van hun dochter Aspr..., voor de rest was er geen plaats meer vrij!…

je hebt het voorsnijmes gepakt achterstallig wild gedeeld met wie voorhanden was de feesten zijn voorbij alleen fileermessen proberen nog wat smaak te achterhalen maar in trancheren kiezen wij door adellijk besterven hebben wij de oogst weer kunnen erven en gaan we samen naar een wild begin…

ik droomde: Heer van Heerlijkheid ‘t Wouw “laat iedereen nu vrij” liet ik bevelen en alles met de boeren, poorters, delen gelijkheid was het doel dat worden zou ze haalden van mijn lichaam snel mijn kop die plakte ik daarna gewoon weer op…

De neus vrij fors, en adellijk gebogen, een kleurrijk en zeer pittoresk gebit, een bril, een snor, grijs haar dat warrig zit en fraaie wallen onder beide ogen, zo blijkt het ideaal gelaat gebouwd. Maar dames, pech, ik ben allang getrouwd.…

heb slottorens bestegen jonkvrouwen bekeken aan het spinnewiel maar de hoofse adel daalde sneller dan ik viel toch spon zij garen bij ons ervaren op haar geur mocht ik ooit varen het patroon lijkt heel gewoon alleen is onze kleur nooit meer te evenaren…

In den oude schuttingh zit Enen bijzonder nauwen spleet Als ik daar doorhenen schouw Krijg ik het alzo heet Maar wat ik zie en wat ik wel Maar jij niet weet Blijft liever achter mijne lippen Liever blijve ik discreet Maar och, och! Die dingen daar Achter den nauwen spleet…

Met alles wat er over is zullen wij elkaar bevuren bevrijd van de benauwenis ingestraald door zonne-uren in jouw ruimte wil ik landen als adellijke adelaar leg je vleugels in mijn handen op onze wegen naar elkaar niet meer hoeven te doorgronden waarom wij baden in gemis heeft de levenswond verbonden met alles wat er over is.…

in de lentetuinen dienstmeisjes zonder broekje - l'histoire d'o ergens in die tuin sluimert achter het lusthof de achttiende eeuw het kinderwetje en heel het verzuilde land viert vijftien jaar vier zuilen ondersteunen het dak een stoa met shoah evenredig vertegenwoordigd - arbeid en adel…

Cultuurerfgoed der lage landen: geen imitatie lustwarande in 't Gooi, aan Vecht of Heuvelrug, maar een kasteel met ophaalbrug, manege en een volière 'n hortus en een orangère, een authentieke bibliotheek, daar waar men 't liefst in stilte leest en koopman-dominee ontweek: cultuur als adel van de geest.…

Voor mijn vader Eelt op je handen Eelt op je ziel Toen er alleen Vermoeidheid en Nauw'lijks vreugde Nog te ontdekken viel…

Over water geen gedicht, hoewel adel verplicht, wanneer je in Dordt woont. Toch maar niet, tégendraads, tégen de stroom in. De oplettende lezer tóch z'n zin! Een gedicht over lucht(en), land, de 'overkant' Over wát? Dordts water. Vooruit, een on-Dordts gedicht schrijf ik nog, later...…

ik en mijn littekens zijn nauw met elkaar verbonden, maar ik zal nimmer vergeten waarom ik ze kreeg, de geboren onmacht in de één, werd de gewonde pijn in mij. ik beweeg mij voort met mijn littekens, maar nu zónder scherven!…

Liefde van de man gaat niet door de maag maar door een nauw kanaaltje Woord liefde ijdel gebruikt voor de band in 't huwelijk…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

In het bergrijk, waar de seizoenen overheersen en de horizon minuut na minuut zo majestueus verkleurt daar vervagen grenzen van tijd van ruimte Daar leidt het licht een gebroken bestaan Daar ontkiemen vergezichten mysterieus in nevelen verhuld een adellijke gloed van zon en van maan In dit biotoop van onvergankelijkheid is de mens…

ADELE Mens die puur Theater bracht, zoals Het hoort, die als Geen ander het applaus Kon laten klinken Na weer een lied Dat snoeihard bij ons Binnen kwam - en toch Een kwetsbaar mens met Een ongekende podiumvrees, Die ondanks je bulderende lach Van pure angst zat te Sidderen voor je op moest, En je podiumwerk als dwangarbeid…

zocht haar zag haar weer stond op al met een voet bij haar demonen echter aangeboren cynici dreven me in het nauw: een café in niemandsland 'Het Nauw'…

Een klokkenmaker in Grouw Beloofde ooit eeuwige trouw Doch zijn ambacht ten spijt Het omgaan met tijd Dat nam hij helaas niet zo nauw…

Nauw'lijks waarneembaar De vage contouren In de verte - En toch vertrouwd De toekomstvormen In de verte die Mij in dit lage licht het Vertrouwen geven om door te gaan…

Het wilde water raast door de nauwe geulen van de rotsen. Hagel slaat in ons gezicht. Toch vermoeden van lente: soms de roep van de tjiftjaf.…

ze vindt zo’n dooie katholiek maar niks vandaar dat zij gewoon is thuisgebleven zo’n Poolse man in jurk ... ze huivert even geen adel, dus te volks voor Beatrix al was de dode nog zo’n hoge ome voor haar leidt er geen ene weg naar Rome -------------------------------------------------------- Tot verbazing van vrijwel iedereen was koningin…

We hechten aan fluwelen wanden zodat voeten niet vertrappen kunnen we vullen vaarten en kreken op majesteitelijke wijze kronen de waterwereld met transparant adellijk bloed betast ons met gesloten ogen minzaam langs blinde kades raap in gedachten ons weg van hier als sleutels voor de deur van de dagen en de poort van het hart.…

De kroonprins der Nederlanden verblijft in het land van Wales op een oude kostschool de jonge man van hoge adel ervaart de gevreesde tucht en soldateske leefwijze die met afschuw dan wel schertsend genoemd zijn in geliefd verhaal vertellend van sloebers uit Britse gezinnen waar ouderliefde dikwijls taant of misschien geen raad weet.…

Zie de kerk het huis van god die ook niet meer weet waar het allemaal over gaat het ter beschikking stelt van makelaars en geestelijkheid in nauwe samenhang…

Jij die mij doorleeft En mijn gesleten Gevoelsoppervlak tot Een rimpeling brengt En met nauw'lijks Hoorbare vleugelslag Licht brengt dat het Donker in mij aanraakt En verdrijft…

Met huwelijkstrouw nam jij het niet zo nauw: je liet je beduidend vaak scheiden: (en soms kwam de dood voor je vrouw al te gauw). Voor sommigen was je een “heiden”. Eerst was je trouw aan de Moederkerk en hoorde je bij Karel’s kliek. De jacht op ketters was je werk: hun godsdienst was toch ziek?…

Moeizaam las ik de nauwelijks leesbare namen van oude adellijke families, leenheren van het omliggende land. Die hier eens woonden in het nabije kasteel waarvan ik de resten van dikke muren nog zag liggen in het zand. De adel en zijn roem zijn verdwenen, alleen de namen staan er nog en wat schedels en beenderen in de grond.…