Alle inzendingen over De taal gereinigd

gereinigd wordt.…

gereinigd wordt.…

Hoe is het Mogelijk, toch Plaveisel Gereinigd Met giftige arm - Voegen gevuld Met zand dat Scherp is - En dan toch Dat ene plantje Dat overleeft En tussen de steen Zijn hoofd omhoog gestoken heeft…

Vochtige ramen boven rode ornamenten weerspiegelen de wereld in een waas IJzige sidderingen blussen vurige tongen die gretig likkend het fort belagen Overeind gehouden door resistente muren waarachter de inhoud gereinigd wordt…

ontvang de geschenken die ik geven wilde als kind maar sta mij toe aanvaardt de gebreken van de tijd ik heb gewandeld in niemandsland de geest gereinigd het boetekleed gedragen en om de dood geweend mag ik binnentreden in jouw huis van vrede en vergiffenis…

Kamer die volledig Over de kop is Geweest, vloer, Wanden en plafond Van boven tot onder Gekuist en gereinigd, Alles schoon en fris En dan jij, lief klein Diertje, symbool van Vrede en verdraagzaamheid Die op je dooie akkertje Een wandelingetje maakt over Het snoer van de schemerlamp En glimlachend ziet Dat het goed is…

Partner en ik werkten tal van jaren wel voltijds Bruto loon, dik vet magie, ik ontving netjes de helft. Nooit gewerkt als escorte, geen misprijzing aan deze dames Trappen geschuurd ook vunzige garages gereinigd, best heftig. Niets spijt me, totaal niets, ik kan mezelf nog Een blik in de spiegel gunnen, dik zelfrespect dus.…

Alles samen heb ik het water gereinigd van het woord De wind doorgespoeld de wereld geledigd…

op de bodem van de diepte lag als een oester een weerbarstig woord onderzeese stromingen kwamen en gingen bleven haar beroeren gestaag schuurden ze over en langs het gesloten fort ze werd weker minder stug een trage transformatie met het verstrijken van de tijd herrees ze aarzelend uit haar as de wedergeboorte van een woord…

sist en gist vertrekt en verdwijnt met pen en papier zwiert ze over de aarde speurend naar de lezende zielsverwant gaapt en slaapt vloekt ze vlucht voor vergetelheid zoekt licht in zwaarte tast met talige vingers naar een andere werkelijkheid…

in trage uren gist de taal in het duister later na het rijpen in de zwarte nacht lijkt wat ze zeggen wil zomaar uit het niets aan te waaien ze ligt voor het oprapen woord voor woord maar haar klank loopt vast zie haar ontsnappen fanfare zonder muziek hoor haar knarsende ledematen achter de huizen in een doodlopende…

wat er nu voor of achter ’nadat’ volgt waarom beginnen met lange zinnen en kort eindigen? het zicht is geheel aan mij wie bepaalt de regels? zij die soms niets delen doch alleen incasseren zoals reacties onder poëzie zoals ik, die toch graag deelt want lezen is gelijk uit een bundel zoals de Bijbel de Thora of Koran waar kan ik reageren…

Met stralen doorzeeft glanzend en weerkaatsend fonkelende morgendauw kleinood als een parel in water tot kristal gereinigd puurheid van sprankelend ochtendlicht en gouden stralen.…

Vertroebeld braakt de hemel verlossing, opgelucht schieten regengeuren op: de zomer wordt gereinigd. Weer TROMGEROFFEL bij het vallen van de guillotine, daar vloeit water. Gedaan met de druk, hier is ‘t water.…

Daar men bij Vindicat voor ‘nano’ koos Als coating voor de splinternieuwe muren, Zal schoonmaakwerk nooit lang meer hoeven duren, Ze kunnen vrijuit kotsen in de soos. Je hoeft ze daar nou ook niet te moveren Nog meer dan ze gewoon zijn te vomeren.…

En als de deuren der waarneming werden gereinigd, zou alles zich aan de mens openbaren zoals het is; oneindig. Want we hebben ons te lang in bescheidenheid opgesloten. Aldus Blake, of Aldous Huxley? What's in a name.…

terwijl hij uitkeek op de hoge witte blinde muur zag hij het mangrove moeras de reflectie van de vurige zon op het water hij zag de adelaar in het grijze licht de wilde haas in de verte het glooiende land het wisselende wolkenspel erboven geen ijdele woorden maar pure poëzie waarmee hij de zieke uit zijn bed bevrijdde…

verleden week vond ik een versteende geliefde tussen wat geuren van gisteren die het liefhebben verleerd was in nevel verpakt de decoratie van een stad zeven gedichten heb ik geciteerd ze verrees niet huilend heb ik het karkas omarmd de lippen gereinigd met toverspreuken maar de leugens bleven de sporen van de tijd gevolgd toekomst bleef…

verleden week vond ik een versteende geliefde tussen wat geuren van gisteren die het liefhebben verleerd was in nevel verpakt de decoratie van een stad zeven gedichten heb ik geciteerd ze verrees niet huilend heb ik het karkas omarmd de lippen gereinigd met toverspreuken maar de leugens bleven de sporen van de tijd gevolgd toekomst…

ook de lucht is nu gereinigd woorden zijn steriel zusters knippen scheren en joderen een groene man die lacht het mes dat wacht en zonder spreken snijdt de huid tot helften splijt vrouwen zuigen het verboden vocht stromen dat niet mocht vaten worden afgeklemd stilte is al overstemd door het ruisen van de pompen bloed wordt…

ook de lucht is nu gereinigd woorden zijn steriel zusters knippen scheren en joderen een groene man die lacht het mes dat wacht en zonder spreken snijdt de huid tot helften splijt vrouwen zuigen het verboden vocht, stromen dat niet mocht vaten worden afgeklemd stilte is al overstemd door het ruisen van de pompen bloed wordt levend…

DER TALEN.…

De tijd baart rozen, zeggen ze, verstekeling klimt aan boord, container vol relieken, taal en nog eens taal, een ansichtkaart, een brief, een boek, muziek - mazurka van Chopin, die mis van Haydn, strakke Bach op achterplaats in Calzadillo - ook veel verzameld daar: eikels, kastanjes, allemaal bermspullen, een stoel en nog een stoel, een stugge…

De tijd baart rozen, zeggen ze, verstekeling klimt aan boord, container vol relieken, taal en nog eens taal, een ansichtkaart, een brief, een boek, muziek - mazurka van Chopin, die mis van Haydn, strakke Bach op de achterplaats in Calzadillo - ook veel verzameld daar: eikels, kastanjes, allemaal bermspullen, een stoel en nog een stoel, een…

Je herkneed de klei, in verbaasde bewondering van haar gestileerde schoonheid, geroerd door een ranke hand, gereinigd in water uit een schaal van broosheid, verglaasd tot krachtig metaal, versteende onschuld, de vorm ontstijgt het verstand van de mens in het porseleinen werk, te zweven in haar breekbaarheid, om het licht een andere norm…

* [Volgens Simon Stevin, anno 1587: is Nederlands een ideale taal tevens binnen de wetenschap en valt af te leiden uit het grote aantal eenlettergrepige grondwoorden waardoor volgens Stevin onze taal oorspronkelijker is dan en van het Latijn afgeleide taal als het Frans.…

Slijp mijn nachten met de pennen van ieder uur het ongeduld gescherpt door slijpers ziel, omvat het lopend vuur op papier verguld een opkomende dag, waarop de verzonnen tranen van een bejaarde zon al zijn opgedroogd en waar de inkt gedoopt werd in verwaaide as,in de taal als evoluerend en kloppend instrument.…

Het vloeken neemt de overhand ‘t cijfer der Nederlandse taal zakt in triest te weten immers want: de taal is mooi, zeker zonder Krachttermen!…

Getrooste moeite die Voor niets Lijkt te zijn Geweest 't Klopt niet Oneerlijk Onrechtvaardig Zelfs vuil en Gemeen Niemand kan Begrijpen dat Licht opnieuw Donker kleurt Als geïnvesteerde Energie gelijk Sneeuw voor de Zon Verdwijnt Gedumpt wordt in Een schijnbaar Bodemloze put met Helder water dat Het geweten heeft Gereinigd…

Gereinigd door stilte en ongeduld, op jacht naar volwassen zinnen, gedachten en het glas rijkelijk gevuld, voelt hij leegte van binnen, elke streek bevat een daad, een woord, stuurloos bouwt hij voort, droes sleurt hem door de tijd, bakt het dagelijks brood een plichtmatige roes, buigt meewarig over frasen, waarvan de strekking…