Alle inzendingen over De brug

De Aarde kleurt weer Rood, door hen die liefhebben een brug te ver is!…

Zij noemt straten straat, maar kent geen brug, en kent geen -- doodlopende weg.…

een brug is opgehaald de overkant schier onbereikbaar de dood binnen handbereik…

het is de laatse keer als ik traag voortga over de ijzeren brug voel heel sterk verdoofde blikken in mijn verstijfde rug het lukt mij niet om terug zien mijn lijf verbiedt te keren mijn hoop wil alleen op toekomst teren naarmate ik verder schrijd spant de licht gebogen brug mij tot pijl van verwarring een hand aan de overkant…

De brug trillend als weer een trein zacht glijdend over de ijzers nog lang geen verroeste glorie bij het verlaten van de stad verbinding zoekt met de provincie.…

Op de lange brug zie je dat het langzaam opentrekt. Eindeloos ver is de hevige mist, het maakt je onzeker. Een waas voor je ogen. Een sluier van mist omtrekt de kleine wereld. De route ligt in het verborgen einde van de onbekende brug. In stilte heb je de mist nog nooit zo beleefd.…

het kanaal bij de witte brug vaders favoriete stekkie daar ving hij walvissen voor Madurodam…

Dit is de winter je kijkt er zo dwars doorheen klaar zijn de grachten er is geen brug die er aan zou denken te verzuchten…

Vanaf hoge brug zie ik het diepe water kniehoog kajaks dragen…

Zie de brug. De moed. Zie het tegendeel. De overkant.…

Drie bogen één brug twee witte zwanen drijven in het spiegelglad…

het kanaal bij de witte brug vaders favoriete stekkie daar ving hij walvissen voor Madurodam…

De bomen op de brug verbinden met uiteenlopende gevoelens wat zich niet spiegelen wil in verwijlen: een kruisbestuiving op het netvlies.…

de brug is gebroken.…

Twee broers uit een Amerikaanse stad Waren een ijzerhandel begonnen Dus hadden ze iets ludieks verzonnen En gingen met z’n beiden ’s nachts op pad De brug demonteren ging op zich wel vlug Maar dat wordt ook bedoeld met een “ophaalbrug” …Twee broers zijn in de Verenigde Staten aangeklaagd voor het stelen van een brug. ze verkochten het…

Mijn vingers overtrippelen de gaten Buiten mijn tuin ligt de rivier gebed In maanlicht, en er rijst een brug van jade. Een brug van jade overspant het licht, Mollig van schaduw aan haar ene zijde Een smalle schaduw schuifelt in het licht, En buigt zich over en staart in het wijde.…

Doch de rivier der tranen werd te breed Ik kon niet langer verder Bleef steken aan lager wal Maar nooit gaf ik op Ook niet in het diepste van het dal Verdrinken was nooit een optie Daarom begon ik te bouwen aan de brug van vertrouwen .…

Een brug van letters en woorden naar zin en betekenis die een ander in teksten wist te vangen en die jij mocht betreden. De brug ligt er wel, maar jij moet erover: als je wil tenminste, als je wil.…

Ik vlieg in gedachten met de wind, ‘k zwaai omhoog, voel me even weer kind, ‘k vlieg om de Eiffeltoren langs de Erasmus brug ‘k vlieg met de wind tot de brug horen laat, dat hij eventjes voor wat scheepjes open gaat, de bel klinkt doordringend ik open mijn ogen, de nacht is opnieuw weer voorbijgevlogen.…

Ik ging naar Bommel om de brug te zien. Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden die elkaar vroeger schenen te vermijden, worden weer buren. Een minuut of tien dat ik daar lag, in 't gras, mijn thee gedronken, mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd - laat mij daar midden uit de oneindigheid een stem vernemen dat mijn oren klonken.…

Uiteindelijk komt iedereen het te weten Maar omdat er via de brug geen weg terug is Kan niemand je komen vertellen Over die brug Of wat er verder is. Misschien wil ik het wel helemaal niet weten. En omdat ik dat voor mijn dood niet te weten kom, Ga ik me daar verder niet druk over maken. Maar er over nadenken, Dat mag wel...…

Bouw jezelf de brug voor later over het donkere diepe water.…

gebroken was de brug waarop jij had gelopen wat stappen en een armzwaai vonden we terug de sporen nog ontbloot van dood haalden de overkant in ringen aan je hand ze wenkten blauw maar in een hoofdomdraai wees je de richting aan waarin jij wilde gaan wij zijn afgebogen jouw verte werd een stip de brug is nog gebroken omdat die onze…

Als zij opstaat komt de kracht terug De weg opgaat over de brug naar een plaats waar alle geliefden komen bij elkaar Haar brug ontsluit mijn gehele ziel Haar tocht door mijn geest scherpt hem verruimt hem Zorgen en zonden verdwijnen Kwaadheid maakt plaats Zij verruilt alle pijn voor een bevrijdend blijvend bestand tussen liefde en natuur…

Ik herinner mij een brug over het water twee vlotte karpers nu valt het me te binnen ik heb een hang naar het woordje vlot…

met de zon op mijn rug stap ik over de brug in de nieuwe vallei naar de toekomst het onbekende pad de horizon voorbij…

Je hebt een smalle brug gemaakt tussen het landschap en jouw dromen en het landschap van jouw dromenland toekomst scharniert met ruwe werkelijkheid machinerie van economische welvaart welzijn van natuur in het nauw gedreven verleden rekent af met onschuld allemaal betalen we de rekening zonder natuur is er nauwelijks welzijn de brug is…

Of zwaaien vanaf de overkant als de brug is opgehaald, stromende water houdt de overhand, een onwillekeurige stofkam waart rond, vaak scherp, soms niet getand, blijft de retorische vraag in welk draaiboek we zijn beland? En is er een sluwe wachter die de brug weer neerlaat, waarbij de bomen opengaan?…

over de bug dichtbij niet ver van hier achter vandaan ligt een park en daar staat een appelboom niet ver van hier de brug over die hier achter loopt over de rivier niet ver met een appelboom in het midden in dat park ver van hier is het niet…

Daar in de heldere lucht zie ik een regenboog Maar niet zomaar een regenboog Het is een brug van mij naar jou Het is een brug van alle kleuren Die het leven op doet fleuren Daar onder die regenboog ligt een pot vol goud Als ik hem volg dan kom ik bij jou Daar aan aan het einde van de regenboog, daar vind ik jou Jij bent mijn goud Met…