het sterven beminnen

als het jaar zijn einde nadert
verblijf ik wat dieper vanbinnen
de hemel duikt dan
ongevraagd in mijn ziel

alsof ik het sterven,
haast gedwongen
moet leren beminnen

het hangend grijs
dringt zich door mijn huid
om de maakbaarheid te vertragen
en de winterslaap te verkiezen
tot mijn allerlaatste bruid

als hoop verder reikt dan het zicht
en bergen zich uitstrekken tot de kim
in de laatste smeulende dagen

kan ik slechts wachten op wat licht
en mij, aan de natuur ootmoedig,
in overgave te gedragen

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 14 december 2007

julius-dreyfsandthotmail.com

donker

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 16 stemmen 426