Adem
In
De broeder gaat mij voor.
Langzaam gaat hij achteruit,
mijn handen in de zijne.
Hijgend zet ik een deuntje in,
hij schudt nee, maar zingt toch mee
en we gaan nog niet naar huis.
Hou in
Ik krijg nauwelijks lucht.
Zuchten lukt niet meer,
m'n lijf lijkt lek.
Iemand praat tegen me,
zegt nog iets, bet kundig m'n mond.
Zij begrijpt het,
ik niet. O Moeder Morfine,
maak dat ik fiets, met losse handen,
lachend naar een spannend wijf!
En uit
Maar teruglachen doet zij niet,
ze knikt even:
"Dag, meneer."
Pff.
M'n benen verpappen,
ik staar naar het tollende stuur.
Geplaatst in de categorie: overlijden