Alle inzendingen over Bekende

Wat eten we vandaag is de alom bekende vraag, maar waag het niet te zeggen; ik heb geen idee, want waar komen mannen dan mee? Juist, patat en dat; gaat er nou juist niet in. Zo zie je maar, leeftijds halve gezien, maakt het niet uit, of ze zestig zijn of tien!…

Op het puntje van mijn stamelende tong, Die bekende verwarring waaruit dan weer blijkt Dat jij mijn ruggengraat een beetje verboog Je snoert me de mond, voor jou zo eenvoudig, want je weet als ik kijk is het vaak een kwestie van een vluchtige knipoog…

Plaatsvervangende schaamte weerkaatst in vreemde ogen van een bekend gelaat. De fronzen van afgunst, trekken diepen groeven in mijn gezicht. Het optekenen van nieuwe "slechte" herinneringen etsen rimpels in mijn huid. Geven mijn uiterlijk een valse uitstraling van een krachtig karakter.…

het is wel goed mis Een groot woord groot en pijn verdragen groot en pijn accepteren groot en niet klagen Het doet zo'n pijn alles wat gebeurt bij hem nee hij overziet het niet hij is helemaal niet blij Maar het hoort bij het leven het lichaam doet wat het wil de vraag is alleen krijgt hij het allemaal weer stil Hij zit in die bekende…

reebokschoen Is onder ons, onzichtbare mutant Lang hield hij zich verscholen in de delta, Het Meer van Okavango, nu moeras Waar al het water heenging en het was Is werelderfgoed in Noord-west Botswana Die 'delta' hebben wij nu ook gekregen Dat microscopisch virus van het kwaad Omíkron, kleine O, groot in 't kwadraat In labs bekend…

lucht tussen de bomen in het statusloze staan aan een onmogelijke laan de voorkant heeft wel stijl ramen ogen hoog en zwart de sponning stevig in de lak aan een avenue met kak de ruiten zijn wat ondoorzichtig in hun spiegeling en trillen bruin antiek als interieur deuren openen met dezelfde geur er is geen bel, ik klop hoor dan het bekend…

liepen in de bossen En bij een heuvel waar één klaproos tussen een zee van koolzaad, ging het over de dood en het voorvoelen ervan: lang geleden, op haar verjaardag stortte haar geliefde van een berg 't ging ook over Thomas Moore en zijn boek: de magie van het dagelijkse leven We deden nog een boodschap en voor de winkel sprak ons een bekende…

De mensenbrander Janus was tamboer Zijn bijnaam was 'de rammelaar der prins' De 17e eeuwer was geenszins Van vrouwvolk vies, hij stond bekend als stoer Toen op een dag kwam er een schuit retour Retranchement raakte totaal van slag De pest heerste aan boord, een hard gelag Want wat te doen, nou, Janus nam het roer .…

toekomst klinkt vreemd bekend een toneelstuk dat na jaren opnieuw op de planken komt soms voelt hij zich oud in zijn vertrouwde vel, ’s anderendaags is hij herboren als nooit tevoren hoe meer er rondom verdwijnt hoe minder hij in de spiegel herkent hoe meer van hemzelf pijnlijk wat rest is rimpeling van vel en ongetelde jaren een…

het wonderlijk mooi bewegen in een harmonie die ik nog maar heel zelden zie met een discipline en gedrevenheid die jou zo op het oog moeiteloos gegeven lijken te zijn maar ik weet wat jij voor deze exposé hebt gedaan je een half leven allerhande leuke zaken en dingen hebt moeten ontzeggen en nog want bestaan op het niveau van bekende…

Waar bracht een zwakke hoop van ruwe vissersknapen, Gewoon in de open boot op 't hobblig vocht te slapen, Met gene schat, dan met zijn want en vangst bekend, En aan geen tooi, dan die der ruwe pij, gewend, Waar bracht die 't ooit zo ver, dat zwijgend onder 't lijden, En nimmer afgerecht op ridderlijke strijden, Al 't rijk bezit van hem…

EK SONDER JOU Dit is soos om tussen ons te praat in 'n dooie taal en die klanke klink skaars vaag bekend. 'N Woord word saggies herhaal die vrees word groter en groter as u meer akkuraat weeg. Die dag kom soos 'n rower maak die moeë oë seer. Die son kom op in sy prag die self herken hom nie meer nie.…

Ook ik word vaak gevraagd voor sexy dates Veel dames die me van mijn versjes kennen Bieden spontaan aan om me te verwennen Na ruggespraak met thuis antwoord ik steeds Dat ik niet aan hun wensen toe kan geven Omdat ik nog steeds prijs stel op mijn leven.…

Uit uw jeugd kent u het vast nog wel De eerste zin van een bekend herinneringsspel Ik ga op reis en ik neem mee.. Het is duidelijk, enkele reis Naar de hemel? Het paradijs? Ik ga op reis en ik neem mee.. Alle momenten van mijn leven Van grote vreugde, verdriet van even Ik ga op reis en ik neem mee..…

Je kunt met mij praten, vertel je probleem En, weet je, ik zal je dan zeggen, Dat "jouw probleem" al bekend is bij iedereen Je hoeft het alleen zélf nog maar te zeggen...…

Bekend geluid Een bakje rammelt D’r valt wat uit Sprint naar boven Hap, slik, weg Voldaan en volgevreten Is dit alles zeg?…

Iedereen heeft ze toch, zo dacht ik altijd, familie en bekenden, toch slijt je heel wat tijd met volslagen onbekenden: zondagmiddag-eenzaamheid...…

onderhuids de pijn van onbehagen verkeerde vragen kunnen zomaar een heftige emotionele crisis veroorzaken toch heeft de zon de lucht geklaard is verdriet vergeten in niet meer weten wat er is gezegd zijn misverstanden openlijk bijgelegd in gevoelige zaken die elkaar niet opportuun meer maken speelt feest zijn muziek in een bekend…

Ze stond bekend als Rooie Rina indertijd En ze schreef brieven naar een jongen in de tropen Met wie zij fier de boulevard over zou lopen Ex- marinier uit een koloniale strijd Er waren vele jonge vrouwen toen bereid Te pennen met soldaten en daarbij te hopen Dat zij de eenzaamheid die naast hen was gekropen Ietwat verlichten konden met genegenheid…

ik liever mijn wereld in dwalen van gisteren waar dromen weerkaatsen op grond waarin tijd veel te snel draait geschiedenis , ze is niet bij te benen bekende woorden in stilte hebben mij gevormd het gedicht dat staat deels geschreven onbelemmerd schrijf ik voort in de hartslag van tijd een klein briesje schudt mijn zinnen…

Het blijft vragen naar de bekende weg, een vloeiende beweging van aantrekken en afstoten. Onze speelsheid een nieuwe vorm van liefdewerk: de kortstondige toewijding, het verrassend perspectief. Zo te horen is het vrijgezellenfeest hiernaast een groot succes.…

de dichter vaak als een te bespuwen standbeeld gehouwen uit woorden die met naakte letters bekleed zijn ziel te vondeling leggen waarbij het gesproken woord hem onbemind doch wel bekend geen aantrekking op hem uitoefent vanwege voorbij zodra geschapen zoekt hij liever de eeuwigheid waar geen ontkenning mogelijk hem ooit terug doet keren…

café internet is open hij volgt de juiste url neemt op tijd een andere letter en vlijt zich virtueel neer op een door vreemden geschreven krukje bestellen hoeft hier niet de keuze ietwat beperkt staat al klaar, de kleur bekende de barman reeds alsook de vorm waarin zuigt de klant zich helemaal vol met de beelden van een ander door het…

Bekend en berucht als tocht der tochten, geliefd bij achteloze onervaren amateurs, berucht bij de ware profs op de fiets, stampend, dreunend, hijgend, verder niets. Meer dan 250 kilometer op de pedalen, heuvel op en heuvel af, eten, drinken, water halen, geen tijd om te recupereren, of geen kracht om te demarreren.…

De weg die je gaat heeft al een naam en de bestemming is ook al bekend: je gaat op weg naar de volgende dag. Op zo’n dag word je opnieuw geboren. Er zijn dan geen twijfelende vragen, neen, de hele dag is helder en klaar. En jij? Jij ben er klaar voor vandaag! Klaas van Eijbergen…

Veel mensen zijn op zoek naar dingen die naamloos zijn of heel bekend; vroeg in de morgen gaan ze zingen of pas nadat ze zijn gerènd van hot naar haar, van hier naar ginder tot ze plots weten: dàt is 't niet!…

O Sint, o Sint, o Sint Wat ik nu weer in mijn schoentje vind God man, wat ben jij een krent Wees nou eens een keer een echte vent Geef nou iets duurs, Iets door de miljonairsfair erkend Dan is het leven minder zuur Sta je ook niet meer als vrek bekend O Sint, wat ben jij toch een lul Een chocoladeletter en een reep Dat is toch de reinste…

*) Henry Moore (1898-1986) was een Engelse beeldhouwer, bij het grote publiek vooral bekend om zijn grote abstracte bronzen en marmeren sculpturen. ------------------------------------ uit: 'De jagers in de sneeuw', 1986.…

maar soms, is er een flits, héél even dat moment, dan is jouw gezicht, mij zo dierbaar bekend héél even maar, ongrijpbaar als het schemerlicht en dan gaat de deur van mijn herinnering weer dicht. En hoe ik ook roep, keer op keer, geeft zelfs de echo van mijn stem geen antwoord meer.…

Ik hou vast aan kleine geluidjes die bekend zijn, stukjes blad, zoals een herfst die ik niet duiden kan. Ik hou vast. Mijn vinger nat en glad en daarmee al mijn herinneringen als water langs mijn hand gegleden.…