Alle inzendingen over Blake

Welaan, het moog wie 't lust vermaken; Voor mij zal nooit die wierook blaken; Voor mij geen stinkend dampgeblaas!…

bij jove, waar blijft Blake?…

Rechts van mij zit de ziekte, een vale jongeling, het bleke vel op uitgeteerde kaken, ogen die even nog, als doffe sintels blaken, het hoofd op maagre borst, in doffe mijmering.…

Hij sprak de taal, die overal verstaanbaar, Voor 't menslijk hart een hoger leven schildert, En 't vrij gemoed, door zuiver vuur aan blaken, Het oord der Godheid kennen doet. (eerste deel van deze Cantate)…

Blake was de kwade genius, die jou van de harddrugs deed snoepen alsof het Engelse drop betrof. Je zag in hem dezelfde destructieve aandriften, maar hij liet je na zijn misbruik wel lelijk stikken in zijn nagelaten ellende.…

Landschap: bomen van licht, bij 't óp-stralende blaken van zonne-vlakken, in schettren, scherp, op de daken; en óm: de zware tocht van stromen, - wijde stromen gekomen tot een meer als van glooiënd goud-laken.…

IJdel blijft uw nietig vitten: Zij, die daar in glorie zitten, Hoog op Neêrlands Helicon, Blaak'rend in de volle zon Van de volksgunst en Gods zegen, Zijn niet om uw lof verlegen! Spreekt ge van uw meesters kwaad, 't Is uzelve, die ge schaadt!…

Ik kan weer aan het werk hoor, Ik blaak van levenslust!" "Da's jammer neef, want ik had pret En ook m’n Pieterbaas Maar ja, het is niet anders Want met Kerst ben jij de baas." "Maar als je het niet erg vindt Mag ik dan met je mee? Wanneer jij langs de kinders gaat? Mee in de arreslee?…

de dag begint te naken Die de wereld zal doen blaken. 2. Wiens gemoed en zal niet schromen Als ten oordeel zullen komen Beide kwaden ende vromen! 3. Allen die ooit zijn geboren En ontslapen, met haar oren De aartsengel zullen horen. 4. Zal de dood als dan niet beven Als de beenders weder leven Met haar oude huid omgeven?…

Gij doet mij blaken: Uw gebed zal voor mij waken En mij vrijen voor Gods troon. Laat het kruis mijn ziel bedekken, Christus’ dood mijn schild verstrekken En mij koestren met genâ. Als dit lichaam komt te sterven, Laat mijn ziel met blijdschap erven 't Hemels Paradijs hierna.…

Zou hier in 't bos 't betoverd slot Der schone slaapster zijn, Er sluimrend op het mollig dons En kussens van satijn, Daar honderd luchters om haar blaken, Tot dat zij blijde zal ontwaken? Kom, nadere ik met zachte tred, En wat mij 't toeval biedt, Het kalme schoon der frisse maagd In sluimering bespied!…

De Landgrond, verspilde Zijn zoet niet voor ons: De Zomer mocht naken, Wij voelden geen blaken Des koestrende zons. De Winter mag naadren, En wouden ontblaadren, Wy vrezen geen vorst. Geen dagen verdrieten, Daar de uren me ontschieten, Geklemd aan uw borst.…

De Landgrond verspilde Zijn zoet niet voor ons: De Zomer mocht naken, Wij voelden geen blaken Des koestrende zons. De Winter mag naadren, En wouden ontblaadren, Wij vrezen geen vorst. Geen dagen verdrieten, Daar de uren me ontschieten, Geklemd aan uw borst.…

Gans de Dag is klare kracht, late lente - zware vracht groen de bomen dragen - klaar de blauwe lucht op 't sterk daken-rood, geducht bolwerk, blaak'rend in de Dage!…

dat de vreugd, die thans uw schuldloos hart doet blaken, Bestendig, duurzaam, wezen kon: (Daar knipt hij, Janslief! met een schaar in uw japon.) Zoet rozenknopje! dat uw blaartjes gaat ontsluiten... (Ga naar Mama, en laat je neus reis snuiten!) Zo zacht, zo geurig en zo fris! (Hij maakt mij ziek, zo vuil hij is!)…

Zeg het mij, herhaal het mij, Dat ik u gelukkig make, Dat de zucht, waar van ik blake, Als ik u mijn leven wij', Niet vergeefs ten hemel steigert, Noch dat God Zijn zegen weigert, Als ik 't oog naar boven sla Voor uw welzijn, dierbre Gâ!…

de avond-bare' in gloren, en uw begoochling aan deze éindloosheid geneest, en - komt geen adem 't staal der stillende ebbe storen, - glim-lachend in uw beeld uw eigen broosheid leest; zo gij was 't brein nog vol van wonderlijke waken, - uw oog naar menslijk-deinzende einders hebt gekeerd, en zaagt met wrange lach de nijd'ge steden blaken…