Alle inzendingen over De duisternis

zou de verte plots dichterbij de dag wonen het woord waardevoller de liefde dieper zijn als je gaandeweg begrijpt dat leven een schitterende lichtflits is tussen twee eeuwigheden van duisternis…

Op het deksel van de duisternis bonken de honden, en monken; maar de nacht houdt stram haar grafieten, haar loodgrafieten palm op de warmte van het licht.…

als het zicht is opgesloten in een cocon van duisternis zie je enkel een zwart verleden en vlucht je voor gemis als je niet mijn roepen hoort als zuchten van genegenheid is het ontvangen verstoord ook al ben je er toe bereid het is de levende dood die de geest besmet met verwachtingen in nood of het uitzien naar niets alsmaar terend…

Oh de koude nacht dat het is de ochtend komt nog van ver en kon ik maar reiken tot de sterren, weg uit deze duisternis. Maar de nacht en ik, wij zijn verbonden ik moet hier leren leven, zou wel anders willen maar ben omgeven door duisternis door zonden.…

Wanneer dagen nachten worden gehuld in duisternis voel ik zwijgend jouw aanwezigheid en tegelijkertijd het gemis…

de schaduw achtervolgt mij als zij een oogje op me heeft ik loop daarom het liefst in duisternis mijn hersenschim en ik rusten dan, ongedwongen, in de avondgeest…

Terwijl het schouderklopjes regent en hij als ziener wordt bejegend ziet hij zijn eigen duisternis en kijkt hij waar de uitgang is.…

Avondrood verdwijnt achter duisternis, waarin lichtstipjes glanzen; zijn ze op onze aarde of ergens in het heelal?…

voor even is de hemel gesloten waad ik door witte duisternis bid in aardse termen waarom doet gij niet open weet dat ik hier eenzaam zit…

levend zinnebeeld van het leven dat gaat verdwijnen, de wijsheid van lichtjes die in de duisternis schijnen opstijgen uit de donkere aardse tent naar 't onuitblusbaar licht een groot verlies voor een land dat smoort in duisternis…

Stilte in de duisternis horen wat gefluister is. Vergeten wat het is die tijd, staren in de eenzaamheid. Het zweven door je hoofd zo heel intens verdoofd. Slaapdronken is de nacht die stil verdriet verwacht...…

Verlatenheid en duisternis oeverloos lijden toen en nu; liefde niet begrepen, licht niet gedoogd, God, wees ons, zondaars, genadig…

Dat ene lichtje, daar in dichte duisternis, zegt echter heel wat meer...…

het vuurtje in de donkere dagen om je te warmen en nog even iets van licht te mogen ervaren voordat de duisternis vat op je krijgt…

Leeft iemand nog in duisternis? Geef dan als die herders door wat jou aan glans gegeven is.…

en verdrink ik op een plek waar geen water is in duisternis, waar geen licht kan komen…

Omdat een vlam niet voor een eeuwig duister wasdom lijkt te zijn geboren; maar wenst te branden in het nu zonder dat de duisternis nog immer een kans krijgt het licht in zijn volle glorie te smoren.…

deze boot is het uur van de eindtijd in de duisternis van eenzaamheid een boodschap van averij gekneusde geesten gedichten van vaarwel zonder naam en nooit meer boot van alles waar we van hielden…

Als het licht de duisternis verlicht Verschijnt alles voor ons aangezicht En heel misschien Gaat u dan zien Hoe de Natuur is ingericht. De Natuur die op ons is gericht Hoort daarom in het volle licht.…

De duisternis omarmt me Als een moeder bij haar kind Kom lekker bij me, fluistert hij Mijn ziel waakt in mijn verdoofde lichaam Kom je me helpen, nu het nog kan? Red je me van de kilte en de duisternis? wachtend tikt de tijd nog steeds zonder jou...…

drink nu met volle teugen van de kleur van het licht en houd dit moment vast voor als de duisternis terugkeert…

Spiegelend in toekomst van weleer Tast ik blind achter mij in duisternis Wetende geen toekomst meer te vinden Verbreek ik het spiegelende wachten…

Niets te verwachten, niets te hopen: er rest mij niets dan duisternis en Dood. Ik zie het, maar ik wankel niet: wie Gij ook zijt, U heb ik lief, met heel mijn hart, met al mijn Bloed.…

Niets te verwachten, niets te hopen: er rest mij niets dan duisternis en Dood. Ik zie het, maar ik wankel niet: wie Gij ook zijt, U heb ik lief, met heel mijn hart, met al mijn Bloed.…

eens was er slechts duisternis het licht kwam maar het was stil in de oerstilte was het woord dat de mens geschapen heeft hem laat geloven hopen en liefhebben…

een witregel in heldere leegte door duisternis op handen gedragen door wachtende wolken omhuld een witregel rust hier in heldere leegte…

De duisternis moet nog doortrokken worden met de lichte loomheid van warmte. Maar het zal ook nu weer komen. De verzadiging en het helle feest van de zomer.…

Er was eens een heks in het Noorden Die een zwarte toverspreuk hoorde Ze zond heel gezwind Veel licht met de wind Dat alle duisternis doorboorde…

Een ster, die voor ieder een licht in de duisternis is. Wij hopen dat hij ook uw pad mag verlichten.…

Elk leven in mijn leven is als een Licht voor mijn Licht, dat verheldert en geeft inzicht bij duisternis en verwarring en werkt ook goed tegen verstarring.…