Alle inzendingen over Beelden Regenen Overbekend

dit jaar begint met overbekende én onnaspeurbare vragen heeft één grote terugblik een eeuw geleden was de reus der zeeschepen schitterend voltooid gereed voor zijn vertrek pracht en weelde daarbinnen riep rijke mensen voor een geweldige reis vol sprookjesgedachten de trots van de oceaan wachtte op groots beleven oogstte bewondering…

voor stapje armen wijd gespreid blik gericht op de toekomst die zienderogen wordt geschilderd met grote kwasten voor het hemels blauw dat dik wordt opgezet hier en daar een verdwaalde wolk tot penselen het doek detailleren contouren verfijnen al dat denkbaar is blijft hij intens gefocust op dat wat zijn uitgezette pad is zonder in overbekende…

het regent en het regent weer die gedachte aan de regen die maar viel en viel en viel totdat alle diepten van de aarde waren gevuld met water en God scheidde zout van zoet zodat er leven op het land kroop althans het deel dat niet van zout hield ondertussen bleef het maar regenen en regenen en al die levende koppies hieven…

wolken landen neder zonder geluid regens ruisen over groene velden terwijl mensen op de hemel schelden sijpelt treurnis dieper tot op mijn huid grijze straten blinken water sporen grauwe hemels bergen blauwe luchten wagens sneren lang gerekte zuchten spatten mistig nevel naar verloren vandaag voel ik huiver bloeden dwaze beelden van ver…

half aangekleed, wachtend op de- "weerprofeet" Kan het even nu gaan regenen? Niet te lang, heel even maar, want ik heb het echt snikheet... Verder nu geen commentaar...…

het regende gedachten in het droge land van talloze wijsneuzen die constant wezen naar steeds dezelfde kant de aarde was gebarsten toonde haar dorheid in tal van scheuren door een immens verlies van kracht in verbondenheid daar waar het laatste groen verbrandde aan boom en struik vocht men zelfs om schaduw voor ieder stukje onbeschermde…

t Regent op t Hogelaand, beetje bie beetje wordt t stiller. Gerdien van hogerhaand doezelt om dieken en tillen: t regent op t Hogelaand. Beetje bie beetje wordt t stil en dwaars tegen zin en verstaand zol k mit verdoezeln willen in dook aan wotterkaant. Beetje bie beetje wordt t stil in de regen op t Hogelaand. -------------------- Wizzelbörg…

Terwijl het regent tussen u en mij is elke afstand bezig te vermind'ren. Ieder figuur aanschouwt zijn overzij zonder zich door de stof te laten hind'ren. En vage sluiers nemen omtrek aan. Een omgekeerde orde is op handen. Ik zie uw ogen in de regen branden. Om mijn gelaat liggen uw natte handen. Ga niet meer heen. Of laat mij medegaan.…

zoute wonden daar pas ik voor nu de zoetheid van ranja zich laat smaken deel het rietje en het koekje zittend in de zon maar weet het kan ook regenen…

ik heb de ochtend zien schemeren tot in de diepste tinten rood verglijdend in oplichten stierven zij een zonnige dood de vlokjes die het langste bleven dreven voor de zonnewind als lieve roze schaapjes wolkten zij in wit de kudde in verloren kleur in contrasterende onderkanten waar grijs en zwart de eerste regens droegen die met…

Alweer een dag, Gekomen, En gegaan. Ik weet niet wat Er nog meer fout kan gaan. Soms wil ik me verstoppen, Ergens waar niemand me ziet. Ik heb een gevecht verloren, Maar de oorlog niet. Wat morgen komt een nieuwe dag, Zit het allemaal weer tegen, Maar ik heb toch dorst, Dus kom maar op met die regen. Moeilijke tijden Lijken terug…

Ik schrijf jouw naam in Jade, zie vage contouren van leven, een verlaten huis, jouw laatste woorden en de liefde die we deelden. De moesson lijkt datgene uit te wissen dat wat ons zo verbond. De zachte en lome overgave aan elkaar en de tijd. Een laatste sonate klinkt uit de achterkamer als herinnering aan wat eens was. Je laatste…

Geknetter een salvo op de koepel van mijn dak geen doden geen gewonden gerommel geroffel gedonder een flits kort daarop zonovergoten een ingehouden lach…

Soppende en sompende regen, druilige driezelige regen, mottige, mistige, muizenissende regen, striemende en stromende regen, vuig vlagende regen, harde, hevig huilende regen, koude en kleumende regen, droevig doordringende regen: allemaal zo vreselijk nat.…

Sonja Francesca Pronk nimmer wordt jouw naam nog uitgesproken toch zijn de herinneringen nog altijd daar diep donkere geheimen blijven voor altijd vervlochten in jouw blonde haar verstopte je bewust de waarheid gemaskeerd door jouw ranke gezicht met je guitige lach de messcherpe pijn die in jou verankerd lag onontkoombaar haast…

kijk me aan zie wat tijd me heeft gedaan de strakte van mijn huid is weg haren zijn verdwenen ogen branden maar mijn geest wil nog meer jaren lenen zon voor mij de eeuwigheid gaat niet voorbij wolken kunnen minder dragen en regenen meer vragen wat doet de tijd als ik niet kijk verstrijkt ze alle dagen?…

Het moet niet regenen in een kleine stad. De muur is daarvoor toch niet dik genoeg De regen klopt en klopt.. het klein geluk Zo diep begraven dat het niet meer vroeg Wordt luid in ons en breekt de muren stuk. Het moet niet regenen in een kleine stad.…

vandaag waren er zandverstuivingen voortjakkerende wolken weerwind en laaiende regens nu in het laatste natte licht van deze waterige dag ben ik stiller dan dit huis verdragen kan…

Wat heb ik Gesnakt naar Nachten zonder dromen, Droomwereld die mijn Dagelijks bestaan Met wurgende regelmaat Op zijn kop zet, Met het juiste stofje Is het eindelijk gelukt - In een soort van overkill, Ook mijn dagen zijn Nu zonder dromen, Niets te verlangen, Geen wensen, zacht en stil…

ze trekken vermoeid langs de Ararat met zekerheid gewikkeld in doeken hun kinderen voorop of op de arm zwangere vrouwen, mannen zeulen bezit een touw houdt hun geloof bijeen richting fort Europa: de poorten gesloten bruggen geheven en grenzen geslecht grachten omgeven met stalen messen een meisje streelt haar hond de moeder baart, vader…

deze lente, dit nerveuze regenen maakt alles weer onzeker en toch buiten door het raam gaat alles verder: onrust ingemetseld in huisnummers buslijnen rekeningen dagen graden en daar lopen onder paraplu's allen die wat willen worden die al huizen hebben schoenen auto's kinderen ach, deze lente dit uitgesteld ontluiken, dit regenen…

Het regent en het blijft regenen. Ik zie zelfs sneeuw.…

gebroken raam een lege hal stille momenten lucht donker en grijs liefde ver te zoeken het zal wel gaan regenen vandaag…

bomen bossen eensgezind takken wuiven westenwind regens ranselen akkerland hoofden hoeden waterstand vlak ziltzompig lageland verzuipt langzamerhand…

als zand glip je door mijn handen hoe angstvallig ik je ook probeer vast te houden breng mijn tranen naar zee vraag of hij ze in bewaring wil nemen tot de tijd daar is om het zonnestralen te laten regenen…

Als een wolk zwevend tijdloos levend kleurrijk reizend schoorstenen vermijdend om op een dag bij het grijsgrauw een vechtende zon onder een regenboog neer te regenen op jouw tong mijn ochtenddauw…

Overbekend dit huis: de andertijds maar onherstelbaar ingesleten klanken, de tafel voor de vrome spijs en dranken voorbij de stoelen, recht aaneengerijd en ik – de eredienst allang ontwijd - muitend in heimwee naar de oude banken, niet wetend of ik bidden moet of danken voor wat zich indekt in gedegenheid.…

Overbekend dit huis: de andertijds maar onherstelbaar ingesleten klanken, de tafel voor de vrome spijs en dranken voorbij de stoelen, recht aaneengerijd. en ik – de eredienst allang ontwijd - muitend in heimwee naar de oude banken, niet wetend of ik bidden moet of danken voor wat zich indekt in gedegenheid.…

Oorlogsleed is moeilijk te verzachten Kersenkernen knarsen machteloos en andere pitten argeloos In uitgeholde nachten verslapen wij ons woelig onmachtig sprakeloos…

Ik , de regenzon weet nog goed hoe het begon te regenen in mijn droomwereld dat was het begin van wat er later kwam ik herhaal mezelf zo nu en dan komt er een dag dat je mij ziet zing dan voor mij het mooiste lied en denk aan een ieder die dat niet kan.…