Alle inzendingen over De tijd OR Verglijdt

Met thermometer hoog in het kwik, duurde de dag een etmaal lang De dans echter, die gaf aanleiding voor een periode die echt zeer verwart Als zand in je handen verglijdt de tijd van eeuwig, naar een moment van droevig…

Met thermometer hoog in het kwik, duurde de dag een etmaal lang De dans echter, die gaf aanleiding voor een periode die echt zeer verwart Als zand in je handen verglijdt de tijd van eeuwig, naar een moment van duivels…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Laat met rust wat we verlieten, heb geen zorgen om de tijd die in vredig zijn verglijdt.…

kromgebogen wilgen tussen eindeloos verbolgen riet het water deint tot kringen waar je zonlicht zuiver ziet, in ringen goud vol koudgebleven rillingen daar verglijdt de tijd tot ooit want niets heeft nooit bestaan we gaan, we groeien en de bloei van toen blijft glanzen langs haar eigen baan de nimmerzat van weten -meet zich met de…

De les verglijdt, en jij bent fijn je stress kwijt. Het doet me denken aan míjn HBS-tijd. ... Niewsfeit: Lelystad krijgt een nieuwe middelbare school waar het vak transcendente meditatie (TM) zal worden gegeven...…

de tijd verglijdt in mijn bestaan licht en donker zijn weggegaan het licht in mijn geest is uitgegaan de nacht is over ik moet weer gaan vanmorgen scheen de zon dus nu de maan indien ik nog langer blijf staan groeit de twijfel over haar bestaan 1966.…

Nooit meer Daar tijd in niemands handen is. Verglijdt met iedereen Mirakels en zeer veel Echte gebeurtenissen Waarheid is echt niet meer Weergaloos als leugen Met haar heeft gespeeld…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Ondanks verval verglijdt geen fractie tijd. Intussen blijft het klotsen, kabbelen en ruisen in je verbeelding. En net zo echt is dat geklater als het water diep - ----------------------------------------- uit: 'Dichters Gedichten', 2010.…

Rood kleurt de lucht als een gloeiend tapijt naar de eeuwigheid met een zucht verglijdt de tijd de tijd die komt en gaat en nergens bij stil staat de tijd die neemt en geeft de tijd die wordt geleefd oud kleurt de tijd de mensheid oorlog knallende ruzie in het groot uitlopend op bloedtransfusie of dood in de goot voor het "groot"…

Alles en niets Waar alles samenkomt in openheid schijnt een zonnestraal die me verblijd Zonder schaamte rolt een warme traan Van boven naar beneden en trekt zijn tijdloze baan Het hier en nu van moment tot moment Een eeuwigheid tussen seconden ingeklemd Waar geest en lichaam één geworden zijn De tijd verglijdt zonder moeite zonder pijn…

de tijd verglijdt zo vaak in spijt van woorden voor de naaste nog steeds niet uitgesproken hoe werd de wereld toen in mei, zo leek het toch in vredelievendheid opnieuw geboren ja, hoe nu de morgen door de ogen van de zon in een oranjegloed de gedenksteen opnieuw verlicht vele bloemen kleuren de zinnen van hoop het diep in het…

verglijdt ik bezit niets zelfs niet het stille gemurmel van mijn droom, naar dood geschreven en reis verder…

bewezen is: de tijd verglijdt, wij blijven niet, wij zijn niet vrij. per dag de pijn der straf neemt af. wij slapen in met ochtendzin. ’t verblijf is nacht in ’t zwart gedacht: droeve stilte is klankenpracht. de spijt gaat weg, zij ligt naast mij, zo lijf aan lijf gaat het voorbij. ‘Anna’, zegt Anke. ‘Anke’, zegt Anna.…

zandpad vol sporen, diepe groeven van vroeger weten waar wagens reden getrokken door het paard vorstelijk verglijdt de vaart onder scherpe klanken van ijzers die ploegen door een oudhollandse kaart…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

als gefluister van een stem harten laat dansen het schijnsel van een ster verlangen onthult ontwaakt een droom de hunkering naar liefde bereikt de nacht oneindigheid waar niets verglijdt in hartverlangen sterren dansen in gefluister…

zal ik gefluister wezen de tederheid in die alles onthullende zucht een liefdesverlangen dat zichtbaar verglijdt in een eeuwige wens naar samenzijn het onverstoorbare een rakende droom waar nachtenlang de illusie wacht verstrengelde handen elkaars houvast die eens gegeven samengaan…

zo onderste boven wat wakend verglijdt ik ben niet bevreesd voor de nacht maar ik gaap en dagdroom wie leest mijn gedachten in slaap…

de tijd links, rechts, links, rechts, te jong, te jong, te jong, te jong, haar adem was haar laatste kracht…

voel het verleiden harmonieus waar dansen verglijdt in zacht bekoren zweef door verlangen dans in een dans laat je leiden een eeuwigheid door waar harten raken handen strelen voel je het ritme van liefde in dromen…

Totdat ik wolken droom En ik de regen niet meer hoor De dag bijna voorbij geraasd Totdat niets meer weet En gisteren rond was Zoals de maan van laatst De nacht verglijdt onhoorbaar haast De Poolster maakt een kanteling Om morgen…

Kijkend op het water verglijdt mijn beeld in blauw stromend trekt mijn spiegelbeeld langs oevers die in dauw wachten in hun ongeduld op de veerman en zijn vrouw die mij brengen naar de overkant waar ik wachten zal op jou…

Schrijf ik met leegte blikken vol niets zien wordt staren het idee vervliegt als ether vluchtig weg de stilte bijt zich vast in een tel en verglijdt in een moment van aarzeling het wit blijft wit zonder het zwart van de inkt zonder de kleur van het gedicht.…

en als ik jou nu ook vergeet zo stilaan niet meer weet hoe je ogen lachen konden en jij zo stuk na stuk verglijdt in vergetelheid waar zal ik je dan vinden als zelfs je geur verdwijnt uit die oude trui zoals je foto steeds wat bleker wordt zo verlies ik jou…

Gouden zon schildert wolken en horizon in parelmoeren kleur dan gaat ze langzaam onder en sluit haar hemeldeur wind laat het lover zwijgen alle geluid verstomd en in stille omarming verglijdt de nacht tot de morgenstond weer op ons wacht…