Zo leek het toch…

de tijd verglijdt
zo vaak in spijt
van woorden voor de naaste
nog steeds niet uitgesproken

hoe werd de wereld
toen in mei, zo leek het toch
in vredelievendheid
opnieuw geboren

ja, hoe nu de morgen
door de ogen van de zon
in een oranjegloed
de gedenksteen opnieuw verlicht

vele bloemen kleuren
de zinnen van hoop
het diep in het marmer
gebeiteld gedicht

de tijd vervliegt zo snel
ik wil haar in mijn handen
als kostbaar goud
op een fluwelen kussen dragen

ik wuif mijn gedachten vrij
naar het zuivere wit in ’t hemelsblauw
pluk handen vol vergeet-mij-nietjes
die breng ik straks naar jou

Biografie van deze schrijver

vrijheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 5 stemmen 292