inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.363):

bast

het zwarte oog. het gelig wit
van levend bot zwaait heen en weer
van zeldzaamheid zich niet bewust en slechts
zichzelf terwijl het lobbert door mist en dras
drukt natte, malse snoet in gras. waar het ook tast
daar vind het kruiden, groene scheuten. richt zich op
verrast tot aan de punten van het jong gewei
het gelig wit van levend bot zwaait heen en weer

--------------------------
uit: Machandel (2013)

Schrijver: Annelie David, 4 januari 2021


Geplaatst in de categorie: natuur

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 1.176

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)