Alle inzendingen over DONKER GEURIG SJIRPEN

als het jaar zijn einde nadert verblijf ik wat dieper vanbinnen de hemel duikt dan ongevraagd in mijn ziel alsof ik het sterven, haast gedwongen moet leren beminnen het hangend grijs dringt zich door mijn huid om de maakbaarheid te vertragen en de winterslaap te verkiezen tot mijn allerlaatste bruid als hoop verder reikt dan het…

soms is alles donker en stil donkergrijs en kil niets dat nog wil alleen en stil in huis geen geluiden te horen niemand gaat me storen in dit donker en stil hoe hard ik ook gil hoe graag ik ook wil niemand zegt sst stil ze slaapt straks is het weer licht het einde in zicht zal het duidelijk zijn rauw en bezeerd van deze pijn…

soms is alles donker en stil donkergrijs en kil niets dat nog wil alleen en stil in huis geen geluiden te horen niemand gaat me storen in dit donker en stil hoe hard ik ook gil hoe graag ik ook wil niemand zegt sst stil ze slaapt straks is het weer licht het einde in zicht zal het duidelijk zijn rauw en bezeerd van deze pijn…

Er gaan deuren open die normaal gesproken dicht blijven voor altijd op slot todat haar vingers zo gaaf geschapen de sleutel zachtjes omdraait ga of sta stil in de storm ga en ga alleen niemand herkent je het is donker…

maak het donker zo donker zo veilig in de nacht voelt ze zich heilig het maakt haar zacht niemand die haar ziet haar schreeuw hoort au jouw licht mag het uit? het doet me zo’n zeer en zoveel… zoveel meer…

maken graag een rit hopende dat ze niet klem komen te zitten…

aan het einde van de dag als de wolken de hemel sluiten lijkt de toekomst reeds geleefd nu de jaren in rap tempo verstrijken overvalt mij het verlangen naar jonger te zijn nu de jaren in rap tempo verstrijken lijkt de toekomst reeds geleefd als de wolken de hemel sluiten aan het einde van de dag…

Achter mijn gesloten ogen maakt de duisternis geen geluid. Ik ben er bijna niet. Van binnen raast mijn hart en angst dat elke slag de laatste is.…

Er wordt heel wat afgespaard hier in ons huis en nu al helemaal want de lamp gaf de geest, het is donker hier het sparen werd ons fataal, er zullen nieuwe moeten komen Zodat we van ons spaarlampen- saldo kunnen dromen...…

het duister is verwrongen je geloofde mij niet toen ik struikelde over zoveel schemer de rand van de wind sneed flarden dag takken zwiepten flitsen beelden toen het oranje licht blauw schaduwde en je geloofde mij niet toen ik zei voel het zwart je werd verslonden -…

ik hoor de regen vlagen over ons huis de stormwind rukt aan onze luiken en ik weet je buiten in het donker ziek je jaagt je wagen door het zwarte water vechtauto's schieten jou voorbij jij rijdt verder door de nacht naar die altijd luide stad ik wacht…

Plooi mijzelf naar u Mijn lief, ik glooi, ik gloei In uw wezen wil ik zijn Ik ben uw tooi, ik groei Naar geurige bloesem mijn Van ego ontdaan trek ik u mij aan Heb u verstaan, schijn uw maan Ik ken geen grief, want Ik heb u lief.…

Lichtblauw Lichtgroen Geel licht Wit licht Voorjaarsgezicht De aarde geurig Meisjes en jongens kleurig Warm van binnen en van buiten Vogels fluiten LENTE…

de wind die ooit dit veluwse land in ijzige strengheid formeerde waait nu als een warme streling door mijn haren en mijn heide subtiele paarse geurigheid wolkt tot de verre einder…

Soms in het donker wordt ik wakker terwijl licht mijn wezen omarm Stoor me aan het daglicht het donker is wat mij raakt Ik kijk maar zie niets En weg is de kracht dan leef ik de dag Tot ik morgenzon weer zien mag…

feest in de kleine kerk want jij zweeft binnen aan de hand van je vader mooi als een geurige bloem bepareld in de ochtendzon straal je in gewijde schemer waardig in statige eenvoud…

Laat me je herinneren als een mooie geurige bloem in een voorjaarstuin laat me je herdenken als een knielende engel die de bloem bewondert laat me aan je denken als een bloemenengel die de schoonheid bemint zodat ik die niet vergeet…

Ik wil niet wéér strijden tegen die demonen in mijn hoofd ze zouden mij nooit weer verslaan ik had het mezelf nog zo beloofd Ze drukken me naar beneden met al hun kracht terwijl ik naar boven wil en iedere dag moet vechten met man en macht Ik haat ze zo door en door ik voel ze marcheren en ik, ik kan niet anders dan ze proberen…

Je bent als wind O lief, een zacht briesje geurige magnolia Waait over palmen en zee het gewonde hart verwarmd innig dicht bij Je bent zonsopgang en zonsondergang volledig tijdloos aan mijn zij…

op de vrijdagse kaasmarkt van Alkmaar mocht ik van een kaasmeisje proeven: smeuïg smolt haar sneetje op mijn tong haar lekkers was geurig en hartig als puntrijpe camembert heel anders dus dan Hollandse maatjes, die kereltjes lust ik zo niet…

De oorlog is me overkomen de vijandige mensen mijn buren en familie ik moet hoe dan ook mijn verlies nemen Het donker leert me te aanvaarden dat ik onkwetsbaar ben niet hoef te vluchten mijn ziel is mijn asiel als ik dood, dood ik liefdevol met een zilverglans om mijn plicht die geen spiegel is van hun motieven…

Vannacht dansten wij weer onder de sterren, lachten samen naar de maan. Ik hoor het jou nu nog zeggen, kom lekker dichter tegen mij aan. Wij sloten onze ogen, vertrouwend op elkaar. Onze hoofden iets gebogen, voorzichtig streelde ik door je haar. Mijn mond voelde je warme adem, jouw handen gleden over mijn rug. Woorden als zoete balsem…

Er verschijnt een zee van zoemen boven 't vlakke Friese land geurig kruid en paardenbloemen stempelen het florissant een grutto kuiert door het groene fris 'k geloof nooit dat God er verdwenen is.…

Ik ben het bos, zo dicht en donker — jij spat en speelt er als zongeflonker. Ik ben de droeve, dromerige hei — jij bent de purperen bloemekenssprei. Ik ben de mosplant, zwart en treurig — jij bent het viooltje, fleurig, geurig.…

Waarde vriend, mijn dank voor deze erudiete ochtendgroet dewelke ik ...nadat ik door mijn grote harige spitsneus met haar lieve grote donkere reebruine ogen en haar slanke voorpoten zacht rustend op mijn arm uit de diepste troggen van mijn nachtrust ben gewekt in de hoop dat mijn geliefde ochtendbode eveneens in vleugen geurige…

Meestal is ze geurig, diep donkerrood. Maar soms is ze treurig, bang en in nood. In mijn hart, daar bloeit een roos. Mijn dierbaarste part, dat jouw zijde koos.…

Tastbaar het boek, Gevoel dat wakker wordt Door het papier Dat ik vasthoud, Geur die uit Bladzijden opstijgt Als het lekkerste Aroma ooit, Tijd die is verstild En voor eeuwig is Vastgelegd - Hoe het ook leest, En hoe het ook klinkt, Emotie en pijn Zijn tastbaar vervat In geurige inkt…

Soms zie ik spoken 's avonds laat op straat in een vuilwitte jurk jij die niet bestaat of mager in een pak van vooroorlogse snit mijn vaders gelaat of tot mijn schrik in een spiegelruit mezelf die verdergaat. ---------------------- uit: 'Dichter', 1995.…

gordijnen rafelen in het duister in het licht zie ik jouw gezicht een landschap dat ik op mijn duim ken ik ontdenk iets nieuws de weerkaatsing van de maan belicht de wol op het kleed je bent niet naakt als een slak je hebt de vacht van een wolf ik wil het paradijselijke landschap zien het is een bedrog je witte tanden hebben mijn hart…

In het donker Lig ik naast je Geen geluiden Soms een zucht Mijn arm om Jouw lichaam Niets hoeft meer Intens gevoel Doezelend Draai jij om Op mijn voorhoofd Een zachte zoen De aanraking Vervult mij Een glimlach Op mijn gezicht Nooit gedacht Door jou zo Geliefd te zijn…