Alle inzendingen over Beschoeiing van de t

Ach, men klaagt hier beneden immers altijd: Met het weer, is 't niks gedaan!…

Ik zie hem steeds in groot formaat verschijnen In alle praatprogramma's op TV Ook in de krant krijg ik hem steeds maar mee En telkens kruipt mijn hart in de gordijnen Want een keer was genoeg, ik hoef sindsdien De kop van deze creep nooit meer te zien. De foto's van kinderpornograaf Robert M. zijn in de media alomtegenwoordig.…

dat van je hand dat van het woord in de zon dat van je armen om dit alles op een zomerdag witte waterlelieknoppen dat tussen vruchten en de vlinder op een seringenboom dat wat je streelt over mijn buik in een zachte stroom samen als dragers van wat jij en ik verwachten terwijl de tijd kronkelt in het licht dat van je hand intiem zoals 't…

Beter is het, ’t lot in eigen hand te nemen, dan een ander over jouw lot te laten beschikken!…

Na de eentonige Po-vlakte - talloze logistieke bedrijven - de menselijke heuvels en dalen: Toscane in hoogst eigen persoon! Als de bus is voorgereden, heten vlamcipressen ons bijzonder welkom: 'Voeg u in Het Landschap van de Italiaan.' Opvallend veel appartementen delen de golvende horizon. Ooit vocht Hannibal hier tegen plaatselijke…

niet dat ik haar zoek of juist wel het zal de lente zijn die mij beroert of verlang ik naar mijn huis waar de duif koert ik zie hem vaak in de ochtend op het hekje waar nu, zo neem ik waar, iets gevlekt in een prille struik loert verlang ik naar jou of juist niet verzamel ik enkel stenen om te stapelen en sta ik op mijn…

Wanneer je 't hart laat spreken kan 't nooit verkeerd zijn. En als je niemand benadeelt moet 't wel de juiste keuze zijn.…

Willie Nelson staat bovenop het Witte Huis een joint te roken...…

het is niet de hagel die mij lieft het is de regen het is niet de wind die mij lieft daar kan ik wel tegen het is niet de zon die mij lieft al voel ik me dan wel vrij het zijn jouw ogen die mij lieven nu nog de juiste vinden voor mij…

Wat mensen doen, met elkaar. Wat mensen doen, naar elkaar. Wat mensen doen zonder elkaar. Wat mensen doen voor elkaar... wat mensen elkaar aandoen.…

De woorden " krijg 't " spookten als metaforen door haar heen alsof alle schoorstenen rookten 't voelde zo intens gemeen. Viel weer in slaap, gelukkig wel dromend van hemel, niet van hel krijg 't spookte de hele dag ze kreeg 't, maar wou dat 't anders was. Ze had het wat graag: weggeven.…

't rode van de morgenschijn…

Soms is een boodschap zo onduidelijk dat je er geen elastiekje aan vast kunt maken op zeker dat het springt! Misschien gaat alles beter, zo niet staan we terug bij Af! Waarschijnlijk gaat alles goed, maar: mocht het niet zo zijn: gaan we terug naar start!…

gelegerd in Horst boven de grassprieten uit – vier lange lepels het kasteel van Horst vandaag genieten van het verre verleden © Aquarel van Lieve Declerck ('t Holsbeeks Penseeltje)…

hevige herfstwind - het aanhoudend neen schudden van de lappenpop zijn gele strojas vol witte urinebrij van kersendieven de schuinse staakpop - pruimtabak en kapotjes in zijn natte zak opkomend onweer - de veldpop DiCaprio mét Titanic move…

het rauwe geschors van het mes rond de appel - zij luistert naar vo met zijn oogappel chilt vo de namiddag rond - niet één twistappel de wangen van zijn oogappel - pratende schillen nanoen op het hof - een appeltje tijd voor elkaar…

'k Ben tegenwoordig overrompeld van menig kruis en hertverdriet, en ‘t geen mij in de ellende dompelt, is dat niet één mijn kruisen ziet. Ik ga mijn vrienden al te rade die ik nog peize vriend te zijn, en ‘k vinde niet dan ongenade, dan hertverdriet, dan hertepijn.…

waar ben je rennend door passen en dalen ver weg van hier dwalend in een doolhof van gangen heb je het licht al gevonden of het licht jou jouw taak hier is nog lang niet vervuld vecht je weg terug…

Je kruipt, loopt, strompelt, door het leven overrompeld. Je huilt, snikt, snottert, sabbelt, drinkt en kwijlt. Je brabbelt, praat en ijlt. Je knuffelt, vrijt, streelt en uiteindelijk toch onvermogen. Je ziet, je kijkt en sluit je ogen.…

zie ik de schaduw van mijn spiegelbeeld, voor en achter gelijk verdeeld. Voor dit doorzichtig bord, hoop ik dat ik niet word, datgene wat ik verafschuw, het spiegelbeeld van mijn schaduw.…

net thuis en al jouw spullen in de gang het doet me pijn verdriet en ik ben bang echt..een leven zonder jou is het laatste wat ik wou m'n hart huilt ..m'n hoofd is leeg ik ga je missen dat is wat ik weet hoe verder..ik weet het niet voel alleen nog maar verdriet wat was ik stom om niet te zien dat je te jong bent voor een man als ik ik…

Tegen alle afspraken met jezelf in, Val je als een blok haar. Waarom, het had tot nu toch allemaal geen zin? Wellicht is dat nu eindelijk een keer niet waar. Dan de woorden, “Ik zie mezelf niet met jou”. Het hele verhaal tig keer in mijn hoofd afgespeeld. “Had ik nou maar, was ik maar dan zou....” Mezelf toch weer teveel ingebeeld. “ Sorry…

Wat hebben we weer nodeloos geleden, Door Rutte en zijn hielenlikkers-kliek, Hij maakte heel ons landje arm en ziek, Vandaar mijn wens vervat in deze bede: Ontslag voor deze laffe woordenkramer, En honderdvijftig Omtzigts in de Kamer!…

Wat zel je in t ind as ain van de twij lampen t nog dut, wat noar dokter as pien mor verschut en wat klok op te hoalen as tied zo al haard genog lopt Blief nog, wat zel ik domt in opklopte koamer allain, leutje maaid van Jan Stain, k wait mor naauw woar of kovviebus staait.…

lof bei 't overleiden Bei bosjes stervend, niet om aan te horen Die tuiten schreiver dezes in de oren M.i. hoef ik geen i.m.…

schip deinst legt men t roer verkeerd aan hij gaf haar breezerij zij bleef een scharrelkip dan bond hij haar als boegbeeld voor zijn schip Het lachen zou haar nu wel snel vergaan…

lillijke stienebulten zaand deraover…

jaarlijks weer Een zondag is aan ons geleerd Op Hemelvaartsdag teruggekeerd Naar ver dichtbij is onze Heer In wolkenwit omzoomd met blauw Verdween Hij langzaam uit het zicht Werd Zelf zo leek het zonnelicht Hij nam de schrik in ogenschouw Van achterblijvers, triest, betraand Verbaasd, geschrokken, sprakeloos Geloofden zij hun ogen niet 't…

Op het droomerf Van mijn jeugd Zie ' k mijzelf Dartel huppend Over goudsbloemen Springen die zwierig Hangen langs het Tuinpad van mijn Vader - een niet In woorden te vangen Geluk maakt zich Van mij meester - Want wat zich nu Aan mij voltrekt Is korststondige Extase over wat Hopelijk mag zijn Mijn levenspad…

Dit jaar doet Van 't Hek de Oudejaars Week 1 van dit jaar is nog niet verstreken En toch wordt hierop reeds vooruitgekeken Temidden der berichten des gevaars Zo krijgt de terugblik nu alweer gestalte En huidig nieuws straks 'n 'oh ja'-gehalte…