Alle inzendingen over Brokken in mijn keel

Een steen in mijn maag, een brok in mijn keel die alles tegenhoudt wat zijn weg naar binnen wil vinden, en de ruimte van mijn gevoel inneemt. Verlaten door jouw hart, maar toch nog gevangen door jou. Mijn verstand wil weg, maar mijn gevoel blijft trouw.…

in m’n keel Later condoleerde ik hen: grootmoeder en kleindochter De Kat, 20 jaar, was waardig begraven Met bloemen en met muziek En met tranen, die de aarde Iets wat vochtig maakte Alsof deze ook verdriet had gekregen Om het sterven van die lieve schat, Kat!…

Je ziet de beelden op de buis Je hoort de verhalen van mensen, net weer thuis Het is niet te bevatten, ik krijg een brok in mijn keel Blijft er dan op deze wereld echt niets meer heel.…

Terwijl zij weer in gevecht trok Tussen twee werelden in Ontstond er bij mij een akelige brok In de keel En mijn hart brak van verdriet Die hield ik niet meer heel. Want was zij bijna bij de leegte? Of bijna terug bij ons?…

in de keel met tranen in de ogen we voelen ons even een 17 miljoen N(m)ederlanders op dat kleine stukje aarde daarna een 3 maal hoera voor WA die ons allen vertegenwoordigd en ook wel een aanmoediging kan gebruiken Leve de Koning Leve Nederland Leve de aarde…

Van de inhoud krijg ik dan echt een brok in mijn keel. Jij bent mijn zon met die magische lach. Dat was ook het eerste wat ik van jou zag. Daarna kwamen die ondeugende en glinsterende ogen. Daar werd mijn hele ziel en zaligheid door opgezogen. Ik moedigde jou aan om naar dat warme land te gaan.…

Met tranen in je ogen brok in je keel. Hoor je teksten kom terug aub heel. Je weet dat je vrienden en je familie je zal steunen. Maar de komende maanden zou je op je kamaraden leunen. Iedereen zal met beide benen op de grond moeten blijven staan. Heb dus veel respect voor de mensen die er heen zijn gegaan.…

De brok in m’n keel, de tranen in m’n ogen, houden me tegen om wat tegen hen te zeggen. Alsof er iets is, wat sterker is dan mij, iets dat krachtiger is. Ik zou alles willen verklaren, maar zou echt niet meer weten hoe.…

En toch krijgt hij een brok in de keel als hij leest: miserere, Domine,gemituum, miserere lacrimarum ejus / ontferm U, Heer, over zijn zuchten, ontferm U over zijn tranen. De veerboot is al aangemeerd, nu de inscheping nog.…

De Boodschap bleef hangen aan het mes in de romp van de Regisseur brokken in kelen van velen De Boodschap bleef steken in de romp van de Regisseur adem stokte in zijn keel de Boodschap van De Regisseur bleef hangen adem stopte de Boodschap van de Regisseur…

Vaak heb ik ook een brok in m’n keel, soms word het dan even te veel. We gingen samen op kamp, we hadden veel pret, wat een leuke tijd was het. Grappen konden we niet laten, ook zaten we veel met iedereen te praten. Dat is het moeilijkste voor me om te missen, en ik zou het nooit uit m’n gedachten kunnen wissen.…

Druppel uit mijn oog Over mijn wang Langs mijn lippen die toch maar weer zwijgen Langs mijn kin Naar mijn nek en keel waar de ingeslikte woorden zich tot een brok vormen en aanleiding tot een nieuwe traan...…

Een brok schoot in mijn keel, Machteloosheid schoot naar mijn handen, En tranen prikten in mijn ogen. Nooit geweten, Dat het leven zo hard kon zijn.…

Hoe kan je nou zoiets tegen me zeggen, in mn keel een grote brok.. Maar ik weet dat je gelijkt hebt, ik heb me dit zelf aangedaan Groot houdend van buiten, maar van binnen vloeit een traan…

Ik zie je Ik voel je aanwezigheid Ik moet niet denken aan die fijne tijd Maar dat doe ik toch Ik kan niet anders Ik mis je Elke seconde dat ik bij je was herleef ik opnieuw Ik houd van je Een traan rolt over mijn wang Ik haat je Je deed me zoveel pijn Je bedroog me Het liefst deed ik het terug Maar dat kan niet Omdat ik voel, dat ik nog…

ongelofelijk miskend opspelend sentiment schiet naar de keel men wordt confidentieel met grote brokken die onverstouwd in-en-in vertrouwd zijn blijven stokken blijf bij de les in dit proces ook al wellen krokodillentranen komen maagsappen als zure borrels op geef geen kik je blijft meetellen na je laatste snik…

Terwijl toeter en drankorgel spelen zingt Remi een fado in droevig mineur en de anderen spoelen de kelen. Ene Mimi neemt sisi maar wel met een tic. 'Lalala' lalt ze tussen de slokken. Nu pakt ze d'r sleutels. Terug in d'r blik zit ze toonladderzat met de brokken.…

wat mij zo raakt is je gebarsten stem een open vuur dat flakkert in je oog je milde hand die zo secuur de nadruk legt die felheid van je hart waarmee je dweept en mij beweegt je laat de noten beven op de stemvork in je schorre keel…

'k hoor je zingen in het avondrood ' k zie je sluikse haren op je schouders bloot 'k denk eraan hoe je stem mij roert 'k zie mij al door je blik gevloerd 'k vind je een en al een stukje hemel 'k mag je toch zo lekker aards 'k hang een beetje aan je lippen kon ik aan je keel maar even nippen…

ik zit met een brok van verdriet en onmacht in mijn keel... sinds die ene dag viel alles in duigen het leven werd plotsklaps anders, onvoorspelbaar... toch geniet ik bewuster van de mooie momenten... want ik besef, ze kunnen ieder moment weer verdwijnen als sneeuw voor de zon...…

Ons zoveelste gevecht De zoveelste ruzie Nog een grens verlegt Een bevestigde illusie De lieve vrede bewaren Ja en amen uit mijn mond Dwars door je heen staren Terwijl je mijn hart verwond I've been there, I've done that Over and over again Wat wij delen in bed Is de reden dat ik je nog ken We begrijpen elkaar meteen Als we ons…

Toen zij mijn hart gebroken had reed ik huiswaarts op mijn fiets en zocht naar nachtelijke troost in dertien gore kroegen. Dronken van verdriet en vodka en stoned als een aap kwam ik ten val en brak mijn beide polsen en een rib. Geplaagd door ochtendlijke flarden van de kater met een gebroken hart en leden en een verbazend stijf gevoelen…

Mijn tranen willen niet komen, blijven steken in mijn keel, Die brok doet me pijn, mijn lichaam in z’n geheel. Heb mezelf voor de gek gehouden, jij droeg je steentje bij, En nu is het echt over en ben ik alleen met mij.…

ik had je keurig moeten kelen je warme bloed proeven in kleine slokjes, als een grote kasteelwijn, je zorgvuldig bereiden, delicatesse per delicatesse en je opeten, aan een feestelijk gedekte tafel, met kaarsen en een bloemstuk dan had ik je rustig kunnen verteren en was je niet zwaar op mijn maag blijven liggen…

Ik liep weg, om te kijken of je achter me aan zou komen. Ik keek achter me, maar waar was jij? Jij zag iemand anders, iemand die mijn plek kon innemen. Je keek me nog aan, ik kon mijn blik niet van je afhouden. Maar je ogen zeiden dat je niet zoveel van me kon houden als ik van jou. Ik ging langzaam zitten. Ik voelde me leeg. Ik keek nog even achter…

vol brokken streelt zij zijn lokken vertrouwt hem weer maar kent zijn jokken…

Onzichtbaar vaar je mij tegemoet op mijn eenzame tocht langs wijde oceanen van de grenzeloze tijd, onhoorbaar dringt je wezen door tot mijn intiemste luisterpost, je kent mijn wegen, die je ontcijferd en gelezen hebt, vaak gezwegen, omring je mij, ik adem met een brok van afscheid in mij keel, ik zal huilen als mijn lot mijn kist…

zich verzamelt in mijn keel ben ik dan de enige die dit nog ziet?…

brandbommen vallen als roofvogels uit de lucht een sissend geluid het klinkt als ruw ijzer dat over stenen schuurt het snijdt door merg en been een hoog geluid de opengesperde mond van mijn moeder haar Schreeuw een kind springt in het riviertje buigt het hoofd onder water het wacht op stilte een bamboe rietje steekt…

Ben ik de groene weiden die door de wereld wordt begraasd met een brok van onverteerde waarheden in z’n keel?…