26470 resultaten.
Confrontatie
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 83 Het atelier, een kille en lege arena,
bevat al het materiaal dat hij bezit,
aan de wanden hangen zijn werken,
op een ezel een doek, uitdagend wit.
Als in een roes, het penseel als wapen,
valt hij aan, maar komt zichzelf hard tegen,
want hij is de verf, het druipende palet,
hij existeert in woeste lijnen en vegen.
Hij beseft hoe weerbarstig…
Sprekende handen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 72 Hoerwel ze nu meer van de aarde is,
zit haar lichaam nog vol verhalen,
wel is het moeilijker ze te lezen,
steeds onduidelijker worden de signalen.
Maar haar rusteloze ogen liegen niet,
haar stem, nu haperend en krachteloos,
kan niets verbergen, met heel haar lichaam
laat ze zien dat ze verdrietig is, blij of boos.
Toch zijn het vooral haar…
Beneveld
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 202 Ik ben het woud ontvlucht van de woeste kroegen,
zweterige ruimtes vol oeverloze prietpraat,
de straten deinen onrustig op en neer,
het is heel vroeg, maar veel te laat.
De zon heeft de huizen al in brand gestoken,
vreemd schokkend schuiven ze langs elkaar,
het plein is een traag golvend meer,
waar ik onzeker dwarrelend over vaar.
Graag…
Je sprak via bomen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 39 Je sprak met mij via de bomen,
groeiend achter met helmgras bedekte duinen,
sluimerend langs stille verlaten wegen,
bloeiend in plantsoenen, diepe binnentuinen.
In het geritsel van bladeren en twijgen
was helder de klank van jouw stem te horen,
maar die werd omgebogen in hortend gefluister,
werd minder vitaal, ging langzaam verloren.
Door…
Ouder worden
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 124 De toekomst is schraler geworden,
meer afgepaald, scherper omlijnd,
het troost schenkende verleden rijker.
Het niet te vermijden eind
doemt al op, komt in zicht.
Vasthouden aan wat ooit was
kan stuk maken wat nog voor mij ligt,
dus leef ik opgewekt voort in het heden,
en als het eenmaal zover is, als ik verdwijn,
keer ik terug naar vanwaar…
Wisent
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 63 Nabij het modderige pad,
aan de rand van het Noorderplantsoen,
staat, in scherpe schaduwen gevat,
de grijze wisent in 't groen.
Massief en vol intense kracht,
de kop strak naar de grond gebogen,
houdt hij roerloos de wacht,
hij kent angst noch mededogen.
Dreigend en aanvalsbereid,
door kastanjebomen in de rug gedekt,
hunkert hij naar de…
Zomeravond
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 56 Met fles en glas de trap afdalend,
loop ik langzaam de verwaarloosde tuin in,
ga zitten in de verweerde stoel,
vaag zichtbaar in de schemering.
Een zoele wind houdt zijn adem in,
ritselend klimop bedekt bemoste muren,
donkere struiken voeren weemoed aan,
zacht klinken de stemmen van de buren.
Ik hoor hun inhoudend gefluister,
ruik de zware…
Boom in de ochtend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 43 Mijn ruwe huid, die kwetsbaarheid verhult,
zegt mij dat het bos nog vrij is van geruchten,
het vredig ritselen van mijn buren,
rust en stilte, doen mij genietend zuchten.
Ach, kon ik maar voorgoed wonen in dit moment,
met bladeren nog vochtig van de ochtenddauw,
wortels, vrij kronkelend in de koele aarde,
en takken, zich strekkend naar het…
Het komt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 Het nieuws sloeg niet in als een bom,
stuitte eerder op koele onverschilligheid,
een oceaan van oorverdovend zwijgen,
er was nauwelijks verzet of strijd.
Mensen stonden als beelden, hard bevroren,
staarden, onder een vlammende lucht
met uitgebluste ogen, apathisch,
geen spoor van paniek, geen vlucht.
Velen veranderden in applausmachines,…
Smeerlap
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 Je beweegt je schijnbaar opgewekt voort,
smaakvol gekleed in een sociale jas,
gebruikt smeltende taal als vangnet,
maar jouw ogen zijn koud en hard als glas.
Er trilt afgunst in je stem,
er leeft wreedheid in je gezicht,
de ander komt niet in jouw wereld voor,
noch de ravage die je hebt aangericht.…
Vannacht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 42 Vannacht was ik de warme aarde,
wat uit mij groeide reikte steil omhoog,
witte wortels doorkliefden het duister,
zogen zompige kleigrond droog.
Vannacht was ik de omarmende zee,
een verzwelgernde grijze oneindigheid,
die, wild door mijn lichaam stromend,
mij losweekte van ruimte en tijd.
Vannacht was ik de peilloze open hemel,
verborgen…
Herbeleving
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 61 Onweersdreunen riepen je uit bed,
je was beneden gaan zitten
en staarde in het nachtelijk duister,
je had de fles voor je op tafel gezet.
Zo kon je het noodweer beter verdragen
verklaarde je, maar ik wist
dat je de flitsen en donderslagen
beleefde als granaatinslagen.
En dat je nu vergeefs probeerde,
gehuld in een nevel van ouwe klare,…
Speeltuin in oktober
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 49 Scheef in roestige kettingen
hangen de schommels bladstil
onder kale zacht wiegende takken,
voor het kind dat spelen wil
is het te laat in de tijd,
de zandbak vol afval en hondepoep,
de glijbaan, stroef van het zand,
die niet meer glijdt.
Nog klinkt dichtbij vrolijk geroep,
zo passend bij dit kinderlijk domein.
Het tafereel blijft echter…
Vertrek
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 100 Als ik vertrek,
dan niet
met grote woorden
of veel kabaal,
maar stilletjes,
liefst helemaal
geen taal.
Een glimlach
volstaat,
ik knijp even
de ogen toe,
't is goed zo,
ik ben moe,
ik ga.…
Bomba's zwijgen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 49 In de spiegelruit is te zien
dat het flink druk is in de zaak,
mensen lopen haastig in en uit,
worden geknipt, geschoren,
er is veel beweging en geroezemoes
er valt nauwelijks iets te horen.
Bomba knipt rustig en zorgvuldig
een wat oudere grijzende man,
zegt dan voor iedereen verstaanbaar:
ik knipte van de joden het haar
voordat ze de gaskamer…
Diepe vijver
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 28 Een diepe vijver met groengrijs water,
in zichzelf rustend, bewegingsloos,
bladeren van een overhangende tak
drijven op het donkere oppervlak,
er is wat zwerfvuil ingewaaid.
Een windvlaag, die over het water strijkt,
het voorzichtig en heel zachtjes aait,
doet het rimpelen, maakt kabbelende golfjes,
opgelost voor ze de walkant hebben bereikt…
Geluk
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 77 Geluk, ongrijpbaar,
ligt, vluchtig als adem,
in je besloten.
Is smeulend vuur, dat,
kort van duur,
plots op kan vlammen.
Is de streling van een hand,
koele ochtendstilte
op een verlaten strand.
De onbevangen oogopslag
van een kind,
eeuwigheid in een moment.…
Diepe vijver
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 58 Een diepe vijver met groengrijs water,
in zichzelf rustend, bewegingsloos,
bladeren van een overhangende tak
drijven op het donkere oppervlak,
er is wat zwerfvuil ingewaaid.
Een windvlaag, die over het water strijkt,
het voorzichtig heel zachtjes aait,
doet het rimpelen, maakt kabbelende golfjes,
opgelost voor ze de walkant hebben bereikt.…
De herten
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 100 De stilte suist in het zomerse bos,
insecten dansen zoemend om mij heen,
langs zanderige paden bedekt met mos
staan kruidig geurende dennnebomen
roerloos in de berm te dromen.
Een onbarmhartig hete zon markeert
op open terrein de lege plekken,
waar schaduwen en lichtvlekken
de realiteit een andere betekenis geven.
Dan hoor ik ze naderen…
De hospikken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 46 Snorrend hoort hij ze 's nachts overvliegen.
Hoeveel? Zeven, acht, misschien tien?
Dreunend slaan de granaten in bij As Siddiqine.
Kort daarop braakt de radio
de panische stem van de luit:
"Stuur de hospikken, verdomme, de hospikken!"
De hospikken rukken uit.
De hospikken zijn terug,
ze zitten met gebogen rug,
ze zijn bleek, kijken elkaar…
Thuiskomen op Schiermonnikoog
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 44 Ik proef het zout weer op de lippen,
de heldere lucht die mij omarmt,
het strand herkent de afdruk van mijn voeten,
de zon, die strelend mij verwarmt.
Schelpen voelen aan als vroeger,
hogerop het hete zand dat stuift,
de vloedlijn nog op dezelfde plaats,
het helmgras dat geestdriftig wuift.
Schelpenpaadjes kronkelen achter de duinen,
de…
Zwijgen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 76 We zitten op het stille terras
in warm avondlicht,
het plein is aangenaam leeg,
ik kijk naar jouw gekweld gezicht.
Jij behoort niet tot het soort
dat achteloos met woorden strooit,
maar in zwijgzaamheid geborgen
spreek je toch meer dan ooit.
Wees niet bang, zeg ik,
gooi de deur niet in het slot,
ik ben er, zit tegenover je,
iedereen komt…
Laatste gesprek
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 78 De hoge bomen, zwart in het late winterlicht,
wierpen vreemd langgerekte schaduwen op het gazon
en op het bankje waarop wij zaten in een stille leegte,
die groter werd toen het trage sneeuwen begon.
Jouw handen en haar roken nog naar de herfst,
je gezicht was vaag zichtbaar in de schemering,
met verwachtingsvolle ogen, als die van een meisje…
Gronings landschap
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 62 Een landweg, die lineaalrecht akkers doorklieft,
aan weerszijden geflankeerd door hoge bomen,
krom gegroeid door de eeuwige westenwind,
dode bladeren door donkere aarde opgenomen.
In de uitgestrekte verlatenheid verzonken,
gehuld in nevel, door de aarde uitgebraakt,
een enkele boerderij, die het kleinmakend besef
van oneidigheid verhevigt,…
Laat maar gaan
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 95 Laat nu maar gaan,
je bent niet meer die je ooit was,
door wat je omringt bewogen
beweeg je je onzeker tastend voort,
jouw stem wordt steeds minder gehoord.
Laat het maar los,
want hoewel zelf onvergetelijk,
ben je bijna alles vergeten,
je bent er nog omdat je in ons woont,
ook dat zul je niet bewust meer weten.
Laat alles varen,
en meen…
Herfstleven
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 65 Als je je ogen sluit, niet beweegt,
hoor je in onderaardse holen de muizen,
kruipende spinnen die argwanend naar je staren
vanuit fragiele door henzelf gesponnen huizen.
Je hoort het knisperen van het dorre blad,
hoe vette regenwormen diepe gangen graven,
pissebedden onder vochtige stenen gevlucht,
op zoek naar een veilige haven.
Wanneer…
Ik droomde dat ik nog een kind was
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 50 Ik droomde dat ik nog een kind was,
bij mijn ouders aan tafel was aangeschoven,
ze glimlachten met hun gezicht van vroeger,
geluk was naar de nacht verschoven.
Zwijgend zaten we dicht bij elkaar,
bewegingsloos en kaarsrecht op onze stoelen,
het vertrouwde vertrek was dun verlicht,
ik kon hun warmte voelen.
Toen schrok ik wakker van iemand…
PTSS
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 66 Hij uit het niet, maar 't ligt op de loer,
angst, opgekropte woede,
spanning die hem wakker houdt
en constant op zijn hoede.
Hij voelt zich schuldig, schaamt zich zo,
vindt niet de woorden dat te zeggen,
hij denkt dat hij tekortgeschoten is,
maar hoe dat uit te leggen.
In de groep zijn woorden niet nodig,
voeren ze dezelfde strijd,
gedeelde…
Doodlopend spoor
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 61 Het was vroeg en bladstil
in het schemerende bos,
ik was er alleen
en volgde het spoor.
Het sneeuwde licht,
niets dan witte
zachtheid om mij heen.
De bevroren aarde
protesteerde krakend,
leek, overal waar ik liep
om antwoord te vragen,
maar de in nevel
gehulde bomen zwegen
en zuchtten diep.
Het dwarrelend bewegen
nam snel toe,…
Thuiskomst
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 117 Hij wist dat hij zou worden opgehaald,
ziet ze staan, een groepje lachende gezichten,
dat druk beweegt en vrolijk zwaait
als hij de vliegtruigtrap afdaalt.
Op weg naar huis is er druk verkeer,
de mensen jakkeren als gestoord,
maar het gras, groener dan gedacht,
is net gemaaid en geurt zoals het hoort.
Thuis gaat alles sneller dan verwacht…