Alle inzendingen over Afstanden

Breng me naar de laatste halte vlakbij de grens van niemandsland ik ben reeds een vluchtige gestalte kom geef me nog een laatste hand sprak zij zacht maar gedecideerd ik aarzelde, voelde nog een band ook al lag zij daar nu uitgeteerd reeds op vleugellange afstand maar wie ben ik om te bepalen of het eindpunt al is gekomen dus kuste ik…

razendsnel wat ieder infecteren kan tot ademloos de longen ons het leven laten laten grommend wild spugend met wilde de holle ogen vreet met ontblote tanden het beest zich in ons leven dat het gierig van ons neemt het gekroonde virus slaat de wereld in en om het hart met angstige achterdocht voor dicht en direct contact dat ons op afstand…

Dagen achter glas Het luchtruim dijt uit de wereld krimpt we leren afstand te nemen. Stille getuigen Zee van verlangen rivier van onzekerheid kraanvogels roepen. Onvoorspelbaar Uit onverwachte hoek blaast een nieuwe open wind door stad en land.…

Als taal de waarheid sprak dan zou ik haar volledig leren Mijn weg omkeren Beminnen met achteloos gemak Haar wereld is daar ergens Mijn taal voldoet niet Mijn woorden doen slechts teniet Mijn woorden zijn een grens In de ervaring willen we samen zijn Maar haar taal weerspreekt de mijne Geen woord kan de afstand verkleinen Zij versluieren…

we liepen ons landschap in, hoorden bladeren ritselen tot een tapijt zagen elke toekomst liggen in de verte, zeldzaam zichtbaar bij helder weer er waren zinnen die we nooit eerder lazen, woorden die werelden schreven ijs werd gas en daarna warmte waarbij afstand smolt tot naderbij ons tijdstip was aan de hemel, we waren aanwezig als…

Zelfs de zee fluisterde me altijd al vanaf zo' n lange afstand op zulke grijze dagen toe volg ook op deze momenten het licht.…

Een deel dat mysterie, spanning en verovering wil, alles wat om afstand vraagt. En dus zo moeilijk gegeven kan worden door een geliefde die in alles een droom is, maar met wie je billen tegen mekaar naar Netflix zit te kijken.…

Ik juich van binnen om wat onvergankelijk is en afstandelijk tegelijk. Ik herinner me weer zijn lach.…

Daarbuiten begint het wonen, leggen wegen afstand uit, zingen banden over tijd, gaan naar daar waar engelen en demonen zorgen voor sterfelijkheid. Tot hier nu, tot de dood waar God zwijgt en kijkt. Zijn voetvolk strijdt om zielen. Niemand gaat verloren. God waagt niet. Eeuwig branden, eeuwig loven.…

Ik wandel en neem afstand van besognes en van vragen die ook deze dag belagen. Zo blijf ik uit het drijfzand. Er lopen ganzen op mijn pad, ze bijten noch ze gakken. Ze duiken spoorslags in het nat. Ik blijf gespaard van ongemakken Ik wandel van het pad af, mijn enkels in de bladen.…

kerst voelt dit jaar broos en ongewoon zo heimelijk zweeft er ongerief rond met afstand en een verkapte mond met reine handen bestuur ik een wagen manoeuvreer ik me langs vakken ‘Kom’ zeg ik tegen mezelf ‘Laat de moed niet zakken’ het feest van licht omringt mij overal de wenskaarten aan het lint met soms een geschreven…

Over heel de verre einder hangt een waas van verwachting een droom die toekomst heet waar wij van afstand kijken in hoop en zwaar verlangen van nadering tot elkaar geen afgunst of kijven leven in menswaardig bestaan en onze energie besteden in ontwikkeling en hulp aan hen die zwakker zijn waar de einder nader komt wie geen helpende…

Van een afstand keek ik naar jou mijn zoon en voelde de pijn, die jij daar voelde. Het theater van het leven. De maskerade van het zijn. Ik voelde jouw pijn In mijn moeder zijn.…

ik raakte je hand in een streelzacht ontwijken, je ogen lieten me blijken dat mijn liefde je niet langer brandt nog is je stem als een veld vol met bloemen, in de melodie die ik proef in je zoenen, fluistert een klein dissonant afstand in voelen je lach is nog open maar onderhuids merk ik, wat tonen, in harmonie gaan bedoelen…

Op televisie werd onlangs bewezen -Soms is het medium nog niet zo gek Smijt het eens niet met veren en met pek- Dat je van trauma’s zeker kunt genezen Dat de herinnering uit lijf en leden Vervaagt en dan uiteindelijk verdwijnt Er afstand tot het gruwelijks verschijnt Het voelen weer uit het gevang kan treden Het is een zoektocht om te…

soms, zie je iemand, en kijkt je aan het zijn mijn ogen die de blik verstaan kan zijn dat ik word aangezogen door de afstand die mij leert te gedogen als mijn liefde geen weg vindt mij eigenlijk nagelt aan de grond mij aan het onherroepelijke bindt wijl de ziel blijft zoeken, ook als de avond verstilt het diepste ontmoet je soms plots in…

je knipte het koordje van je kinderwanten door zo is het begonnen ik laat je los zei mama het laatste stukje mag je rennen wees opmerkzaam mijn kind het onbedoelde het ongewisse onverwachte het is er allemaal de goudvis in de kom de grote schaar het kostbare glas veel maar niet alles leerde ik je dragen deze afstand is de grootste…

hij leest de krant dooft zijn peuk ruikt de geur van Lancôme Poême hij is bang voor grote gevoelens koelt ze af met taal blust de woorden hij houdt afstand typt schrijft streept schraapt beent uit staart naar buiten zijn taal staat stil bij wat voorbij is dichterlijk plaatst hij de dingen buiten de tijd wat is gebleven…

Het gras fluistert mijn rug In vochtige woorden de vreugde toe En mijn neus danst met bloemen Op de kristallen dansvloer Van een zomers briesje De ogen grijpen naar een ster Die langzaam in gouden druppels Smeltend mijn horizon inkleurt Ik proef hoe de warme gloed De mond van elke porie kust Maar mist zweeft de afstand tot een gat Mijn…

Zij zit verscholen in het scherm van haar gsm, benen over elkaar bezig te zijn, haar been wipt op en neer, met één toetst zij als Luky Luke met ’n vinger een shaggie rolt en sneller schiet dan schaduw valt Haar zonnebril trekt zij omlaag zodra zij ziet dat ik te diep in haar bruine ogen duik Zo kan zij weer koel, afstandelijk zijn haar…

we dan jou hand tegen de mijne je bent als een droom zo onvoorspelbaar alsof je straks zomaar weer verdwijnt Ik geniet elke seconde van je aanwezigheid ik lach en staar in je mooie ogen Maar het liefst neem ik je in mijn armen en houd je stevig vast maar geen woord er wordt niet eens gefluisterd Je lijkt zo onbereikbaar een afstand…

Bij jou is afstand overzicht, een horizon bij nacht. Je oppervlakte kent geen perspectief, niet meer dan lucht is het wat je verplaatst. De angst voor een doel sluit net als je falen, leven uit en je erfenis is een gat in de tijd, een herinnering zonder waarde.…

Een glazen zee bedwelmt het asfalt als nevel liggend op een weiland niet stil, maar ondoorzichtbaar van een afstand niet wit, maar bont gekleurd als de regenboog bij wisselvallig weer.…

wij hebben heel lang met vonkjes gespeeld die als zij oversloegen lading hebben gedeeld wij zagen de kleuren roken het avondlijke van geuren die hoorden bij een teveel aan ozonritueel toen onze blikken intensiveerden en wij de afstand decimeerden bronde nabijheid steeds warmer verlangen in de bel van liefdeskracht zongen onverwacht…

stroboscopisch licht dansen in mijn geest alle frequenties heb jij geopend in ritmiek van mantra's die zich herhalen in magie kleuren zijn harmonisch zonder enige dissonant geen schimp of vloek verlaat jouw stilteland jij wijst mij het pad dat met zijn krachtlijnen al eeuwenlang heel goed begaanbaar is daar waar mensen afstand…

Volgen de baan De kosmische wet In een samenhang tussen verte en vaart Door een massieve kluit aangezogen (Omgekeerd evenredig met het kwadraat) Zwier- en zwaartekracht houden elkaar in toom Dan scheurt een reuzekruimel los De maan die te dicht nadert lost op Grillige scherven Wisselend van klaarte Tollen rond in een afgemeten ovaal De afstand…

Geloof me nu maar lieve schat Heel langzaam dooft elk gevoel De afstand werpt zijn vruchten af En bereik jij uiteindelijk je doel Het contact is nu zo summier Terwijl dat eens anders is geweest Dan was je er als ik je nodig had En was iedere ontmoeting een feest Liefde veranderde in vriendschap Jij vond me lief noemde mij je zusje Er…

met een lach heb jij de hardheid weggehoond je karakter weer laten raken met meegaand maar zonder dat knagende gevoel van een ander op afstand met smalende smoel waar eerlijkheid gedijt hoort kwetsbaar zijn niet bij de strijd omdat het een finaal uitgangspunt is voor een relatie zonder haat en nijd wij betwisten zonder wapens…

Is ruimte voor bezinning de dag ervóór of op 5 mei alleen of zijn er nog meer dagen om de wereld om mij heen in vrede te verdragen stapje terug neem ik wat afstand om die vrede te bezien vanuit een andere hoek kop in de wind die als een bries als storm misschien mij brengt waar ‘t vrije zijn begint aan de grens van elk ander…

ik heb mijn droomwinkeltje gesloten alle snuisterijen weggehaald van de kleine toonbank vol tovers heb ik met veel moeite afstand gedaan de chique balie met gebakken lucht nam al nooit een grote vlucht glimmers en glanzers waren niet aan te slepen maar werden ook snel weer vergeten een paar kleine knuffels waren mijn stille vennoten…