Alle inzendingen over David Cameron

Kon ik je maar even vast houden Het lijkt zo gewoon Mijn armen om jou heen gevouwen Het voelt als een droom Als jouw lippen de mijne raken als een kussen van fluweel onze harten in vuur en vlam geraken als ik zachtjes door jouw haren streel Gewoon even staren naar de sterren Jouw hand verankerd in die van mij Gewoon genieten zonder te…

wit eenzaam toilet verbondenheid met velen een menselijke, onontkoombare behoefte doorspelen!…

nacht komt wonderlijk dichtbij neemt mij in zich op nog zie ik in de vage gloed van buiten aldoor brandend neonlicht bladlappen buigen wil ik dat hier beweging is hoor onheilspellend engelenhoofdjes ritselen vleugelvruchten vallen ontvallen roteren boven de sloot draaien om hun as geruisloos en ik wil met hen zinken nerven…

Wij hebben leeftijd, maar geen ouderdom. het deken uit de picknickmand spreiden wij gedachteloos in het gras. wij ontkurken wijn, snijden het brood met vaste hand, voelen ons vrij en blazen bloemblaadjes weg die rondom ons dwarrelen, dreigen in een glas te vallen. ons leven lijkt nog op een tekenfilmtafereel: sprinkhanenconcert, bordkartonnen…

ik vraag om een huid van vacht zo ruw en stug als van een rendier zie me als een hongerige hond draaf door een woud door het donker lichtvoetig alsof vogels me dragen kijk hoe vluchtig mijn spoor in het zand weggevaagd door de wind onzichtbaar voor handen die het stof uit mijn vacht willen vegen mensenvingers die me uit mijn vel willen schillen…

je verschijnt in het maanlicht met een haan onder je arm kinderen zouden je achterna rennen maar kinderen slapen ’s nachts dat alleen ik je zie lopen onder de zwijgbomen bij het stiltewater zie staan en je van een afstand kan ruiken nootmuskaat en tabakslucht door het open raam en zo hooghartig en kalm als je hier gekomen bent in de klederdracht…

het zwarte oog. het gelig wit van levend bot zwaait heen en weer van zeldzaamheid zich niet bewust en slechts zichzelf terwijl het lobbert door mist en dras drukt natte, malse snoet in gras. waar het ook tast daar vind het kruiden, groene scheuten. richt zich op verrast tot aan de punten van het jong gewei het gelig wit van levend bot zwaait…

voordat u achteloos voorbij loopt ik verkoop bloemen iedere avond, iedere avond onder een lantaarn soms vind ik er zomaar iets, een hond aan een riem, van goud een kleine olifant, een blad dat glanst, houdt u van bloemen? soms werpen ze een kus, soms stokken of grappen dat ik me mooier moet maken tegenwoordig verschijn ik in een lange zwarte…

hoe lang kun je wegblijven zonder dat het fout gaat de rust op het plein is onmisbaar in het licht van de maan glanst een blad sla, het huis van de buurman is leeg gehaald met een kleine truc verdwijnen een fiets, een naaimachine, een brood, een afgetrapte schoen het is al na twaalven en je komt om de hoek als het warmer wordt kan het zijn…

sinds tijden kijk ik weer van dichtbij naar die zonderlinge maaksels: de schorshuid diep gegroefd ruwe gravure van droog-ritsen wirwar-stroompjes doorsnijden winden zich waarin kermesrood een rondhangen traag trekken van vuurwantsengewemel stamopwaarts voortschuift tastend voelhoorns volgend aldoor snijdende honger drijft hen van ver…

nergens staat tijd zo stil dan in een leeg een eindigend gebouw op een kier staan vastgeroest de stalen deuren als bevelen zij reizigers onbehuisd het uitbeveiligde onthevene gegruizelde raamloze binnen te gaan niets sluiten ze nog af wie daar binnen staat voelt zich buiten de wind wervelt bladeren in een hoek droge takken en dode libellen in…

alsof het water vuur is deze vroege voorjaarsdag lichtzinnig de onwetende blik die in gestold rood alleen schoonheid herkent uit granaten gestoomd trotyl – nog niet giftig ontvloeit het de bast van zeedennen? hier stroperig in de dorst van de sloot gesijpeld en ijs geworden. zichtbaar. het vuil van vergissingen zinkt weg na de dooi de diepte…

zelfs op onbekende paden – hier vol vergeelde bladeren willekeurig voor mij uitgespreid zoek ik de weg naar het vertrouwde dat mij verbindt met een niet meer in te halen tijd het verbond van zomereik en winterlinde (wild het woud) vol oude volksnamen als lichtminnend sterrenmuur in tuilen bloeiend hemelsleutels boterbloem verguld waar ik als…

hoe mooi zeg gewoon hoe mooi ze groeien vanzelf ademen en leven dicht opeen en nieuw onder de donkere bomen de oudsten als gul gemorste melk of sneeuw sneeuw is er niet gevallen geen vlokken tussen de bomen dwaling van zonnevlekken maar plotselinge witheid wildheid van bloesems slaat uit in dit scherfje ongerept winterbos dat thuis en haven…

, Daan en jou 'Dans mee, rode schoenen aan Dans de blues mee Dansen met het lied gezongen op de radio …' * David Bowie – Let’s Dance Let’s dance, put on your red shoes And dance the blues Let’s dance to the song They’re playin’ on the radio…

De Messiaanse Koning! Waarom woelen de volken tegen God, verzinnen naties ijdelheid en spot? Machtige leiders, zij spannen samen, om de val van Zijn Zoon te beramen! Laten wij daarom hun banden scheuren, touwen van ons werpen zonder treuren! De Heer die in de Hemel zit, Hij lacht, Hij spot en heeft hen tegenslag gebracht! In Zijn Gramschap…

Stilletjes neemt het publiek haar plaats in onder begeleiding van zachte muziek toneelknechten rollen het decor naar `t midden geruisloos opent het gordijn de tragiek het gaat niet zoals bij Heintje Davids déze hoofdrolspeler verlaat heel uniek het toneel om nooit meer te spelen, dient een recensie nimmer meer van repliek…

We wensen elkaar de vrede want morgen is het kerstmis het zilver wordt gepoetst Het kristal gewassen fonkelt als ster van David In top van boom Een engelenkoor zingt op hoge toon over het kindje Jezus dat is geboren in een stal zilveren klanken boven ravijn en dal Ongenode gast op het gemaskerd bal.…

Ik heb respect voor de commissie Davids. Was al tegen een inval voor zij voor waren.…

Nacht Zij hielden de wacht Zaten daar herders in de nacht Omgeven door stralend licht Hadden zij hun blikken omhoog gericht geschrokken van vreugd Hij zei : "Wees verheugd heb geen angst later komt de scheidingsangst het is in de stad van David dit was een prestatierit nu is het de koning die hem achternazit verzamel je en ga heen…

Het lot van de gelovigen en anarchisten. Alles wat ontstaat vanuit de handen van Gods kind, is mooi, het gaat hen qua schoonheid geheel voor de wind. Hoe hebben zij dat toch meegekregen, die geweldige rijke zegen? Door het Woord van God, waar zij geheel naar leven, Zijn Zegen is dan het Loon, dat Hij zal geven. God zegt in Zijn Woord…

Rechtop In De diepste Krochten van Haar lijf Staande ovatie Perfecte eenheid Ejaculatie *Deel van een zin uit een hoeveelheid aan prachtige regels uit de AWB-thriller 'Niets dan de waarheid' van David Baldacci.…

Een spruitje heeft de Heer geplant Te Bethlehem in 't Joodse land Uit Davids stam gesproten Vol Koninklijke loten. Zijn twijgen staan wijd uitgebreid Met bloemen sierlijk overspreid Als met een paarlen krone. Geen schoonheid is zo schone.…

Zure afdronk, deze rode wijn Te jong bedorven, daar waar rijpen, zoveel beter had kunnen zijn Ik zag je teder kussen met leder aan je voeten Zo diep je de bal deed ‘crossen’ kaatst nu de leegte met venijn Zure afdronk, dit rotte azijn Te jong gestorven, moet ik begrijpen en bestel louter nog maar witte wijn, Daar in het “rode” geen…

Als David moeste vluchten Voor Saül de tyran, Zo heb ik moeten zuchten Met menig edelman, Maar God heeft hem verheven, Verlost uit aller nood. Een Koninkrijk gegeven In Israël zeer groot.…

Een psalmliedt Davids 1. Als ick met ancxten ben bevanghen Roep ick tot God met groot verlangen, Want hy tot mijn gebet ootmoedigh Verleent m'altijts een antwoord' goedigh. 2.…

Een psalmliedt Davids 1. O Heer, mijn hert' en is niet hoogh', Ick heb oock gheen hooveerdich oogh': End' stae niet hoogh' noch onverschaemt Na grootersaecken dan m'en taemt. 2.…

Een kunstig lied van David, een gebed toen hij in de spelonk was. 2. Luid roep ik tot de HEER, luid smeek ik de HEER om hulp, 3. bij hem stort ik mijn hart uit, bij hem klaag ik mijn nood. 4. Ik ben ten einde raad, u kent de weg die ik moet volgen, u weet dat op mijn pad een strik verborgen ligt. 5.…

Dit is eene bescryvinge van het leven der vromen, ende eene aenvvysinge van haere gelucsalicheyt: also den onvromen ende godloosen alle ongeluc vvort toegeseyt. 1. Die niet en treed't inder god'loosen raet, Oft op den wech der sondaers niet en staet Noch op den stoel der spotters is geseten, 2. Maer heeft zijn lust in s'Heeren Wet te weten…

Een lied bij de inwijding van de tempel van David. 2. Hoog wil ik u prijzen, HEER, want u hebt mij gered en mijn vijand geen reden gegeven tot vreugde. 3. HEER, mijn God, ik riep tot u om hulp en u hebt mij genezen. 4. HEER, u trok mij uit het dodenrijk omhoog, ik daalde af in het graf, maar u hield mij in leven. 5.…