Alle inzendingen over Dichter des Vaderlan

Hij kijkt naar een stoel en denkt: ik ben een stoel. Ik sta hier net zo alleen als hij daar: de man op de rand van het bed. Valt hij al in slaap? Of noteert hij nog even dat hij net zo leeg is als? Kijk, hij geeuwt. Hij praat met de stilte, wordt moe van zichzelf. zou een stoel willen zijn kon hij comfortabel in zichzelf gaan…

dapper dringt een zonnestraaltje zich door het vuilgrijze venster glijdt dan langs proppen papier, een overvolle asbak en lege flessen bier de ouwe dichter die nu grommend ontwaakt, vloekt ‘verdomme’ terwijl zonlicht op zijn monitor het lezen bijna onmogelijk maakt ‘de ratten’ hijgt hij zwaar en diep als uit een put, dan typt zijn nicotine…

Het roemruchte festival 'Dichters in de Prinsentuin' is nu in volle gang: 26-27-28 juli 2006…

Hoe haatlijk is 't Publiek omtrent mijn lettervruchten! Ik schonk het reeds een trits van welbekookte kluchten, En, nochtans, 't lachte niet! maar 'k loer nu weer op wraak: 't zal boeten voor zijn grillen, Ja, lachen zal het, 't moog dan willen of niet willen, - Daar ik een treurspel maak.…

diep in de dichter is het altijd wenen de regen valt onophoudelijk in vlagen al komt er soms licht het blijft alle dagen zwaar bewolkt met sop tot onder in de tenen de Friesche poëet François Haverschmidt hield het niet bij buitjes uit zijn vergiet terwijl hij met wrange tranen bedauwen wou kwam Piet Paaltjens kleddernat uit tuitjes Slauerhoff…

geknield aan de hoorbaar kloppende wand van een woord – zoekend naar het precieze moment waarop een versregel volloopt in klank wanneer de betekenis van een woord zwicht, begint te verschuiven en zich ten slotte overlevert aan geluid vanaf dat moment smacht het bloed naar de betovering van taal – de enige waarheid krijgt een huid van klank de dichter…

zie hier de dichter neem hem de woorden uit de welbespraakte mond en laaf je aan de beelden die hem altoos omringen gebruik wat van dat elan dat een ander kan beroeren om je wereld aan te kruiden een letteren specerij erbij waar het soms droog toeven was maar vermink hem niet, hij die de kracht had gevonden op te staan en uit te spreken…

Ik peuter maar wat en ik mier aan gindse wilgen hangt mijn lier onbereikbaar voor de hand in 't bekende polderland. Ik peuter wat en mier verder in de woestijn is geen herder de wolf in schaapskleren gehuld huilt, doch de jager brult Brult tegen de karavaan die verder trekt naar Ispahan brult vanwege de vette kamelen en de ruiters die…

dicht bij de zee de wind in je gezicht in je haren het zout op je lippen een zilveren licht strijkt over het water strijkt over je gezicht brengt je gedachten tot bedaren niet uit te leggen wat je niet kan zeggen niet wilt zeggen wellicht de ruimte, de wind dicht bij de zee maakt je licht geeft ruimte daar waar je hoofd te vol…

Dichter wil gevoel vertolken vlijt de klanken op papier muzikant heeft niets met woorden huppelt op klinkers van de poëet.…

Een krop in je keel Omdat je weet Wij zijn nu minder compleet Jijzelf misschien ook Je bent nodig Op een andere plaats Je keuze heeft respect Maar ook verdriet Wij missen ons geweten In daad en woord Dag gids, je bent nu Dichter bij ons vandaan…

zo is niets menselijks de dichter vreemd…

Leven, zoals oude bomen groeien. Diep wortelen in voedende grond. Getuige worden, zoals uilen leven. Domweg ritselen in de stilte, zoals bomen in parken doen. Slimweg gelukkig worden, samen met jonge blaadjes, in het groen.…

Ze danste voor hem soloduetten met wervelende schoonheid hij schreef voor haar liefdessonnetten van twinkelende broosheid onder zijn woorden danste zij ademloos over haar passie dichtte hij tomeloos zo waren ze een jaar lang onafscheidelijk maar helaas geluk is vaak maar tijdelijk toen ze samen gingen dansen hij over haar voeten duikelde…

Al die energieverspilling Na het teruglezen van mijn creaties Al mijn woede en frustraties Op papier een levenloze uiting Verschrikkelijke gedichten Alle behalve één Die ene dichterlijke edelsteen Die ene die wonderen kan verrichten Die ruwe diamant is nu geslepen Ik wil nooit meer een akelig gedicht Eén die bevriest en verstikt Ik…

~~~ mijn lief dicht niet hij opent mijn ogen als dichters ze toe willen schilderen en al lees ik ze graag de fluwelen tongen ik proef toch het allerliefst mijn eigen talend kunstenaar aan zijn lippen blijf ik hangen tot de laatste zin geblust is ~~~…

doch met zestig dacht ik stellig 't mooiste moet nog komen maar zoals ik ooit eens schreef; 'de dichter is een dromer'…

Het duister valt, aan het einde van het licht, En ik, ik doe niets al bedenk ik een gedicht. Ik denk aan vroeger, aan nu en denk aan later, En weet donders goed: Morgen komt de kater. Maar het geeft niet, want alles, alles is goed, Ik tover weer een gedicht uit de hoge hoed. Ik denk aan niet veel, misschien wel aan haar, En weet donders goed…

In slechts één taal verricht de dichter zijn poëzie en kladt vervreemde woorden voor zich uit en spelt verdoemenis met tekens uit den vreemde ***************************** Hoe dicht is de nacht als tonen van weemoed zich buigen over verzoening waar eens het zwaard gespleten persoonlijkheden achterliet in het moeras waar de dood ogenschijnlijk…

Voor Gerrit Kouwenaar Ik ging naar Gerrit om het paradijs te zien. Ik dronk er koffie en at er appeltaart met het zicht op dieren en bloemen. Bedaard luisterde ik, en zag. Na een minuut of tien begon buiten een merel luid te zingen. Hij wees me op Adam en Eva in de tuin, hoe rond en zacht haar buik was, roze, bijna bruin gekleurd na zoveel…

Gelijk de trotse ziel ik ben gedragen in een donker verleden door lafheid die ik herken voor driften, mij eigen die ijdelheid ontstijgen breinspinsels dwingen tot zwijgen klim ik omhoog, bestijg de beugels rijdend op de wind haar vleugels neergestreken in stormen gelegen geknield op lege bladzijden wegen heb ik gebeden tot de woordenregen…

Uw literatuur is literatuur. Waar is uw Lied, dat beeft van hartebloed? Het goud wordt gelouterd in louter vuur. En het Lied in Gods grote gloed.…

Zo vaak gevierd als dichteres heb ik dus veel te vieren. De vierde vier viel deze week dus vier ik dat nu heden gevierde vier mij toegediend gij haalt mijn fiere score naar beneden. maar wie die teugel vieren liet heeft hier zijn jaloezie beleden gevierendeelde deelt u mede u heeft de vierschaar slechts bereden.…

regen het zwarte water dat mij lokt met stram het taaie riet het morgenlicht over het veen de landerige landerijen langszij de ramen gaat de zomer als ik het leven buiten sluit zoals de vlinder die nog blijft en haar cocon niet wil verlaten haar vleugels zijn nog veel te teer om felle zon al te verdragen Het plotse onweer laat de dichter…

Het zal je maar overkomen geen toestemming en geen intake toch permanent opgenomen in de Koninklijke Bibliotheek Zonder gerechtelijk bevel of Ministerieel Ambtsbericht werd poëet Pom Wolff eruit gelicht misschien wel te tuk op een rel Ik dacht zo'n inbreuk op de wet maakt die dichter breed voor volksverzet draagbaar ook voor niet al te…

de oude duisternis doordringt de nacht zeilen vol gedachten bollen de sterrenhemel ahoi laatste horizon! een hoofd vol ideeën klieft de radiogolven de woorden lijnen uit strekken strakke zinnen ahoi uiterste oosten! de jonge zon deint licht op het water de Aarde rolt ijlings door oranje luchten ahoi ruige roeier! de ochtend…

ik woon in jouw wereld met een koffer vol momenten hangend aan mijn lippen plakt verdriet oren vangen geen woorden komen je halen dichter bij kom ik niet…

herschenken waar een dichter woorden achterlaat worden zijn gedachten wenken voor wie er even stil bij staat…

op het scherpst van de taal sneuvelen woorden als bij een schipbreuk de dichter als drenkeling klampt zich vast aan lettergrepen in luttele zinnen vangt hij een versje voor eigen gebruik hij spreekt het zachtjes uit en het blijkt nog goed voor een glimlach…

Golf na golf brak op het zand, God keek toe vanaf het strand, plotseling kreeg Hij een idee; was Hij niet dichter bij de zee?…