Alle inzendingen over De blinde doler?

Alsof ik blind ware, om mij henen, in donkere diepten schijnt het al verduisterd en verdwenen. 't Is stille! Niets te zien en niets te horen, 't doet mij beven! als 't altijd neerstig bijten van den tijdworm aan ons leven! 1890…

In de verte droom ik tussen stille woorden in spiegeling van water streel ik wolken raakt de wind mij even aan teder beminde gezinde gedachten raakten blind verbleekten die zomer waar het lange licht op handen werd gedragen maar de herinnering blijft zelfs als de tijd speelt en bladert door dagen droom ik tussen stille woorden…

zullen we de nacht verdragen elkaar niet in woorden vatten ons in stilte oefenen zullen we gekleurde herinneringen dragen elkaar blind omarmen ons in dromen hullen zullen we gewichtloos samenvallen elkaar vinden ons ingraven in licht zullen we de loden uren vergeten elkaar troosten ons vermengen met zilte tranen zullen we het…

Laat vrede blinde haat verdringen. Want U bent de Kracht en de Moeder. En liefdesbron tot in eeuwigheid. Amen.…

ik zie, ik zie wat jij niet ziet het is groen en het beweegt het slaapt niet onttrekt zich aan tastbaarheid holt achter blinde feiten, schuilt in laaghangende schemer oogst aanmaningen en onbetaalde rekeningen ergens lijkt bloed te stoppen met stromen aan verjaarde zonden voorbij zou het zo eenvoudig zijn is er droogte na het avondeten…

weet mijn vrijheid werd geroofd niet omdat ik in iets geloof maar omdat ik blind en doof politici vertrouwde die geschiedenis herkauwden tot een ondoorzichtige brij terwijl zij mijn "ik" verbouwden tot een onherkenbaar "wij" weet mijn stem werd verspild door ego's die onbezwaard en kil en blijkbaar zonder eigen wil als elkaar…

In een moeilijke tijd als deze, ben je soms blind voor de gelukkige momenten. Geluk is als de zon schijnt, dat mogen we niet vergeten. Mooi, is het als je ergens mee geholpen wordt, ook dat is geluk. Gun elkaar het geluk dat is toch het mooiste. Als je liefde ontvangt, kan je er heel gelukkig van worden.…

Het blijft steeds vaker zoeken naar stervelingen van de wereldliefde waar verharding reeds lang is toegeslagen struikelend over puinhopen van haat en ruïnes waar de dood waant brandende hitte heerst en verdooft de duivel heeft nazaten te over wolven in schaapskleren jagen in roedels op blinde armen van geest het allerhoogste brein ziet…

Adviseurs en kabinet met blinde angst besmet volhardden in dure plicht tot de samenleving was ontwricht Wee gij, bijna doden Sterven is hier verboden!…

Hier keert het tij en maakt slagzij de maan schuift aan en huilt een traan Een schip vertrekt armen zwaaien harten vol heimwee zee blauwe dagen Een vogel neemt een bad en strijkt zijn veren glad de dag tast blind een kind doet de was De natuur komt nader de tijd verdampt langzaam maar zeker steven we af op een ramp.…

een woest en ledig ideaal wens ik blind voor al het andere -mocht ik mijn kracht vinden wie wekt mij uit mijn half-dood opdat mijn ogen als machtige zoeklichten je in het witste licht zetten opdat onze blik van oog tot oog een star kabeltouw bindt wegvalt van mij alle onwetendheid en onwaarde en in een nieuw en eeuwig begin…

ik ruim mijn oude dromen op de ene verpulvert in mijn handen de andere valt in duigen op de grond de broze droom raakt mijn ziel zacht zingend voert de verstilde droom me mee onderop liggen gekreukelde blinde dromen van ongekende kwaliteit in deinende dromen bezeil ik de zeeën de aarde is een verre bleke stip ik weet…

het verhaal gaat dat we de kamer in betreedbare vlakken hebben verdeeld om iedereen welkom te heten geboortedagen af te strepen met Sport in Beeld en bord op schoot er zijn nog blinde vlekken (min of meer) de onzichtbare poten van de kast wijzen naar beneden, naar binnen als een luchtledige vulkaan, de muur vreest nog steeds de spijker…

er zijn geen woorden voor verschillende soorten van iedere emotie zoals: angst verdriet vreugde eenzaamheid schoonheid vrijheid pijn die ons met elkaar verbinden ieder ervaart het op zijn manier zoals het donker verschillend wordt ingevuld door blinden maar toch is er een taal waarvan we zonder woorden weten wat er wordt gevoeld…

Zachtjes fluistert de wind je naam mensen kinderen fietsen iedereen druk met naar school toegaan Natjes zijn zij in die regen elkaars gevonden voorwerp toch in staat tot samen leven Zachtjes mengt zout zich in mijn glas mensen hun leven wensen en zijn zoals je ooit toch was Blind voor het gedeelde duistere, probeer ik doof ernaar te…

ik wil lopen op het water dat veranderde in wijn zal preken voor de mensen ze vergeven hoe ze zijn roep de blinde haal de lamme zal ze helen naar hun kwaal kies voor liefde roep je vijand voor het laatste avondmaal ik wil God zijn voor u allen samen delen in de pijn weet dat hopen en geloven morgen ook de hemel zijn aan het kruis ga…

wat weten we nog van varen op oceanen van bloed de rusteloze blinde wind en onstuimige regens van werelden die anders buigen wat weten we nog van dingen die glanzen maar binnenin duisternis bewaren wat weten we nog van een ochtend luierend in de rozenstruik van een kersentak die aan het raam klopt de trage wind die vluchtig een…

breekijzers roesten herinneringen slapen in nachten zonder schaduw ooit scheen de zon langs de maan op de sterren blind voor de dag mensen krioelen op de bodem wroetend in de tijd, de wind blaast erosie verbeter de wereld en jaag op de dood voor een nieuw perspectief sporen horen hier niet vandaag is gegeven om het leven te…

Hij werd ten voorbeeld ons gesteld Was steeds met anderen in de weer Hij werd daardoor al jong geveld Vertrok naar eigen hemelsfeer Hij liep op water en genas Leprozen, maakte blinden ziend Dat was wat moeder aan ons las Hij was voor vrouw en telg een vriend Maar wat dat dat met een kind kan doen Opvoeders zien dat niet altijd…

Of is iedereen plotseling blind, te blind om om zich heen te kijken, waardoor ik niemand meer kan bereiken? Zo wacht ik al heel lang, en zo blijft dat ook voorlopig, dat maakt me verschrikkelijk bang, ik voel me zo wanhopig..…

Of is iedereen plotseling blind, te blind om om zich heen te kijken, waardoor ik niemand meer kan bereiken? Zo wacht ik al heel lang, en zo blijft dat ook voorlopig, dat maakt me verschrikkelijk bang, ik voel me zo wanhopig..…

Deze Adonis was blind voor noten Wisselt trompet en meisjesstem In een melig knetterend spel De gouden belofte strandt aan de westkust Na een kaakslag blies hij tandeloos door Door cool jazz en hard gif bedwelmd Een verweesde engel met een verwoest gezicht Sprong uit het hotelraam Alsof hij over de regenboog kon Stort vleugellam neer…

hoe vaak ga je niet gedachteloos voorbij aan mensen en dingen blind voor alles om je heen zoals die vrouwen, zij aan zij uit een ander land en werelddeel zo ingetogen in een kring gezeten de kruiken gevuld, zo zichtbaar gehuld in warme kleuren, steeds op dezelfde plek alsof ik ze voor het eerst hoor fluisteren, hun pure schoonheid…

De scheids wordt uitgemaakt voor blind, als die een mooie aanval verstoord. Als u getuige wilt zijn van bloed zweet en tranen Sta zondags dan aan de lijn en moedig ze aan, deze veteranen.…

de waarheid maar is die te droef lieg dan in mijn smoel spoel mijn biecht weg ik boet me dunkt genoeg ik zei niets teveel deed ik te weinig spoel dan mijn biecht weg wieg wijl ik woel ik blijt, geen honger en alles blijft droog wieg me als ik woel druk op rewind of forward als ik kweel voel de kanker in mijn longen date nooit blind…

De wind spint draden van schapenwolken die wervelend door de hemel zweven waar ze zich in het maanlicht baden voor zwaluwen ze tot wazen weven en ze gewikkeld als ragfijn lint draperen in de schemersluiers van het blinde nevelkind dat door regenbogen begeleid lachend langs de zonnestralen zonder aarzelen of dralen zachtjes naar de aarde…

Ai, hoe schijnt dit hemels kind, Aller zielen licht en hoeder, Zon en maan en sterren blind, Uit de schoot der zuiv're moeder! Eng’len, daal van ’t Paradijs: Zing de hemel eer en prijs, En met vree de harten kroont, Waar een goede wil in woont.…

Nu geef ik haar mijn blind vertrouwen. Omdat ik van haar ben gaan houden.…

Zingen, hoe de donkre wereld zijne ronde reize gaat; zingen 'lijk de merel merelt 'lijk de nachtegaal, die slaat; Zingen, blind, 'lijk vóór alle eeuwen 't laaien van 't onnozel licht; zinge' als zon en maan, flambeeuwen aan het duisterst aangezicht; zingen: vreugde en smart, gesmeten, al wat gloeit en al wat rijt aan de gapend-geer…

Het zielt me dat haar geest zo snijdt besmeurt ze het mes met open wond die in kalme uren van eeuwigheid nimmer de kern van daglicht vond alsof ze het zwijgen lijdzaam hoort volgt ze zorgvuldig gekozen wegen innerlijke beproeving stuwt haar voort zelfs blijk van liefde houdt niet tegen blind voor wat haar wezen vreest zoekt ze naar eigen…