Alle inzendingen over Agatha Christie OR Foto in een magazine

Overal door de wereld Zwerven de snippers rond Van toen god Zijn foto verscheurde…

Meestal gaat het wel, soms ben ik zelfs blij, dat mag -- dan op de foto.…

Uitgeblust In water zwevend lig je nu elegant sieraad te zijn aan het strand O, ik voel de jongetjes je straks al prikken met een stok in je blubberige bol En jij ligt te wachten op vloed, houdt rustig nog vol…

Agatha was gewoonweg op hem toegesprongen Al leek zij vrij onwetend en behoorlijk groen Toch lagen zij in korte tijd verwoed te tongen Zou het zijn charme zijn geweest of toch zijn poen?…

die zich ook op heldere vriesdagen laten horen hun liedje is moeilijk te beschrijven maar lijkt op het tokkelen op de a-snaren van een viool systematisch schijnt het licht over zitstokken, trippelingen en het invlieggat kom maar eens uit je woorden ---------------------------------------------------- uit: Passionate Magazine…

Gillette-mesje gevaarlijk Vastgeklemd in zijn Rechterhand schuift hij Het witte goud naar De spiegelrand waarna Al gauw de lepel volgt Die in de kilte van het Moment de warmte Van een mager vlammetje Vangt en poeder oplost Tot medicijn - en na Het shot zelfvertrouwen Dat terugkomt per milligram inspiratie: Foolcolour magazine…

De zwarte schaduw van de soldatenkruisen, verdubbelt de smart.…

Je ogen zo blauw en zo groot, zo jong Je leven nog zo onbewogen Ik weet nog wat je toen zong ‘De wereld lag voor je voeten’ Je zei dat alles mogelijk was vandaag Met open armen wilde je alles begroeten Zenuwachtig plukte je nog aan je kraag Blonde krullen dansend op en neer Ik blijf naar je kijken, naar die foto van toen Maar die krullen…

Het is stil in huis Ik zie je foto staan m'n ogen branden er vloeit een traan Ik sluit m'n ogen en houd m'n adem in Nooit wil ik meer wakker worden m'n leven heeft geen enkele zin Ik mis je ik mis je lach elk uur elke dag Ik open toch m'n ogen en zie je foto staan m'n ogen branden er vloeit opnieuw een traan.…

Vader, moeder, drie toekomstige gezinnen. Zoals ik vader haat, strijker die genas. Hij wil zich voor de eerste hap bezinnen op honger, armoe, de schepper die er was, is, toch geweest moet zijn, et cetera. Hij krijgt bijna geen voedsel binnen want onze vrienden komen hem te na. Rode koppen boven glanzend tafellinnen. Dezelfde koppen in de…

ik leg je vast in het hier en nu wat later vroeger is zodat ik kan zien hoe mooi je was toen ik je nam op dit moment…

Haar moeder lacht en maakt de foto die ze van zichzelf had willen zien: het meisje, en ik incognito niet zo wijs, niet zo vol, hoog en breed van voorgeschiedenis als nu en kleiner dan wat ik weet van al de mensen die mij hebben gestreeld van al de wensen die ze met mij hebben gedeeld…

Als fluwelen frambozen lonken je lippen naar mij Je geeft je kwetsbare pose en lacht je witte tanden vrij Je groengerande ogen stralen zoals een zoete zomerzon Ik volg je bergen en je dalen en wou dat ik je strelen kon Ik kan je mijn passie geven vol van tedere geborgenheid en onze liefde laten leven en stoeiend vrijen zonder tijd…

ze zomert in mijn hoofd en vult mijn gedachten met warme woorden die verzachten ik had het even koud gekregen maar haar aanwezigheid heeft de kilte verdreven je foto bracht ook mij het licht ik ben alweer voor jou gezwicht…

Het is stil in huis, ik zie je foto staan. M'n ogen branden, er vloeit een traan. Ik sluit m'n ogen en houd m'n adem in. nooit wil ik weer wakker worden, mijn leven heeft geen enkele zin. Ik open toch m'n ogen en zie je foto staan, m'n ogen branden er vloeit opnieuw een traan.…

Ik kijk je heel lang in je ogen en word weer even meegezogen Mensen vinden die foto naar getekend gezicht en zonder haar Maar voor mij geld de gedachte dat je voor ‘t eerst weer lachte Toen ik die foto heb genomen wisten we dat het goed zou komen De chemo werd je haast fataal 't middel erger dan de kwaal Maar je was een echte vechter…

Ik zie de foto waarop wij staan mijn zussen en mijn broers Broer bert is niet daarbij hij stierf, nog jong zo plotseling in mei Onze ouders zijn allang gestorven, te vroeg nu ik zoveel vragen heb Over leven en gewenste dromen in hun hart Het lijkt zo lang geleden soms als vandaag Dat wij kinderen aan de lange tafel vochten om een…

een winters decor met water, riet en een molen huiverend sta je op een brug naar onbekende overzij bekoorlijk gekleed in een jas die ik nooit zag je haren wapperend in de gure wind gewikkeld om je hand de riem van de vrolijke hond die nog steeds niet snapt waarheen ik nu toch ben weemoedig lijk je naar de fotograaf te kijken een vage…

als een innige omarming zo liefkoost tijd de vooruitgang jaren groei verbond natuur met wat de mens bedacht tot een harmonisch samengaan zelfs daar waar je het niet verwacht…

op het oog een foto uit voorheen de USSR maar schijn bedriegt we schrijven 1954 in Den Haag op een schoolplein aan de Ferdinand Bolstraat rennen piepjonge scholieren tijdens een autobandenrace naar de blinde muur van de toekomst die later vaak zo kwetsbaar bleek…

Synnott m.b.v. foto's gemaakt door Voyager 2. Despina is genoemd naar een nimf uit de Griekse mythologie. Zij was de dochter van Poseidon en Demeter. ------------------------------------- Uit: 'Kat van sneeuw', 2003.…

Zware paarden Zweten en voeren Langzaam langs de Straten vele lijken Over zwarte paden Terwijl de vrouwen Zwijgend rouwen En mannen Vettig praten…

lach je mooie lach want jij bent de mooiste, lieve schat, en zo niet dan mankeer ik wat aan mijn ogen of hou je me voor de gek, -soms geloof ik zelf niet meer wat ik denk, hoor, zie, voel, ervaar...- de vissen springen achter je op uit de fontein als twee handen uit het water, dan, nog ben ik net op tijd om ze te fotograferen, en jij loopt…

“De tijd heelt alle wonden”wordt gezegd Maar toch, voor mij, blijft het gemis Ik zie dan naar de foto, zijn beeltenis Wij waren zo enorm aan elkaar gehecht. God, wil mij weer lust en kracht geven Om toch maar verder te kunnen gaan Zodat ik mijn verdriet kan doorstaan En ook nog wat vreugde mag beleven.…

Zij lacht vertederd naar de foto, naar die man met getaande huid, met visserspet en gulle lach. In haar ogen zwellen tranen want zij werd z'n jonge bruid vijftig jaar geleden, dag op dag.…

Tussen verkleurde tierelantijnen staat de foto van een kind dat elke dag weer wordt gegroet met een brandend kaarsje ook na vijfduizend branduren is het gemis nog even jong alleen de foto meer verschoten en zijzelf steeds dichterbij…

Zo zat je vaak. Je hand knijpt in de leuning tot het bot, alsof je zoekt naar het gevoel dat in je eigen arm ontstaat. Je grondvesten een stoel, die jou natuurlijk niet begrijpt. Ik til een glas tot halverwege, dat ik al was het leeg niet eens kon legen. Een paradox weegt in mijn lijf, zodat ik niets meer goed kan maken en niet praten…

Een foto aan de muur. Twee lachende kinderen uit een verleden mijn kinderen. Kinderen die ik niet meer herken. Weigeren om te leven in het heden. Mij alleen maar confronteren waarom ik zo'n slechte moeder ben. Altijd alleen mijn best gedaan om jullie alles te geven. Ik heb daarbij fouten gemaakt.…

in de jaren daarna merkte ik dat deze foto steeds meer deel van mij werd het zoog mijn leven op ik keek er vaak naar hij raakte verloren ik weet niet of hij nog bestaat soms had ik het gevoel van niet en een periode daarna weer van wel die foto is mijn leven zonder hem besta ik niet…

op dit gezicht is alles te vinden de glimlach heel vaag en de houding om alles te begrijpen, alles op zijn plaats met in de achtergrond het bos met de eiken nimfen dartelen gevleugeld kwinkelerend voorbij hand in hand als libellen, in elkaar geklonken de wind van zee fladdert in vlagen met hen mee…