Alle inzendingen over Dichter des vaderlands

gedicht de dichter in mij wanhoopt doch blijft zoeken als naar het eerste kievietsei...…

bij me dichter dan de geur van jasmijn dichter dan regen op mijn huid Omhels mij zoet Omvat iedere vezel zoals de winde doet de winde van de nacht…

Kiezel met dromen, verlang naar het donker, gezeten op pluche, rood pluche Dicht naast haar, warmte van haar hand, langzaam omhoog langs je dij, steeds hoger, dichter en dichter naar je Kiezels, zoet en warm, jouw kiezels Een blik in haar ogen, priemend door het duister zegt ik wil ze, jouw kiezels, haar hand kruipt hoger, hoger, dichter, warmer…

kou te ontlopen je bent zo mooi achter het raam van verbeelding als een zucht, onsterflijk gesproken mijn handen beven ik laat je niet gaan hou je dichter nog dichter van mij ?…

Dichters schrijven gedichten. Kaarsen geven brandend licht. Klokken vertikken eeuwigheid. Een oude dichter dicht. Een oude dichter schrijft vannacht, als nooit gedaan tevoren. Mijn oude klok klinkt als nieuw. Tijd wordt steeds opnieuw geboren.…

Mensen die dichters zijn.…

Sterk is het Vuur; doch ’t moet bezwijken En voor de kracht des Waters wijken. Sterk is het Water; maar, hoe sterk, De Wolken trekken ’t op in ’t zwerk. Sterk zijn de Wolken; doch de vlagen Des Stormwinds kunnen haar verjagen. Sterk is de Storm; maar hoe hij woed’, De Man spot met zijn overmoed.…

Hun zomer is allengs tot herfst gerijpt, Nu zijn zij heel de last des levens zat, Geen doodsvrees, die zovele harten nijpt. Toen doodde met een dolk zich een dier wijzen, O slechte leerling, die de weg vergat, Die Sokrates niet moede werd te wijzen.…

Advocatuur gedijt in dit klimaat en midden in de hitte des gevechts claimt Gerard Spong - mijnheer is niet van gister - een baantje bij Justitie... als minister.…

Dit snackcontest is enkel maar te winnen Met een onbeperkte hoorn des overvloeds Zorgwekkend, maar de ernst is nog te sussen Want Vlaamse Liga zit er nog niet tussen…

Vergeten op de dag des oordeels Leef ik nu nog steeds Lopend op mijn blote voeten God waar ben ik toch geweest Hier wat voeten in de aarde Daar wat water bij de wijn Wacht ik op dat ene oordeel Dat het leven ook heel mooi kan zijn…

zo vast ik denk, dat je me bij je houdt des te losser moet ik laten en telkens als je verder bent wil ik je dicht tegen me aan het achterlaten kent geen aanloop we weten niets over de tijd toch zou ik zo graag weten als ik je niet meer noemen kan hoe zeker is dan nog je stap…

plots groeien er haren uit je oor vallen schilfers op je kraag het zijn signalen van verval die ons drukken op de feiten niets valt iemand te verwijten eeuwig gaat 't knagen door de tand des tijds als omnivoor…

De stem des volks spreekt in het Parlement: iets met een poedel en de P van Fatimah herhaald en uitvergroot door alle media. En de Miljoenennota? Ach, geen cent.. Zo leggen wij tegen begrotingspijn als volk een zelfgekozen rookgordijn.…

Des Heeren wegen zijn niet te doorgronden…

Hoe langer je het volhoudt des te zwaarder het wordt.…

Wolvega, des ochtends vroeg Ik heb de hel bezocht, Inclusief haar duivels Met ontstoken ogen Die mij spottend jouwden Om mijn onvermogen En mij vertelden Dat ook de reis Naar gene zijde Wegens mijn zondeval Voorwaar niet lukken zal…

Hoe vergeefs des doelmans hand zich strekte naar de bal die één minuut voor tijd de Duitse doel- lijn kruiste Zij die vielen rezen juichend uit hun graf ------------------------------------------ uit: 'Lijf- en andere gedichten', 1991.…

Ik wil roepen en tieren Maar niemand hoort me Warme waterdruppels Staan te dringen Maar ze vloeien niet De pijn voelt des te scherper nu Verdrongen Maar constant aanwezig.…

Al lijkt ons dichten om des keizers baard Toch is het op zichzelf de moeite waard!…

Ik loop voorop in zéér gestrekte draf, Want des te eerder ben ik ervan af.…

Maagdelijk het papier flirtueel de zinnen het zij, het hij, het het langs gelijke wegen snoeit men waan zinnig de dichter wederom dichter weer baar jij schrijfvaardig vers tandige strofes gedoopt in frisse inkt pen jouw kroon op het blad niet voor de sprekende mond zwijgt het onbedorven gedicht scherp zinnig weer gedicht…

bij dichter bij…

'een teder woord is als een amuse voor de ziel' de dichter Riekus Waskowsky schreef het destijds al in zijn gedicht'AARS POETICA' 'dichten is net als koken' dus is de dichter de 'chef' die met culinaire zinnen de hoofdschotel bereidt met een handvol ingrediënten geeft hij gestalte aan dat wat zijn hart hem ingeeft als bewijs van…

uit de mond van de dichter gehoor in ogen van lezers…

de bundel niet verbloemen dat ik de dichter en zijn werk telkens meer zal gaan missen…

dichter bij jou.…

Geen dichter. Geen gedicht. Deze dichter is zat en dronken. Dit zijn alleen maar woorden. Alleen maar dricht.…

Ik vouw mijn armen rond de nevel van de maan laat je gaan een hartenkreet hoe dichter kan men naast je staan…

Knipoogt dichter Staring nog?…