Alle inzendingen over De ware blues?

Ik ben een man, waar is mijn speer Ik mis de oude rituelen Zie hoe de jongens zich vervelen Ik stel me met een boek te weer Als ik het voor het zeggen had Dan stelde ik weer in de riten Machines kunnen zo verdrieten En de kantoortuin maakt zo mat Een ruimte om te mediteren Een plek voor zang, dans en lawaai En elke maandagochtend zweten…

ik voel je hand in vingerlang verglijden lees in afdrukken de lijnen van je lijden ik palmde je niet in daar waar onze duimen kruisten vonden wij altijd een nieuw begin we vouwden samen in gedachten woord en daad baden om de hemel die toch ook voor ons bestaat ik bracht wolken in jouw blauwe lucht maar jij zaaide bloemen in…

Mijn mannelijke wortels, ondervoed, Die leefden in Noord-Israël weer op Een cursus vechten kreeg ze uit het slop Ze werden stevig en ik had weer moed In Frankrijk zag je vroeger het duel De pub was een arena voor de Britten Als je in de VS het niet ziet zitten Dan schiet je; zet je levens op het spel Waarmee kon je de jager in je temmen…

Onze zielen scheerden langs elkaar ranzig en rafelig als oude sole mio dekens. Je moeder zwoegend als een aftands schillenpaard was aan haar fornuis gestorven. We zagen de duiven van je vader roekeloos koerend nu de kat van het gif at, hun vaalblauwe kielen, hun korstige schedels en het ampele leven rond de constateur. Toen we kusten achter…

onstuimig is de hartstocht waar liefde schuilt in het wonder van leven dat ons toekomst bront breekbaar nog is het roze dat gelijk een bloesemtak zich bloeiend enten laat op aan de stam de oudste loot george christopher heten wij de parel van jong geluk die mensen dat doorgeven laat wat liefde betekent grootser dan koningen of patroonheiligen…

daar waar jij nu bent ben ik daar ook een beetje bij jou is daar zonlicht in het kwadraat daar waar jij nu bent is liefde daar de voertaal pijnloosheid gegarandeerd daar waar jij nu bent ben ik daar ook een beetje bij jou…

ik wil geen stenen meer op het pad waar het licht van boven valt ik ben het zat niet meer van die grote keien waarvan je in een moment van onbalans zo naar beneden kunt glijden we hebben nu een nieuwe vloer waarbij je puntig piekt op licht van de bron dat contrasterend langs je vliegt in samen cirkelen ronden wij ons plekje…

Waar dromen niet kunnen wonen. Is alleen maar plaats voor de werkelijkheid. Daar is het zaak de tijd goed te benutten. Is het zaak dat je aan jouw tijd volledig bent toegewijd. Tijd is geld is het credo van een harde realiteit. Ik wil mij in mijn tijd nuttig maken.…

Jezelf willen verdedigen, terwijl niemand je aanvalt. Dat is agressie. Defensie is niet vredelievend. Giftige tongen en laffe wapens, zijn de wortels van het kwaad. Oorlogen beginnen niet ver van huis. Geweld leeft in doodgewone mensen. Bij vredelievende mensen zoals wij. Bij liefhebbers van de liefde. Bij haters van de haat. Afgunst…

En de boom schiet vroeger in bot en blad, of een zomerse regen geregend had; luid schalt door de lovers der voog'len lied alsof 't feestdag ware, - en dat is 't toch niet! En, ware ook de zon al bij 't ondergaan, de aard lacht, als waar' ze nauw opgestaan!…

Waar mensen elkaar in wezen omzeilen slechts werken aan schijn van zekerheid, kunnen zij slechts het oppervlak peilen, en opgaan in grijze geregeldheid. Maar leeft het vuur in beide harten, stroomt de warmte steeds over en weer. Al speelt een gure wind hen parten, de vlam gaat nooit en te nimmer neer.…

boven water hoop ik, op volslagen eigen initiatief haat en waardering krijg ik vast en zeker pas later en neem het allemaal voor lief Beste ik, zegt een stem diep in mij Ook jij, hebt die onmogelijke wens om te weten waar de waarheid ligt maar het werkelijk weten lukt geen mens Ze ligt misschien in jezelf, en in dit gedicht…

Overal verkeer muziek en herrie Zelfs in de lucht lawaai en gebrom Vele mensen schreeuwen en maken ruzie En ik vraag me af; Draait hier de wereld om? Meer en meer iedereen voor zich alleen Werkt voor overvloed en weelde zich krom Gunt een ander steun nog been En ik vraag me af; Draait hier de wereld om? Er zijn geleerden en professoren…

mij zo koud kil somber is en onbekend waar niemand zich met jou verbonden voelt niemand je kent weggestopt om te vergeten waar je niet meer bent wie je voor mij altijd bent gebleven…

eenzaam kan je samen zijn Twee levens naast elkaar Twee golven uit fase Hoe leeg kan samen zijn Hoe kan je praten met elkaar Zonder ook te luisteren Zonder begrip of inleving Hoe kom je tot elkaar Opeens kan je vervreemden Twee handen op twee buiken Twee zielen twee gedachten Opeens ben je twee vreemden Een samenspel twee keer alleen Waar…

ik vouw zonnestralen tot bloemen die bloeien strik ze met prismatisch licht zodat naast de vorm ook de duizenden kleuren je gaan boeien warmte leg ik in het donkerrode hart waar de siënna brandt en oker vlamt tot in de kelken met fris groengeel penseel ik zacht de buitenkant met oh zo tedere hand voor jou is dit boeket…

herinneringen naast de zorgen ook in moeilijke tijden als je vast wilt houden wat jou innig lief is is het lastig slapen hopeloos is het denken als het weten onontkoombaar stil onzegbaar dat fluistert wat jij niet horen wilt geïnspireerd door de liefde waarin jij je wortels weet wil je allemaal samen het leven vieren toch waar…

een huwelijk uit liefde Brengt bekoorlijke verrukking Gedachten ook vol plezier Elke dag en nacht weer zijn hand op haar schouder wie dat getuigen mag door jullie samen te zien voelt zich warmer worden dankbaar voor elk gebaar dat elkaar geschonken wordt omdat je elkaar betekent wordt elk moment gekoesterd door meer tijd en meer liefde…

sint bezorgt huldigend is de liefde die na lastige examens het diploma sieren doet met naast aanwezigheid een fleurig bosje bloemen ontroerend is de liefde als je haar geven kunt met zomaar op zaterdag een simpel bordje vla aan het kindje van een ander lessen lerend is de liefde als vroeg of laat zij toont dat enige en echt de ware…

waar blijft Gij o heldere lentezon ? die de koude dagen moet warmen zie naar mijn bloemen op het balkon zo triest met hun schijndode harten? waar blijft Gij met uw helder licht? die al wat duister is moet verdrijven toon toch een glimp van uw Gezicht wij willen u in glans zien verschijnen waar blijft Gij o ontluikend leven?…

, vermoorden alle liefde in mijn hart, vertrouwen is de toekomst ook al zijn we nu apart, vertrouw je geliefde met heel je ziel, maak vanaf nu een positieve start, want ik ben het waar jij voor viel, waar jij met hart en ziel voor viel.…

Waar... liggen m'n wortels? in den Haag? dat is de vraag Maar ik heb ze tast niet in het donker van aarde van hét ongeziene het vreemde .....ongewis Er is niets mis met m'n wortels.…

ik verleid je tot het luisteren naar radio 4 daar waar de mooiste stukken worden gedraaid hopend dat je de rust vindt om je mee te laten nemen op de golven van de snaren, die jij vroeger ook beroerde en zou je mee willen nemen op een reis naar ver van hier, naar daar waar kruiden geuren bloemen ons verwelkomen, vogels je toezingen daar waar…

toen zij voor het eerst jou zagen met nog stevig gesloten ogen boven jouw mooie knoopjesneus waaronder nog gekreukte lippen jij maakt hen de wereld mooier zoals zij dat jou zullen doen door met de kracht van hartstocht die als een cocon jou omarmen zal jou onvoorwaardelijk dat te geven wat jouw naam jou betekenen laat te beschermen waar…

Aten samen Mooie gesprekken en in elkaars ogen Lazen wij elkaar waar spiritueel Later op de avond opnieuw, dan fysiek De tijd borduurde voort, onze tijd hier Afgezet tegen alle, is slechts miniem Daarom streven wij naar 't maximale Daar tijd te allen tijde ongrijpbaar is Daarom negeer ik de kleine uren Denkend aan en zeker schrijvend over…

Ze vond dat, waar ze zo naar zocht ze onbewust van droomde, het was niet ver ver van haar huis het was daar waar dromen woonden. Want zonder het te weten, vertrapt en roekeloos was ze weer vergeten? als op een zolder in een doos?…

De vogels vertrekken en waaien door de lucht ik zwaai hen uit het zicht en wens ze een goede vlucht als het een beetje meezit zie ik ze volgend jaar terug.…

Kom op, jij daar Maak je droom waar…

Daar, waar we uitgegraven zijn. Na op sterven na te zijn uitgeput. In diepe putten en in lange tunnels, luisteren verdoofde mensen weer. Zien verblinden weer helder. Worden angstigen moedig. Verandert hopeloos in hoop. Komt inzicht weer in zicht. Wanneer we klimmen uit de put. Wanneer we stijgen uit het dal.…

Ik weet nog waar en hoe en hard. Voor de verandering werd er nog wat spanning bijgeschreven op de harde schijf die bij poëten voor ziel doorgaat. Ik hoor dat woord voel de klap. Het is meer dan een ziekte. Het komt van achteren. Je kan je niet weren. Het is de afdruk van een kolenschop op een wang. Het is je vader.…