Alle inzendingen over Ademen uit zelfstand

Langzaam ben ik in je gekropen tot ik niet meer wist of mijn adem van jou was Nu adem ik alleen en soms voel ik me lichter alsof jij mij ademt…

hoe wijd het grasperk kan prijken wanneer elk stipje wit voor zich en toch samen gaat bloeien in de nieuwe adem die hen heeft uitgestrooid…

omdat morgen zoveel meer kan zijn dan het trage lied van de regen dat dampende wanen over akkers uitdraagt die me zwaar te moede maken laat me in je adem inslapen samen ontwaken van nachtelijk gebroei ontdaan…

We staan er eigenlijk nooit bij stil Ademen, we doen het gewoon, onbewust buiten onze wil Alleen bij paniek of angst wordt je de adem benomen maar... ook als je wordt gekust…

Lichaam dat Met gesloten Ogen tot Rust komt, Spieren en Vezels waar Alle spanning Uit verdwenen Is Alleen de adem Nog die merkbaar Aanwezig is, die In en uit gaat Met het aanrollen Van de branding Die ik in Het onderbewuste Hoor - Na de ruisende Vloed is het Totale rust Die overblijft Als het in mij…

Mijn gaap in de tuin ademt frisse lucht, ik hoest – een vlieg uit mijn mond.…

Gelukkig verstaan mensen de kunst, om ook vrij te kunnen ademen. Zoals een kind doet, dat blij en verwonderd, sterfelijke bellen blaast.…

buiten staat een man klein en bijna tandeloos hij zegt: ik adem ik adem zegt hij dat kun je altijd zeggen daarom zeg ik het niets is nog voorbij voel me ik adem nog steeds mijn adem stokt…

In De broeder gaat mij voor. Langzaam gaat hij achteruit, mijn handen in de zijne. Hijgend zet ik een deuntje in, hij schudt nee, maar zingt toch mee en we gaan nog niet naar huis. Hou in Ik krijg nauwelijks lucht. Zuchten lukt niet meer, m'n lijf lijkt lek. Iemand praat tegen me, zegt nog iets, bet kundig m'n mond. Zij begrijpt…

raakt aan de grens van bestaan toch verkiezen velen zelfstandig te gaan op weg naar ongeveer eenzelfde doel want liever de rij dan het nare gevoel als reisvee te worden behandeld zo koel op een Net waar zij tekort worden gedaan…

Verdriet is een werkwoord, een zelfstandig naamwoord een voltooid deelwoord Want verdriet is een begrip en verdwijnt nooit.…

Hansopjes zijn een fase in de strijd, een stap naar vrijheid en zelfstandigheid.…

Een leraar als zelfstandig ondernemer; expert zonder persoonlijk assistent, maar mèt een coach die zegt hoe goed je bent zo eens per maand. "Da's niks," dacht hij, "ik neem er een camera om zelf te reflecteren daar kan die coach van mij nog flink van leren!"…

En wordt zo'n kind zelfstandig en volwassen, dan heeft het moeite met de kleinste krassen.…

Zelfstandig worden of bij Rusland horen? Het referendum was vrij dubieus: Bij Oekraïne blijven was geen keus En ieder wist de uitslag van tevoren Eén stemmer sprak: ik kies voor optie twee Dan krijgen we meer voetbal op tv!…

Aanschouw een nieuw idee, misschien wel te vroeg geboren onder kunstmatig licht, angstig om vrij te ademen ligt het in de broeikast van gedichten.…

Beschouw je nieuwe gedachten, misschien wel te vroeg geboren onder kunstmatig licht om niet zelfstandig te kunnen ademen in de couveuse met een ander uitzicht.…

ik bewonder je diversiteit van gedachten en meningen in onze vaak heftige dialogen als voer voor psychologen ik blader terug in het kijken en vergelijken van verleden en heden met de lach van gelijk dat verbaasde me meer dan ik zou willen want een open blik is ook de hand die overbrugt wachtend op een kus ik heb lang naar je gekeken…

Passie is geblust Wees nu maar stil Laten we vergeten Alles gaat voorbij Je liefde gesleten Volg al je dromen Maar laat mij gaan Ik kan niets meer Alles is nu gedaan Ga nu maar verder Je weg naar geluk Kijk niet achterom Maak je niet druk Maar leef je leven In alle eerlijkheid Open en genegen De leugen bevrijd Ik wil weer ademen…

Waar hij ademloos aanschouwde hoe haar schoonheid zich uitte zichtbaar haar gevoel voor hem tastbaar maakte en zuiverheid toverde in glinsterend zilverwit Waar hij zwijgend in haar ogen verdronk want de kern van haar liefde kostte niets maar was onbetaalbaar als bezit…

Heb een beetje hulp nodig Om m'n angst weg te nemen Haal weer adem Voor mij We kunnen samen zijn Als je ademt Voor mij Leg je handen in mijn handen Laat je bloed voor me stromen Kun je niet ademen voor me..?…

dronken van je geuren lurk ik met mijn lippen aan de zuurstof van je lijf de vuurstof van je zenen mijn longen zwemmen in jouw heerlijke zee de kieuwen die je buik plooien naar mijn kust samen brandende adem verwoest al wat was we plagen de golven in wild deinende roes tot puurstof ons zwelt…

Ik luister naar haar adem en fluister "Kan ik haar ooit weerstaan?"…

Als zij haar groene jurk uittrekt valt het dons van populieren ruist het ritselend blad Mijn mond valt er van open Er groeien horens door hoofdhuid gespleten hoeven trappelen Een wolk dimt het licht warmte komt uit de aarde een wesp cirkelt traag Zij geurt van kweeperen kaneel en zweet wit zoet het strelend gras…

Toch is geen enkel leven ademloos God heeft aan elk mens Zijn adem gegeven, zoveel houdt hij van ons door Zijn adem is niemand nutteloos. Kijk vol bewondering rond in je leven het is een reeks waar je stil van wordt dat alles is door God aan jou gegeven.…

onder de steile hitte een breed uitgemeten middagdutje achter gesloten oogleden onscherpe herinneringen uitnodigende gestes vertellen een paar stille vroege ochtenduren heb ik mijn liefde bekend - mijn liefde voor hen - en ook mijn liefde voor jou hebben zij uiteindelijk toegestemd zo leven zij, de uren in harmonie met jouw zijn dat…

Ik adem je, ik drink je ik geniet je met volle teugen je bent mijn gedachten en al mijn ingevingen ineen. Je bent mijn vreugde, mijn inspiratie vooral. Je bent mijn land, mijn lieve naburige natie je bent mijn woordenwaterval. Je bent voor mij, en wel meteen mijn elke vorm van redenatie, mijn nooit gedachte revelatie.…

zijn hand aan haar borst raakt haar diepbonzend hart stilzwijgend schreeuwt hij om liefde slaat zij haar ogen neer kan alleen maar ademen uit in uit…

je adem wordt wolk als wasem van je warmte in de winterkou…

wintermorgen jij bent al buiten en nu pas zie ik in de kamer van vannacht jouw adem : ijsbloemen op de vensterruiten…